Izvor: Politika, 04.Apr.2011, 20:46 (ažurirano 02.Apr.2020.)
Uhapšen Božidar Vučurević
Hrvatska tvrdi da je ratni predsednik Trebinja kriv za granatiranje Dubrovnika u kome je poginuo 91 civil .- Vučurević kaže da ga je saslušao Haški tribunal i da nije našao razloge da ga optuži
Božidar Vučurević (75) saslušan je juče posle 17 sati u Višem sudu u Šapcu, u prisustvu punomoćnika, beogradskog advokata Svetozara Ž. Pavlovića. Ratnom predsedniku trebinjske opštine, istražni sudija Okružnog suda >> Pročitaj celu vest na sajtu Politika << u Dubrovniku odredio je pritvor još 10. marta 1993. godine, a sedam dana kasnije raspisao je i poternicu.
Pravosuđe Hrvatske stavlja na teret Vučureviću da je počinio krivična dela ratnog zločina protiv civilnog stanovništva i uništavanja kulturnih i istorijskih spomenika, što je kažnjivo po Osnovnom krivičnom zakonu RH. Vučurović je bio upoznat sa navodima optužnice koju je sastavilo Županijsko državno tužilaštvo u Dubrovniku, a u tamošnjem Županijskom sudu zavedena je 10. juna 2008. godine. U tom aktu optuženi se spaja sa deset titula, od predsednika Opštinskog odbora SDS-a u Trebinju, do narodnog poslanika u Skupštini Republike Srpske.
Dubrovački tužilac tereti Vučurevića da je u cilju stvaranja takozvane velike Srbije naložio mobilizaciju Teritorijalne odbrane i formiranje specijalnih jedinica policije kojima je popunjavao jedinice JNA, pa su te snage „1. oktobra 1991. sa graničnog područja Hercegovine i Republike Crne Gore istovremeno započele napad na RH i okupirale područje od Prevlake do Stona, osim Dubrovnika kojeg su držali u potpunoj blokadi”.
Tužilac tvrdi da su iste jedinice „namerno i bezobzirno” granatirale civilno stanovništvo, privredne, kulturne i verske objekte, pri čemu je „poginuo 91 civil dok je 200 ranjeno”. Terete se, takođe, za „bezobzirno granatiranje istorijskog jezgra Starog grada u Dubrovniku koje je pod zaštitom Uneska”, i dodaje da je na Dubrovnik od 8. do 13. novembra i tokom 6. decembra 1991. godine ispaljeno „nekoliko tisuća granata”.
U svojevrsnom odgovoru na tu optužnicu, sačinjenom 28. septembra 2009. godine pod nazivom „Izjava”, Vučurević energično odbacuje sve navode dubrovačkog tužilaštva „jer su zasnovani na neistinama i patološkoj mržnji prema Srbima i svemu što je srpsko”. On ističe da je „daleke 2003. godine saslušan pred tužiocima Haškog tribunala koji nisu imali baš nikakvih elemenata za podizanje optužnice”.
U toj poruci tužiocu, na 11 kucanih stranica, Vučurević je, dokumentujući, naveo brojne slučajeve koji svedoče da se sasvim drukčije postupalo sa hrvatskim civilima nego što tužilaštvo tvrdi.
Vučurevićev navod iz potpisane „Izjave” glasi:
„Jednog popodneva pozvao me Mate Boban (predsednik HDZ-a za BiH) i telefonom uspaničeno molio: ’Božo, imam 450-500 izbeglica koje su iz Konjica izbegle od muslimanskih noževa, a nalaze se u gorama ispod Boračkog jezera. Molim te da ih propustite da u toku noći pređu preko vaše teritorije u Stolac’... Odgovorio sam mu da to nije u mojoj nadležnosti ali da ću se založiti da se to realizuje i odmah pozvao predsednika Republike Srpske i vrhovnog komandanta Radovana Karadžića, preneo zahtev hrvatske strane i molio da bude ispunjen. Te noći, 26. novembra 1993. godine, po naredbi Glavnog štaba VRS, str. pov. br. 31/15-1493/93 prevezeno je preko naše teritorije 450-500 Hrvata i Hrvatica i bezbedno su predati HVO-u u Dolu kod Stoca. Od njih su kasnije oformljena dva sela, Bobanovo selo i Šuškovo selo. Sad pitam gde su ti ljudi i kakva im je savest? Zašto ne kažu ko ih je spasio? Može li dobrotvor biti zločinac?”
G. Otašević
objavljeno: 05.04.2011
.jpg)
