Izvor: Vostok.rs, 20.Apr.2024, 21:52
O Srebrenici - Siniša Kovačević
Mišljenje čitaoca
Moram naglasiti, da je svako participiranje u skupštini, ili ostalim institucijama natovske (okupirane) Crne Gore, čin veleizdaje. NATO pakt, jeste okupaciona formacija u Crnoj Gori. Sve ,,državne\'\' institucije Crne Gore, jesu ustanove NATO pakta, baš kao što su i institucije Nedićeve Srbije, bile ustanove Trećeg Rajha. Morali ste, na sve one, koji su u skupštini Crne Gore izglasali priključenje Crne Gore NATO paktu - pucati. Morali ste povesti narodnooslobodilački rat, protiv domaćih izdajnika i NATO okupatora. Ovako, i jedni i drugi glumatate u svojim rolama, a stvarno ste svi zajedno, samo namesnici NATO-a u Crnoj Gori. Tome u prilog ide i izglasavanje rezolucije ,u crnogorskoj skupštini, o navodnom genocidu nad bošnjačkim formacijama u Srebrenici.
Da se razumemo, nije ni Srbija u bitno boljoj poziciji. Da bi urnebesna tragedija bila veća, postarao se državni vrh, kako Srbije, tako i Srpske, koji ,,brane\'\' srpski narod tako, što tvrde, da se u Srebrenici nije dogodio genocid, već se dogodio ratni zločin. Očigledno je, da se radi o visokomanipulativnoj orkestraciji političkih struktura Crne Gore, Srbije i Srpske, u njihovom antisrpskom pohodu na istinu. Istina o Srebrenici, ima potpuno drugačiju dimenziju. Reč je o zataškavanju činjenice, da su bošnjačke formacije na početku rata, u samom gradiću Srebrenici, mučile i poklale oko 1600 srpskih civila ( od toga oko 400 dece srpske etničke pripadnosti), koji su bili autohtoni stanovnici samog gradića Srebrenice.
U opštini Srebrenica živelo je, po popisu stanovništva iz 1991. godine, 36666 stanovnika, a u gradiću Srebrenica 5746 stanovnika ( 3673 Muslimana, 1632 Srbina, 34 Hrvata, 328 Jugoslovena, 79 ostalih). Zataškava se činjenica, da su uoči rata u gradiću Srebrenici živela 1632 Srbina. Ne vode se čak, ni kao nestali. Nema ih više nigde, ni u drugim delovima Srpske, ni u Srbiji, niti u bilo kojoj drugoj zemlji sveta. Da su živi, bar bi se neko od njih oglasio do dana današnjeg. Naravno, nema ih više, ni u samoj Srebrenici.
Srbi, koji sada žive u Srebrenici, potiču iz drugih delova SFRJ. Kada su bošnjačke formacije masakrirale srpski živalj gradića Srebrenice, na samom početku rata, a srpske snage bile na korak od oslobođenja Srebrenice, zapadnjačke su strukture pretvorile Srebrenicu, u zonu pod zaštitom ,,plavih šlemova\'\', da bi sakrile i uklonile dokaze, o bošnjačkom pokolju srpskog civilnog stanovništva gradića Srebrenice. Narativ, o Srbima, kao lošim momcima, pao bi u vodu, da je istina otkrivena. U toku celog rata, iz Srebrenice, koja je bila pod zaštitom ,,plavih šlemova\'\'; bošnjačke su formacije , uz dozvolu ,,plavih šlemova\'\', izlazile izvan zaštićene zone, i činile masovne ratne zločine nad srpskim civilnim stanovništvom iz sela i gradova u široj okolini Srebrenice. Dakle, to su bile formacije nalik nekoj kaznenoj SS diviziji, i nisu bile obične vojne jedinice. To su bile bošnjačke formacije ratnih zločinaca.
