Izvor: Poznati.info, 03.Apr.2018, 10:38 (ažurirano 02.Apr.2020.)
Josip Broz Tito
Josip Broz Tito bio je jugoslovenski političar i državnik kao i drugi predsednik SFR Jugoslavije. Bio je jugoslovenski revolucionar i komunistički vođa. Neki istoričari smatraju ga jednom od najvažnijih istorijskih političkih ličnosti s prostora bivše Jugoslavije, dok ga drugi smatraju diktatorom. Josip Broz Tito svojim je političkim delovanjem bio jedan od najuticajnijih antifašista, poznat po svojoj antihitlerovskoj koaliciji i borbi protiv fašizma. Zaslužan je što je Hrvatskoj >> Pročitaj celu vest na sajtu Poznati.info << nakon II svjetskog rata vraćena Istra, deo Dalmacije i otoci koji su bili predati talijanskoj vladi, ali isto tako, bio je i odgovoran za posleratnu represiju i odmazdu prema neprijateljima i neistomišljenicima. Josip Broz Tito rođen je u Kumrovcu 1892., a umro je u Ljubljani 1980. godine.
Obrazovanje
Josip Broz je u rodnom Kumrovcu 1901. godine upisao četvorogodišnju pučku školu. Nakon što ju je 1905. završio, počeo je da radi na ujakovu imanju. Iako je 1907. godine otišao u Sisak da uči zanat konobara, odlučio se za šegrtsku školu i učio zanat bravara. 1901. godine završio je taj mehaničarski zanat i postao pomoćnik bravara.
Privatni život
Josip Broz Tito rođen je u Kumrovcu, selu na Sutli, 7. 5. 1892. godine. Bio je sedmo dete od petnaestoro dece u porodici. Roditelji su mu bili Franjo i Marija Broz. Detinjstvo je Josip provodio kod dede u Sloveniji, odmah s druge strane Sutle. Tako je naučio slovenski, što mu je kasnije stvaralo teškoće u školi. Još dok je bio dete, u njegovom kraju dizali su se narodni ustanci, što protiv mađarizacije, što zbog izrabljivanja tamošnjih seljaka. Budući da je Titova porodica takođe bila seljačka, čak je i on kao dečak morao zarađivati. Zato je nakon četvorogodišnje pučke škole otišao u Sloveniju, kako bi pomagao ujaku na polju.
1907. godine Josip Broz otišao je u Sisak izučavati zanat, a onda se 1910. godine preselio u Zagreb. Još se u Sisku susreo s ilegalno osnovanim sindikatima, koji su tek započinjali svoju borbu za radnička prava, koju je Tito prihvatio i sprovodio dalje u životu. U Zagrebu se Tito učlanio u Socijaldemokratsku stranku Hrvatske i Slavonije, te u Savez kovinskih radnika. Nakon dva meseca u Zagrebu, preselio se u Ljubljanu, pa u Trst, a onda se opet vratio u Zagreb, gde je učestvovao u šestonedeljnom štrajku i demonstracijama. Zatim je Josip Broz otišao raditi u Češku, pa Nemačku, gdje je i usavršio jezike i izučio neke nove zanate.
1913. Josip Broz otišao je u vojsku i u Prvom svjetskom ratu borio se na strani Austro-ugarske monarhije. Ubrzo je shvatio da taj rat nema ništa s njim, pa je tu ideju pokušao preneti i na svoje suborce. Zbog toga je najpre zatvoren, a onda opet vraćen na bojište. 1915. zarobila ga je ruska vojska i odvela u zarobljeništvo. U njihovoj bolnici naučio je ruski jezik. Iz Rusije je pobegao u Finsku, a nakon oktobarske revolucije hteo je pristupiti ruskoj komunističkoj partiji.
1920. godine Josip Broz vratio se u Zagreb i postao član Komunističke partije Jugoslavije. Tada se Tito i prvi put oženio, i to petnaestogodišnjom Ruskinjom, te s njom dobio troje dece, od koje je svako umrlo pre 2 godine života. Tek je njegov četvrti sin Žarko ostao živ.
1936. godine raskinuo je brak sa svojom prvom suprugom, a već pola godine kasnije oženio se u Rusiji jednom Nemicom. Kada je otišao iz Moskve, tamo ju je ostavio, ali su očuvana četiri ljubavna pisma koja joj je slao iz Pariza. Ona je 1937. godine ubijena pod sumnjom da je nemačka špijunka.
1937. Tito je upoznao svoju treću suprugu, Slovenku židovskog porekla. S njom je dobio sina Mišu. Brak je trajao četiri godine, ali je još za vreme braka Tito bio u vezi sa svojom ljubavnicom, koja je umrla nedugo nakon njegovog razvoda.
1944. godine Tito je upoznao svoju četvrtu i poslednju suprugu, Jovanku Budisavljević. S njom je ostao u braku do kraja života, iako su već od sedamdesetih godina bili u braku samo formalno, a poslednjih godina pre njegove smrti nisu ni živeli zajedno.
