Izvor: Nezavisne Novine, 28.Nov.2015, 22:44   (ažurirano 02.Apr.2020.)

Da li je ovaj mladić i budući Car, spasilac Francuske? (FOTO)

Žan-Kristof, princ Napoleon, rođen je 11. jula 1986. godine na francuskoj Azurnoj obali, u mjestu Sen-Rafael u kome se njegov slavni predak Bonaparta iskrcao 1799. godine po povratku iz Egipta i odakle je produžio ka Parizu da uzme vlast u svoje ruke

Napoleon Bonaparta je bio Korzikanac vlasteličićkog porijekla koji se tokom Francuskih revolucionarnih ratova krajem 18. vijeka vinuo u nebesa, istakao u borbama protiv >> Pročitaj celu vest na sajtu Nezavisne Novine << neprijatelja mlade republike, postao njen vođ i poslije nekoliko godina, 1804, bez ikakvih problema sebe proglasio imperatorom, uz ogromnu podršku naroda.

Desetak godina trajalo je njegovo neprestano vojevanje po evropskim ratištima, tokom kojih je pokorio čitav Stari kontinent; glave mu je došla invazija na Rusiju u kojoj nije poražen, ali je bio prinuđen da abdicira spletom okolnosti kojima se sada nećemo baviti (ključno je to što mu se armija raspala prilikom povlačenja sa ledenog istoka).

Kada se godinu dana kasnije vratio u velikom stilu izgubio je prvu i jedinu bitku, onu kod Vaterloa, čime je došao njegov konačni kraj.

Njegova zaostavšina je golema, mnoge institucije koje je osnovao i dalje postoje, mnoge su prihvaćene od strane ostalih država, ali su mjerne jedinice koje danas koristimo i njegov Građanski zakonik vjerovatno najbitnije od svih.

– Moja istinska slava nije to što sam pobedio u četrdeset bitaka… Vaterlo će obrisati sjećanje na sve te pojbede. Ali, ono što će živjeti vječno je moj Građanski zakonik – rekao je on.

Uglavnom, nakon njegovog sloma Francuska je ponovo postala kraljevina i vraćena je na svoje predrevolucionarne granice, a kraljevina će i ostati sve do revolucionarne 1848. godine kada je niz potresa uzdrmao do temelja evropski monarhistički poredak. Kolijevka revolucije naravno nije zaobiđena, pa je tako Francuska po drugi put postala republika. Ali, isto kao i pola vijeka ranije, rodila je ponovo Bonapartu.

Naime, Luj-Napoleon Bonaparta – bratanac Napoleona Bonaparte, tačnije, sin carevljenog mlađeg brata Luja kojeg je ovaj imenovao kraljem Holandije – izabran je ogromnom većinom glasova (74,2 odsto) za predsjednika novonastale republike.

1851. godine izvršio je državni udar, a 2. decembra 1852. godine, na 48. godišnjicu krunisanja njegovog strica za cara Napoleona I, on sam je krunisan kao imperator Napoleon III (Napoleon II je bio sin prvog Napoleona koji je preminuo 1831. godine); nastalo je Drugo francusko carstvo.

Oboren je sa vlasti 1870. nakon katastrofalnog poraza od Pruske, kada je i zarobljen od neprijatelja; Francuska je po treći put postala republika.

Vjerovatno najveća zaostavšina Napoleona III je Pariz; tek je za vrijeme njegove vlasti francuska prestonica iz srednjeg vijeka ušla u moderno doba i poprimila izgled kakvim se danas ponosi: jednoobrazne zgrade zbog kojih imate utisak da se krećete po kakvoj džinovskoj palati kojoj nema ni kraja ni konca, široke avenije i bulevari, drvoredi, osvjetljenje, ljepota civilizacije.

Tako dolazimo do mladića sa slike. Žan-Kristof, princ Napoleon, rođen je 11. jula 1986. godine u Sen-Rafaelu, na Azurnoj obali u Francuskoj, kao sin princa Šarla Napoleona i njegove prve supruge, princeze Beatrise od Burbona-Dve Sicilije.

(Digresija: Igrom slučaja, Napoleon Bonaparta se 1799. godine, po povratku iz Egipta, iskrcao baš u selu Sen-Rafael, koje će se u međuvremenu razviti u varoš, odakle je produžio ka Parizu kako bi uzeo vlast u svoje ruke.)

Par se razveo prije nego što je dijete napunilo tri godine, zbog čega je njegov deda odlučio da baš njega imenuje za nasljednika na mjestu glavešine Imperijalnog doma Francuske, a ne njegovog oca, koji se razveo i ponovo oženio suprugom prostog porijekla bez odobrenja.

Žan-Kristof je pra-pra-pra-pra-bratanac imperatora Napoleona I Bonaparte, i to putem najmlađeg carevljevog brata Žeroma, kralja Vestfalije. Preko svoje majke, Žan-Kristof je potomak kralja Luja XV, a putem svoje prabake, princeze Klementine od Belgije, potomak je kralja Luja Filipa I, poslijednjeg francuskog kralja srušenog one gorepomenute 1848.

Obrazovan na poljima nauke, matematike i ekonomije, radi kao investicioni bankarski analitičar za firmu “Morgan Stenli” u Njujorku, a tečno govori francuski, engleski i španski.

Da li je spreman da sjedne na imperijalni presto, sasvim je drugo pitanje. Vjerovatno je da mu se prilika nikada neće pružiti, pa ma koliko očajna Francuska bila u ovim užasnim, turbulentnim vremenima. Mnogo je vjerovatnija obnova vlasti dinastije Burbona nego Bonaparti, a i to je samo po sebi malo vjerovatno.

(N.N./Telegraf.rs)

Nastavak na Nezavisne Novine...