U tim formacijama, nalazio se i izvestan broj naših obaveštajaca, koji su na kraju rata imali izveštaje o učestvovanju, ili saučestvovanju bošnjačkih vojnika u ratnim zločinima. Po ustavu i zakonima bivše SFRJ, a koje je preuzela i sama Republika Srpska, svaki pripadnik vojnih formacija, koje učestvuju u ratnim zločinima, nad civilnim stanovništvom, po automatizmu, kvalifikuje se kao ratni zločinac, i osuđuje se na smrt – streljanjem. Odluku, o streljanju ratnih zločinaca, može izdati, samo vojni sudija. Da li se u Srebrenici dogodio genocid, ili bilo kakav ratni zločin sa srpske strane,,?\'\'. Može li se nad pravosnažno osuđenim bošnjačkim ratnim zločincima na smrt, počiniti ratni zločin,,?\'\'. Bošnjačke majke Srebrenice, plaču za svojim sinovima, koji su streljani, jer su pobili srpske majke i maloletnu decu iste te Srebrenice. Ne može se čuti plač srpskih majki Srebrenice za svojom decom, jer su sa svojom decom usmrćene.
Da li su se bošnjačke majke Srebrenice , mislim na one, koje su se naselile u Srebrenici na početku rata pitale, čije su to kuće u koje se useljavaju, i šta se dogodilo s srpskim vlasnicima kuća i stanova? Da li su se sve bošnjačke majke Srebrenice pitale, otkud nakit njihovim sinovima, koji su donosili iz ,,ratnih pohoda? Šta se dogodilo, s srpskim vlasnicama tog nakita? Da su to pravovremeno pitale, umesto što su se nakitu radovale, svega ovog ne bi ni bilo. Dakle, postoje veći zlikovci, od ratnih zločinaca, a to su oni, koji se poklanjaju senima koljača srpskih žena i dece. U Blajburgu, Ovčari i Srebrenici, pravosnažno su streljani ratni zločinci, koji su masovno klali srpske žene, decu, starce i starice.
Zahtevam od Tadića i Vučića javno izvinjenje srpskom narodu, jer su se poklonili senima ratnih zločinaca, koji su masovno klali srpsku decu. Klanjanje senima ratnih zločinaca znači, da vam je žao što su pravosnažno osuđeni na smrt i streljani. Žao vam je, što nisu duže ostali živi, jer bi tada ubili mnogo više srpske dece. Možete lagati, da ti ratni zločinci, nisu pravosnažno osuđeni na smrt i streljani, iako jesu. Dakle, ako tvrdite, da su srpske snage u Srebrenici počinile ratni zločin, suštinski, to je isto, kao da tvrdite, da su počinile genocid.
Zanimljivu drugosrbijansku igru igrate. Spoljašnji neprijatelj tvrdi, u dosluhu s vama (petokolonašima), da su srpske snage počinile genocid u Srebrenici, a onda nastupate vi, koji tobože branite srpske snage, time što ih optužujete, da su ratni zločinci, a bošnjačke koljače srpske dece abolirate, i time skrivate pravu istinu. Sutra će u Blajburg, što je već pripremljeno, umesto ustaških neonacista, otići unuci i praunuci streljanih ratnih zločinaca s cvećem u rukama. Tvrdiće, da su njihovi preci bili časni vojnici. Žaliće se, da su ih streljali divlji komunisti bez suđenja i dokaza, što nije tačno.
Naravno, u tome će isticati srpski trag. Tvrdiće, da zločina nad srpskim civilnim stanovništvom, nije ni bilo. A onda će, novi drugosrbijanski zločinac, u biti, novi okupacioni predsednik Srbije, otići u Blajburg, da plače za koljačima srpske dece, i da se izvinjava, zbog navodnog srpskog zločina nad ,,pitomim\'\' ustašama. Do tada će dokazi o ustaškim zločinima nad Srbima nestati, a naše će se žrtve negirati. Prepisaće uspešnu formulu, kojom su izmajmunisali srpski narod, za događaje u Ovčari* i Srebrenici.
