Izvor: SandzakPress.net, 01.Feb.2016, 15:14   (ažurirano 02.Apr.2020.)

1. februar – Dan sandžačkog novinarstva

Sandžak – Ovaj datum se obilježava u znak sjećanja na 1. februar 1932. godine, kada je u Prijepolju izašao prvi broj lista “Sandžak”. Tokom šestogodišnjeg izlaženja (1932-1938), s listom su sarađivali najprogresivniji i najugledniji ljudi toga vremena. Sandžačke novine su nastavljač trdadicije ovog lista. Prije tačno 84 godine, tj. 1. februara 1932. godine, u Prijepolju se pojavio prvi broj lista “Sandžak”. Pojava tog lista označila je seriozni početak žurnalistike u Sandžaku. >> Pročitaj celu vest na sajtu SandzakPress.net << Inicijativu za izlaženje lista dala je grupa sandžačkih intelektualaca, među kojima su bili: Sreten Vukosavljević, Milivoje Žugić, Tomaš Žižić i Mirko Tomić. U zaglavlju lista pisalo je da je ovo list za kulturno i ekonomsko podizanje Sandžaka. Tokom šestogodišnjeg izlaženja (1932-1938) u Kraljevini Jugoslaviji, s listom su sarađivali najprogresivniji i najugledniji ljudi toga vremena. Među suradnicima bili su i mnogi profesori Beogradskog univerziteta, kao i lideri najznačajnijih opozicionih stranaka. Osnivači lista, njegove mecene i poštivaoci su se, već u jednom od prvih brojeva “Sandžaka”, putem javnog proglasa pod nazivom “Sandžaklijama i prijateljima Sandžaka”, obratili javnom mnjenju, ukazujući na programsku orijentaciju ovog glasila, navodeći da je odavno bio potreban jedan list u kome bi našao pisanog izraza cijeli javni život Sandžaka. Postojala je potreba da se podstaknu ljudi na otpočinjanje jednog ovako značajnog kulturnog djelovanja, da se naši školovani ljudi zainteresuju za javne poslove rodnog kraja, da se unese nešto duhovnog života u naše zaspale gradove i nešto pokreta u naše selo. Zbog toga je pokrenut list “Sandžak”. “Pokrenut ne da on sam to sve sredi, nego da pomogne, ponegdje podstakne, dovede u međusobnu vezu one koji to hoće da rade…” Zaglavlje prvog broja lista “Sandžak” Pokretači lista su željeli da izvrše integraciju svih progresivnih snaga oko svoje opoziciono koncipirane političke platforme, što je bio više nego hrabar i riskantan poduhvat u vrijeme gvozdene diktature kralja Aleksandra Karađorđevića. “Sandžak” se često suočavao sa velikim materijalnim teškoćama, ali je, uprskos svim preprekama političke i materijalne prirode, uspijevao da se održi zahvaljujući svesrdnoj podršci njegovih pokretača, pretplatnika i pojedinih donatora. (U vrijeme velike finansijske krize, glavni urednik i vlasnik lista Milivoje Žugić prodao je veliki dio imovine u selu Mioskoj kod Prijepolja, kako bi obezbijedio sredstva za njegovo dalje izlaženje.) “Sandžak” je štampan u Užicu, s tim što su rukopisi morali prolaziti kroz strogu cenzuru javnog tužioca. Da bi mnogi vrijedni i napredni slobodoumni tekstovi našli svoje mjesto u listu, redakcija bi često, u dogovoru sa vlasnikom štamparije, umjesto odobrenog materijala, krijumčarila drugi, koji javni tužilac nije vidio. Tako se dešavalo da mali broj primjeraka lista bude štampan prema rukopisima koje je javni tužilac odobrio, a cijeli tiraž namijenjen čitaocima sa izmijenjenim sadržajem. (Sandžačke novine)

Nastavak na SandzakPress.net...