Izvor: BujanovackiGlas.info, 08.Jan.2018, 00:04   (ažurirano 02.Apr.2020.)

Bujanovačke priče: Da nema tetka

Početkom tridesetih godina ovog veka u Bujanovcu se igrao fudbal. Đaci iz Bujanovca koji su se školovali u Vranju, Kumanovu i drugim gradovima, prvi su doneli fudbal u ovu varošicu. Po istraživanjima Miodraga Popovića, inženjera, prvu loptu doneli su u Bujanovac Bane Sazdić i Milivoje Krstić Bobak. Već 1930. postoje dva fudbalska kluba u gradu, sa poetičnim imenima “Polet” i “Vitez”. Inženjer Miodrag Popović, skupljajući kazivanja učesnika i očevidaca navodi da su prvi članovi Fudbalskog kluba “Polet” bili Bane Sazdić, Svetozar Dimitrijević, Svetislav Zarić, Milivoje Krstić, Mirče Popović, Ljubomir Leštarević, Kira Nojković, Jovan Ilić, Petar Pašić, Spira Lazić, Sveta Popović, Jovan Krstić, Sima Protić, Milan Menković Minca, Jovan Aritonović, Ratko Stošić… Petar Marinković, Milutin Kovačević, Dragoljub Dimković, Milan Cvejić svi učenici srednjih škola, te Dragi Jeftić, železničar, Vane Ilić, Blagoje Tomić Bulča, Nacko Ristić…
Pred rat dolaze Voja Timić, Vasilije Krstić, Anđel Manasijević, Vasilije Nikolić Željur, Velimir Stojanović, Stojan Kostić, Stojan Vasić… Sve su to kasnije postali ugledni domaćini, prosve–tari, trgovci, obrtnici, sudije, bankari, činovnici… Svi ovi i mnogi drugi igrali su za “Polet” ali i za “Vitez”. Prelasci iz kluba u klub nisu predstavljali nikakav problem, s obzirom da nije postojao verifikovan sistem takmičenja. Međusobne utakmice ovih klubova budile su veliko interesovanje građana. Utakmice bi se igrale na igralištu gde je danas preduzeće “Gumoplastika”. Bile su veoma posećene i praćene gromoglasnim navijanjem.
Do današnjih dana ostala je jedna lepa anegdota vezana za susret “Poleta” i “Viteza”.
Levog beka u “Vitezu” igrao je Jovan Aritonović Joca Naumov, a desno krilo “Poleta” bio je Svetozar Dimitrijević – Toza Pinko. Dakle, direktni protivnici. Joca je bio stamen, snažan, spor, a Toza vižljast, krakat, veoma brz. Kada bi Toza primio loptu kao vetar je pretrčavao pored Joce, što je izazivalo oduševljenje među publikom, šale na račun Joce. Međutim, Joca se dosetio. Prišao je tik uz Tozu. Ukoliko bi lopta krenula prema Tozi, Joco bi nasrnuo, pokupio loptu ili Tozu odbacio nekoliko koraka. Ponavlja se to već nekoliko navrata. Publika, navijači Toze, gube strpljenje. Podvriskuju mu: “Udri i ti njega Tozo, šta čekaš. Vrati mu bre, Tozo, što si kukavica…”
Na sva dobacivanja Toza samo Odgovara: “E, da nema tetka, da nema tetka!”
– Kakva bre tetka, Tozo, šta pričaš? · iz punog grla neko podvrisnu iz publike.
Okrenu se Toza, priđe do publike pa će:
– će udarim ja Jocu, a večer majka mi, će me utepa. Tetka mu je! On joj je ljubimac!
Sestra Jocinog oca, bila je Tozina majka.
U Bujanovcu, 1997. godine. – Dobrivoje Ostojić
Ukoliko bi čoveku iz Bujanovca oduzeo šalu i smeh, bilo bi kao da si hlebu oduzeo so ili jelu začin.
(BujanovačkiGlas)
Pogledaj vesti o: Vranje,   Kumanovo

Nastavak na BujanovackiGlas.info...