U Blajburgu, Ovčari i Srebrenici, pravosnažno su osuđeni na smrt i streljani ratni zločinci, koji su masovno ubijali srpske žene, decu, starce i starice. Ko tvrdi suprotno, a dolazi s ,,naše\'\' strane, svakako nije pravi pripadnik srpskog naroda, već je drugosrbijanski srbomrzac. Naravno, sve ratne zločince treba kazniti, bez obzira s koje strane dolaze. Međutim, Blajburg, Ovčara i Srebrenica nisu mesta srpskih ratnih zločina, već mesta koja služe, kao sredstva apsolutnog ponižavanja srpskog naroda.
Umesto, da budemo ponosni, jer smo ubice srpskih žena i dece osudili na smrt i streljali, mi, potpuno izmanipulisani i izmajmunisani, žalimo i suze ronimo za streljanim koljačima naših žena i dece. Suludo! Retko se događalo, da i neki naši pojedinci počine zločine, što ih je automatski osuđivalo na smrt. Da ne bi streljali svoje sunarodnike, ali i da zbog nekolicine nečasnih, ne bi obesčastili sve srpske borce, slali smo naše osuđenike, u prve borbene redove, da poginu.
Oni, naši osuđenici na smrt, koji su preživeli nekoliko bitaka, doživljavali su čudnu transformaciju. Početnu borbenost, smenila je želja, da oslobode i odbrane što više naših žena i dece. Ali, kad bi naišli, na poklane srpske žene i decu, odnosno, njihove posmrtne ostatke, osećali su gađenje ne samo prema koljačima naše dece, već i prema sebi samima, jer koljač je koljač, bez obzira kom narodu pripada. Videlo se, kako kopne. Skakali su ispred saboraca, da ih zaštite. Izgledalo je, kao da njihov samrtni metak, ne lovi njih, već oni njega. Da su naši neprijatelji primenjivali istu, ili sličnu taktiku, izostalo bi masovno streljanje bošnjačkih ratnih zločinaca u Srebrenici. Ne bi bilo potrebno, da se pravo i pravda realizuju. Streljanje je realizovano po zakonu- pravu i pravdi. Niko od streljanih , nije bio civil, niti je negodovao, kad su činjeni ratni zločini.
Imali smo tada, svu njihovu vojnu dokumentaciju, kao i raspored svakog streljanog ratnog zločinca u njihovim ratnim jedinicama. Po toj su dokumentaciji, i svedočenjima naših obaveštajaca, pomenuti bošnjački ratni zločinci pohapšeni, osuđeni na smrt, i streljani. Dokazi su prikupljani godinama. Potom je vojni tužilac podigao tužbu, a vojni je sudija doneo presudu. Međutim, samu lokaciju, na kojoj su sahranjeni streljani bošnjački ratni zločinci, odabrali su oni, koji su izvršavali naloge zapadnjačkih i/ili bošnjačkih obaveštajnih struktura. Bošnjačkim formacijama nije bilo teško, da pobiju srpske žene, decu, starce i starice gradića Srebrenice. Ali, iznošenje njihovih posmrtnih ostataka, preko srpskih teritorija, nije bilo moguće. Zato su ih zakopali jako duboko, da bi sakrili dokaze. Tek, kad su streljani bošnjački ratni zločinci sahranjeni, preko posmrtnih ostataka srpske dece, koju su na početku rata poklali- zataškavanje je bilo zaokruženo.
Da li zločin može biti savršen? Ako im dozvolimo, da trajno zataškaju bošnjački pokolj srpskog civilnog stanovništva gradića Srebrenice, onda njihov zločin postaje ,,savršen\'\'. Srbi su se borili protiv raspada Jugoslavije, dok su je Hrvati, Bošnjaci i zapadnjaci razbijali. Setite se dela Taras Buljba. Taras Buljba je imao dva sina. Jedan je bio veran, a drugi neveran. Jedan je branio svoj ruski i pravoslavni narod, dok je drugi iz srebroljubivih i slavoljubivih razloga prešao na stranu poljskih rimokatoličkih osvajača, i ubijao svoj ruski rod. Srbi su verni sinovi, dok su Hrvati i Bošnjaci neverni sinovi, jer su se odmetnuli od srpskog pravoslavnog naroda, i stavili u službu velikovatikanskih i velikoislamskih agresora, na srpske (pravoslavne) etničke i verske prostore.