Tito je umro 4. 5. 1980. godine u Ljubljani, a pokopan je četiri dana kasnije u Beogradu, u Kući cveća, a njegov grob i danas je jedna od Beogradskih turističkih atrakcija. Na Titov pogreb došli su gotovo svi najveći državni službenici, u 209 delegacija iz 127 država. Njegov pogreb i danas se smatra najvećim pogrebom nekog državnika u istoriji.
Posao
Josip Broz Tito počeo je da radi još kao dete, najpre na poljima kod svog ujaka, sve dok nije stekao zanat bravara. Nakon obučavanja zanata dva je meseca radio u bravarskoj radnji u Zagrebu, a onda u kovačnici metalne robe u Kamniku, u Sloveniji. U Bečkom Novom Mestu radio je u fabrici automobila Daimler, sve dok je nije otišao u inostranstvo, radeći u Češkoj i Nemačkoj.
Nakon služenja vojske u I svetskom ratu ostao je u Rusiji i tamo neko vreme radio kao mehaničar. Ali sve se više počeo uplitati u politiku i boriti za komunističke i partijske ideje. Vrativši se u Zagreb 1920. postao je član Saveza komunista Jugoslavije. U mestu kod Bjelovara radio je kao strojar i tamo postao član Okružnog komiteta. 1925. godine počeo je da radi na brodogradilištu u Kraljevici i tamo postao sindikalni poverenik. Iste godine se, opet nakon otkaza, preselio u Beograd i tamo radio u fabrici vagona, a nakon tamošnjeg otkaza, vratio se 1927. godine u Zagreb.
U Zagrebu je Tito nastavio propagirati komunizam, zbog čega je nekoliko puta završavao u zatvoru. 1928. godine je uhapšen i osuđen na pet godina robije. Tek je 1934. godine pušten, ali uz uslov da ne sme napustiti rodni Kumrovec. Tito je promenio ime i odselio se u Samobor te nastavio s partijskim poslovima.
1937. godine preuzeo je vođstvo Komunističke partije, nakon likvidacije njenog poslednjeg generalnog sekretara, ali je tek 1939. Tito službeno imenovan njenim sekretarom. Tito je na toj poziciji za vreme II svjetskog rata oformio partizanski odred koji se odupirao fašističkim osvajanjima. Već se za vreme rata počeo se smatrati velikim antifašističkim vođom, a nakon rata i priznatim državnikom. Tito je bio postavljen na najvažnijim državnim funkcijama, među kojima su bili i predsednik privremene vlade, vrhovni zapovednik armije, te generalni sekretar Partije.
1945. godine država je imenovana Federativnom Narodnom Republikom Jugoslavijom, a Tito je postao njen vođa. 1953. godine izabran je za Predsednika Republike, a tu dužnost obavljao je do svoje smrti.
Najveća dostignuća
Nakon zanatskih poslova, za vreme kojih je Tito ušao u prve sindikate i učlanio se u Komunističku Partiju, te nakon vojske i uključivanja u politički život, počinje prava karijera Josipa Broza Tita. Njegov uticaj pojačao se kada je 1939. godine postao generalni sekretar Komunističke partije Jugoslavije. Tada je Tito proveo snažnu boljševizaciju Partije. Smenio je njeno vodstvo i naglašavao važnost jednostrane ideologije i vojne stege unutar Partije. 1940. godine izložio je strategiju delovanja Partije te komunistički model organizacije države.
1941. godine Tito je osnovao Vojni komitet čija je namena bila pružiti otpor Silama osovine. Tito je tako u II svjetskom ratu počeo voditi komunistički partizanski odred koji je vodio oružani ustanak protiv fašista i njihovih osvajanja. Nakon rata već je postao priznati i poštivani državnik. Vratio je Hrvatskoj Istru i delove Dalmacije koje je Pavelić predao Talijanima za vrijeme II svetskog rata. Tito je takođe prestrojio društvo po uzoru na Sovjetski Savez. Počela se sprovoditi kolektivizacija zemlje, nacionalizacija preduzeća, obnova privrede i sprovođenje komunističkog režima. Nakon političkog raskida sa SSSR-om, Tito je u Jugoslaviji počeo da razvija i sprovodi socijalističko društveno uređenje.
Za vreme svoje vladavine Tito je oko sebe stvorio neverovatno moćan kult ličnosti. Bio je veoma popularan državnik, ne samo među svojim narodom, već i među slavnim ljudima i državnim moćnicima drugih zemalja. Tito je važio za velikog zavodnika, još većeg ratnika, a priče o njegovom životu dosezale su razmere legendi. Nakon njegove smrti i raspada Jugoslavije, ljudi su o njemu i njegovom režimu iskazivali dvojako mišljenje. Dok su jedni Titov socijalizam smatrali zlatnim dobom regije, a njega velikim državnikom i vođom, drugi su ga smatrali zločincem, a njegovu državu diktatorskom. Ova podela među ljudima ostala je gotovo jednaka do danas, dok nepristrani istoričari otkrivaju da ima istine i u jednom i u drugom mišljenju.
Izvor: Biografija.com
