Izvor: Blic, 03.Jan.2006, 13:00 (ažurirano 02.Apr.2020.)
Saradnja sa svetom
Saradnja sa svetom
Kada se izuzmu izložbe koje smo uvrstili u deset kulturnih događaja, kao što su 'Klasici italijanske umetnosti' u Narodnom muzeju i 'O normalnosti...' u Muzeju savremene umetnosti, iz 2005. godine pamtićemo još nekoliko značajnih događaja, što po privlačnosti za širu javnost, kao što je izložba starih satova 'Sačuvano vreme' u Muzeju primenjenih umetnosti, što po autorskim ostvarenjima, kao što su Petra Dobrovića (prema zamisli Lidije Merenik), >> Pročitaj celu vest na sajtu Blic << Ivana Tabakovića (Jelene Stojanović), u MSU-u, Bate Mihajlovića (Galerija SANU), 'Zatvoreni tokovi' (Nikole Šuice) u Konaku kneginje Ljubice, 'Čitateljke' Radomira Reljića u Galeriji Biblioteke grada, i Mikana Aničića (Galerija 'Progres'). Još dve izložbe odskaču od uobičajene galerijske aktivnosti naših kustosa. One otkrivaju da je saradnja sa svetom i te kako moguća, iako je poznato da je osiguranje stranih dela u našoj zemlji naspram budžeta i dalje basnoslovno visoko, ali to su evropski uzusi na koje se moramo navići ako želimo da Beograd bude jedna od evropskih prestonica, a ne balkanski zapećak.
Reč je, naravno, o postavkama Muzeja Stedejlik iz Amsterdama u Muzeju savremene umetnosti i 'Poruke italijanske umetnosti' ostvarenoj zahvaljujući saradnji sa Ministarstvom spoljnih poslova Italije (Galerija SANU). Podvig vredan posebne pažnje tek će biti izložba 'Dobrotvori Beogradskom univerzitetu' (SANU) - kada se zahuhta vizija novog muzeja. A za nauk kako se pravi kulturni pomak može da posluži izložba 'Dodirnimo prirodu' u Galeriji Prirodnjačkog muzeja, Oktobarski salon 2005. i predstavljanje dizajnera Mirka Ilića u Muzeju istorije Jugoslavije.
1. Stedejlik u Beogradu - Muzej savremene umetnosti
2. Poruke italijanske umetnosti - Galerija SANU
3. Zatvoreni tokovi - Konak kneginje Ljubice
4. Dodirnimo prirodu - Galerija prirodnjačkog muzeja
5. Mirko Ilić u Muzeju istorije Jugoslavije
Književnost u tranziciji
'I koji hoće među vama da bude prvi, neka bude svima sluga.'
U našu literaturu su zalutali rečnik i psihologija politike i ulice: književne polemike podsećaju na (lične) obračune čiji učesnici psuju i vređaju jedni druge, braneći (poetičke) 'lidere' argumentima koji imaju malo veze sa naukom i ukusom; nezajažljivo tržište nameće pravila zbog kojih se knjige objavljuju na brzinu, uglavnom latinicom i labavim pravopisom; šta rade stvaraoci u Crnoj Gori - ne znamo.
Izgrađujući odnos prema životu tek posredstvom literature, autori se masovno(!) opredeljuju za ispitivačko-kritičko distanciranje od istorije, društva i čoveka, srozavajući erudiciju do zbirke 'intelektualnih' poštapalica-stereotipa (od kojih savremeni srpski roman jedva diše), a ironiju do nehumane i besmislene stilske igre. Zanemarujući pozvanost da tumači doba (prosečan, običan) moderan pisac postaje njegov ljutiti i, često, nerazumni kritičar koji, bez prethodne spoznaje (razumevanja) onoga što satirično izobličava, osuđuje po književnoj modi, a ne po misaonoj ili emotivnoj nužnosti.
Cilj (svake, pa ni književne) kritike ne bi trebalo da bude u potvrđivanju autorove ličnosti, već njegovog staranja za (nacionalnu) kulturu i svet.
Među srpskim romanima objavljenim u 2005. godini, izdvajaju se sledeći:
1. 'Apsint', Goran Milašinović, Stubovi kulture
2. 'Nemački u sto lekcija', Ratko Dangubić, Stubovi kulture
3. 'Insistiranje', Nenad Jovanović, Narodna knjiga
4. 'Urvidek', Slobodan Tišma, Narodna knjiga
5. 'Adamova jabučica', Laslo Blašković, Narodna knjiga
6. 'Mardijan je najzad mrtav', Saša Obradović, Stubovi kulture
.jpg)