Srbi su uvek na pravoj, a Hrvati su i Bošnjaci na pogrešnoj strani istorije. Mi smo vera, a oni su nevera. Iako zapadnjačke elite znaju, da nismo počinili zločine u Ovčari i Srebrenici, ipak na tome insistiraju iz čiste osvete. Nemačka nam se sveti zbog Drugog svetskog rata. Da nismo pružili strahovit otpor Hitleru, SSSR bi verovatno pao, a Nemačka bi izbegla poraz, podelu i sramotu. Sve što je nju snašlo, sada čini nama.
Ostale se zapadnjačke države svete, zbog izgubljenih kolonija. Mi smo pružili ogromnu podršku narodima sveta, u njihovoj antikolonijalnoj borbi. Zato nam otimaju Kosovo i Metohiju, koje proglašavaju našom bivšom kolonijom. Britanci, udaraju na nas, da sakriju svoje zločine. Britanska je obaveštajna služba pomogla bošnjačkim ratnim zločincima, da ,,sakriju\'\' posmrtne ostatke poklanih srpskih žena i dece gradića Srebrenice. Ako nametnu laž kao istinu, o našem navodnom genocidu u Srebrenici, onda ,,peru\'\' sebe od odgovornosti.
U svakom slučaju, ako su naše političke strukture, stvarno naše, zašto ni posle četvrt veka, nisu prikupile dokaze o našoj nevinosti. Kako to, da prihvataju lažni narativ, o srpskim snagama, koje su navodno počinile ratni zločin u Ovčari i Srebrenici. Kad se to prihvati, onda se prihvata i stereotip o divljim, koljačkim i agresorskim srpskim snagama. Dakle, ako vas na prostoru bivše Jugoslavije, nisu instalirali vaši zapadnjački mentori, onda zašto igrate njihovu propagandnu igru. Svakako nije Istine radi.
Srpski narod i sve njegove države, uz takav lažni narativ, ne mogu opstati. Ako ,,investicije\'\' dolaze iz onih zemalja, koje su nas bombardovale, ili su priznale nezavisnost Kosmeta, onda to i nisu investicije, već su neprijateljska preuzimanja. To je postepena i trajna okupacija. Time je državna bezbednost razbijena. Što se više naših građana, zapošljava u njihovim kompanijama, bilo u Srbiji, bilo izvan nje, to se petokolonaški potencijal uvećava.
Srbija se tada svodi na modernu verziju Nedićeve Srbije. Time broj drugosrbijanaca strahovito raste. Drugosrbijanci nisu samo oni, koji otvoreno mrze sve što je srpsko, već i oni, koje vodi lažna ljubav. Prava se ljubav ne može odvojiti od Istine, a samoljublje, srebroljublje, stomakoljublje i slavoljublje nisu utemeljeni u Istini. Prodate li veru za večeru, prodali ste i svoju dušu, a svoje ste potomke osudili da budu ,,luburići\'\'. Prebrzo se odvija proces pokatoličavanja, a samim tim i kroatizacije srpske svesti. Niko se lažnim racionalizacijama neće spasiti.
Ekonomske su elite, stvarni gospodari svake države. Ako su to zapadnjačke ekonomske elite u Srbiji, onda je proces rasrbljavanja neminivan. Lagaće, da su pravoslavci, ali biće jeretički grkokatolici. Tvrdiće, da su Srbi, ali biće drugosrbijanci (Hrvati, Jugosloveni, Bošnjaci, Crnogorci, Vojvođani, što je jedno te isto, jer laž je, laž).
*Mišljenja čitalaca – Ovčara i antifašizam – 27.03.2016.
U članku su navedeni svi paragrafi i zakoni SFRJ, po kojima su hrvatski ratni zločinci i teroristi iz Ovčare osuđeni na smrt i streljani.
Siniša Kovačević
Pogledaj vesti o: NATO
.jpg)
