Izvor: Vostok.rs, 16.Feb.2019, 20:05 (ažurirano 02.Apr.2020.)
NATO: Pomogli smo da se okonča rat u BiH
Drugog dana Minhenske betbednosne konferencije generalni sekretar NATO-a Jens Stoltenberg je saopštio da je NATO pomogao da se okonča rat u BiH.
"BiH je važan partner, NATO je tu da očuva mir i stabilnost. Uvek sam optimističan kada vidim da ljudi nastoje doći do rešenja. Sarađujemo blisko sa vladama i sa ljudima na Zapadnom Balkanu, kako bismo adresirali probleme koje uočavamo. NATO je na Zapadnom Balkanu već decenijama. Pomogli smo da se okonča rat u BiH, bili smo tu da se zemlja stabilizuje nakon rata, a i dalje smo spremni sarađivati sa ljudima i zemljama na Zapadnom Balkanu", rekao je Stoltenberg za regionalnu TV N1.
Agresija na Republiku Srpsku
U jeku ratnih dejstava i borbe za odbranu Republike Srpske na Vojsku Republike Srpske, a koja je držala front od oko 1600 kilometara se obrušio i NATO. NATO je pojedinačne napade na Republiku Srpsku započeo još 1994. godine, da bi kao nastavak tih napada bila izvršena i potpuna agresija avgusta 1995. godine. Izgovor za agresiju bio je događaj na sarajevskoj pijaci Markale.
NATO je masovnim udarima napadao sve ciljeve u Republici Srpskoj te koristio municiju sa osiromašenim uranijom. U isto vreme u kordiniaciji sa NATO snagama, trajala je i ofanziva hrvatskih i muslimanskih snaga na Vojsku Republike Srpske.
Potpuna agresija na Republiku Srpsku pod NATO nazivom “Odlučna sila” u kojoj je poginulo oko 160 ljudi, usledila je dvadesetak dana nakon pada Republike Srpske Krajine, mahom civila.
Republika Srpska Krajina
Prvi NATO pohod na Srbe desio se u Republici Srpskoj Krajini, i to u nekoliko navrata, bombardujući položaje Vojske Republike Srpske Krajine, kao uvertiru za akciju hrvatske vojske pod nazivom „Oluja“. NATO je učestvovao kao podrška hrvatskim snagama u mnogim operacijama i pre, i tokom, i nakon „Oluje".
Nakon zaustavljanja hrvatsko-muslimanskog sukoba i potpisivanja Vašingtonskog sporazuma, počela se pripremati „Oluja“. Septembra 1994, Hrvatska je uz odobrenje Stejt departmenta, potpisala ugovor pod imenom „Demokratski tranzicioni program“, s američkom vojno-konsultantskom kompanijom „MPRI“. Prema ovom sporazumu, američki general Karl Vuono sa svojim saradnicima je intenzivno radio na obuci hrvatske vojske i oficira. U isto vreme NATO oružje za hrvatsku vojsku se dopremalo sa svih strana, kako avionima i brodovima, tako i iz pravca Mađarske.
Dana 4. avgusta 1995. godine u 4 časa posle ponoći, NATO vazduhoplovne snage u koordinaciji sa hrvatskim snagama započele su akciju „Oluja“ bomabardujući položaje Vojske Republike Srpske Krajine, par sati pre početka kopnenog napada hrvatskih snaga, a sa ciljem proterivanja srpskog stanovništa.
U zajedničkoj operaciji sa NATO-om, hrvatske snage su krenule u kopneni napad sa više od 138 hiljada vojnika, 350 tenkova i sa oko 20 aviona. Avioni NATO su izvodili operacije u vazduhu, koordinisane sa hrvatskim snagama, uništavajući srpske položaje i raketno-radarska sredstva, sredstva telekomunikacije i sve druge vojne objekte.
U isto vreme, vodi se snažna antisrpska propagandna kampanja od strane NATO-a i zapadnih zemalja da bi se svetka javnost odvratila od dešavanja u Republici Srpskoj Krajini.
U to vreme se pojavljuju i "satelitske" NATO fotografije oko Srebrenice, te se svetskoj javnosti odvlači pažnja dešavanjima u Srebrenici sa brutalnog etničkog čišćenja Srba u Republici Srpskoj Krajini od strane NATO-a i hrvatskih snaga.
Zeleno svetlo za početak etničkog čićšenja dale su SAD uz podršku NATO-a, a što su potvrdile i tadašnje diplomate SAD i NATO-a.
Posledica NATO-hrvatske akcije „Oluja“ je etničko čišćenje oko 250.000 Srba.
.jpg)
