Izvor: Vostok.rs, 16.Avg.2011, 17:44 (ažurirano 02.Apr.2020.)
Tragedija nepriznate republike - Republika Srpska Krajina II DEO
16.08.2011. - Kako s uništavali Srpsku Krajinu
Zatišje pred "Buru” (Oluju)
Nada da će rat prestati pokazala se obmanom. Septembra 1994. godine Pentagon je počeo sa pripremom hrvatske vojske na završni skok. U toku cele godine pripreme su vršene po svim pravcima. Šef vojne obaveštajne službe SAD Fred Sojster bio je odstranjen od svojih dužnosti i prebačen je u Zagreb - glavni grad Hrvatske, gde je stao na čelo vojnih priprema. Uprkos važećoj >> Pročitaj celu vest na sajtu Vostok.rs << odluci OUN o embargu na isporuke oružja svim zaraćenim stranama u Jugoslaviji, Tuđman dobija oružje iz Nemačke, Austrije, Irana, iz Ukrajine. Isporučena je ogromna količina naoružanja i vojne tehnike, između ostalog bronirani helikopteri "MI-24”, i avioni "MIG-21”, oklopni transporteri sovjetske proizvodnje koje je Gorbačov poklonio Saveznoj Republici Nemačkoj. Amerikanci su hrvatima predali najnovije komplete špijunske opreme. Priprema se masovni nastup na Srpsku Krajinu. Ujedinjeni Zapad nastupa protiv Srba.
Prvih dana maja hrvati sprovode operaciju "Bljesak” i okupiraju Zapadnu Slavoniju. U toku četrdeset sati hrvatska vojska zauzela je Jasenovac, Okučane i Staru Gradišku. Ali – taj poraz nije uznemirio srpsku javnost, svi su bili uvereni da će izgubljene pozicije biti povraćene.
Jula 1995. u Londonu su se sastali ministar inostranih poslova Nemačke Klaus Kinkel, državni sekretar SAD Vorek Kristofer sa hrvatskim diplomatom Miromirom Žužulj. Tom prilikom oni su utvrdili plan upada. Srbija je Hrvatima garantovala da se neće mešati, pošto je Slobodan Milošević za oktobar postavio za cilj skidanje ekonomskih sankcija i nije bio spreman za rat. Američka ambasada u Hrvatskoj preporučila je 27. juna da američki građani napuste Hrvatsku, istog dana Srbi su u republici proglasili ratno stanje. Sledećeg dana vojska takozvane Bosne i Hercegovine (muslimani) zajedno sa regularnim sastavom hrvatske armije nanela je udar južno od Knina, zauzevši dva grada: Glamoč i Bosansko Grahovo. Time su Hrvati dobili mogućnost da na Srpsku Krajinu udare sa dva zgodna položaja: sa severnog – iz Zapadne Slavonije i sa južnog – iz rejona Glamoča i Grahova. U isti dan Tuđman upućuje ultimatum Republici Srpsoj Krajini o reintegraciji, Srbi su se saglasili, ali je već bilo kasno.
Krajem jula pred srpskim narodom istupa predsednik Krajine Milan Martić i srpski patrijarh Pavle, obećavajući podršku od strane Srbije. 1 avgusta 1995. godine Hrvatska sprovodi sveopštu mobilizaciju. Na granici sa Krajinom počinje gomilanje vojske, vlada napušta Knin.
Iz generalnog štaba Jugoslovenske armije stiže informacija o agresiji koja se očekuje. Podaci su potvrđeni i od saosećajnih kanadskih i francuskih oficira iz sastava "plavih šlemova. Poznati su i slučajevi da su hrvatski građani i vojnici prelazili granicu i upozoravali Srbe o napadu koji se očekuje. Američki ambasador u Hrvatskoj Piter Golbrajt tvrdi da je Milošević dao garancije da Jugoslavija neće stupiti u rat i da neće nanositi udare po hrvatskim gradovima.
Poslednji boj
Operacija "Oluja” počela je u jutro 4. avgusta 1995. godine nastupanjem sa 200-hiljada vojnika hrvatske armije (najbrojnija armija u Evropi posle drugog svetskog rata) na Knin. Znajući za to "Plavi šlemovi” OUN razmešteni u Krajini raspršili su se kao dim.
Prvog dana izvršena je neviđena zlosutna pravokacija, veliki talas informacionih radio i televizionih saopštenja i komandi dezorganizovale su i nakrile Republiku. Najviše rukovodstvo predlagalo je mirnim građanima da se povučku u "Bosnu." Armija krajinskih Srba, koja je brojala petnaest hiljada ratno sposobnih vojnika, herojski se suprotstavljala do poslednjeg metka. Srbi u obruču u području Velebita pružili su otpor Hrvatima koji su bez smetnji prošli pored francuskih "mirotvoraca”. Kada su Srbima krenuli u pomoć rezervisti, Francuzi su ih nisu propustili pod pretnjom primene oružja. Kasnije su nađena tela heroja, a ljudi do današnjeg dana ne mogu da zaborave epizodu sa "mirovnjacima”.
U najžešćim borbama za drevni grad Knin razbuktao se tenkovski boj, nakon devetočasovne odbrane Srbi su popustli. Počela je borba za Petrinju i Glinu. Iz Beograda pomoć nije stizala. Milošević je u telefonskom razgovoru rekao Martiću, da Krajinu treba da zadrže samo pet-šest dana, a on će nešto da smisli. Martić je potpisao naredbu o planskoj evakuaciji Knina, Benkovca, Obrovca, Drniša i Gračca. Do dadašnjeg dana ne prestaje sporenje da li je naredba bila zločin i izdaja, ili su zahvaljujući toj naredbi uspeli da izvedu stotine hiljada stanovnika od hrvatske paljbe.
Uveče 4. avgusta dva aviona NATO sa nosača aviona "Teodor Ruzvelt” napali su srpske raketne položaje pored Knina. Još dva aviona bombardovali su srpsku avio bazu Udbina. NATO-vci su bombardovanje pravdali da je bio ugrožen život pakistanskih "mirotvoraca”, pa je na molbu vojnih vlasti bilo neophodno da se dejstvuje "odlučno”. Počev od tog dana, tokom cele operacije, NATO je ometao sva srpska sredstva veze. Pred noć 4. avgusta sukobi su se utišali.
5. avgusta srpska vojska počela je da napušta Knin. Nakon dva dana neprekidne artiljerije od grada su ostale ruine, ulice su bile prepune ubijenih i ljudi koji su umirali.
Nemački ministar inostranih poslova Klaus Kinkel u svom nastupu je izjavio: «Mi ne smemo da zaboravimo godine srpske agresije... Srbi su prilično dugo provocirali strpljenje Hrvatske». Nemci isto tako govore i kasnije «Nemačka deli radost ratnog uspeha i upućuje vam pohvale za taj rat».
Pred veče 5. avgusta u Hrvatskoj je počelo pobedničko slavlje. Ulice su prepune vojnika koji mašu hrvatskim, američkim i nemačkih zastavama, grmi pesma «Hvala ti, Nemačka – Danke Deutschland”. Hrvatski ministar odbrane Gojko Šušak je izjavio - Republika Srpska Krajina je likvidirana.
U toku nekoliko dana agresije u Krajini od pola miliona stanovnika nije ostalo više od pet hiljada ljudi, ostali su pobegli u Srbiju. Za četiri dana poginulo je oko 14 hiljada građanskih lica, 13 hiljada nestalo je bez traga.
Posle 9. avgusta od ukupnog broja Srba koji su otstupali nestalo je još šest hiljada ljudi. Izbeglice bombarduju avioni NATO i hrvatska avijacija, Srbe na drumu gađaju iz artiljerijskih oruđa. Bespreglednu kolonu izbeglica Hrvati neprestano napadaju. Hrvatska deca i katolički sveštenici gađaju žene ciglama i armaturom, bodu vilama. Od vremena drugog svetskog rata u tako kratkom periodu vremena u Evropi nije poginulo toliko ljudi.
Tako je pala Republika Srpska Krajina.
Dodatak:
Američka kompanija MPRI organizovala je na Srpsku Krajinu operaciju "Oluja” i direktno njom upravljala. Bez obzira što je ta kompanija bila privatna, u njoj su radili bivši generali SAD. Ona ima ugovorne odnose sa NATO.
Sećanje mirotvorca:
"Granate su padale svuda, čak i na stambene zgrade. Broj nastradalih ljudi bio je ogroman. Četvrtina svih kuća u Kninu bila je porušena. Teško da se tek sedam ciljeva moglo nazvati vojnim.”
Prevod sa ruskog: Vidovdan
Izvor: vidovdan.org, www.kp.crimea.ua (rubrika ISTORIJA)
.jpg)
