Izvor: Večernje novosti, 03.Dec.2017, 22:36   (ažurirano 02.Apr.2020.)

Milivoje Ivanišević: Srpske žrtve nestanu kad ih zločinci popisuju

O prikrivanju stradanja srpskog življa tokom poslednjeg rata u BiH. Međunarodna praksa je da države broje ubijene pripadnike svog naroda PROŠLE sedmice u nekoliko TV emisija o presudi generalu Ratku Mladiću učesnici u tumačenju rata u BiH, srpski advokati, novinari i razni analitičari, veoma često su se pozivali na podatke Informativno-dokumentacionog centra iz Sarajeva, potpisane od direktora Mirsada Tokače. To samo po sebi zavređuje pažnju, ali i otvara >> Pročitaj celu vest na sajtu Večernje novosti << pitanje šta o tim podacima znaju oni koji se na njih pozivaju. Već sama činjenica da je jedan od promotera, i finansijera, bila gospođa Nataša Kandić, zavređuje sumnju bar u objektivnost. Pored nje, tu su prof. Omer Ibrahimagić i velečasni prof. na Franjevačkoj teologiji u Sarajevu Ivan Šarčević. Podacima ovog Centra služe se, ne slučajno, demografski eksperti Haškog tribunala Poljakinja Eva Tabo i Norvežanin Helge Brunborg. Pomenuti M. Tokača, potpisan i kao autor, za vreme rata je radio u sarajevskom Centru bezbednosti, instituciji koja nosi ogromnu odgovornost za stradanje Srba u ovom gradu. Zar sve to nije dovoljan razlog da se s ozbiljnom rezervom koristi sve što je on izneo u četiri toma te ogromne publikacije. A reč je o pokušaju da se, pod plaštom naučnog istraživanja finansiranog više iz inostranstva nego iz domaćih fondova, prikriju, ili bar umanje zločini počinjeni nad Srbima tokom rata u BiH. Potreba da se umanji obim srpskih stradanja, a time prikriju i vlastiti zločini, motivisala je NATO i BiH institucije da 2003, osam godina posle okončanja oružanih sukoba, formiraju taj Centar. Za direktora je postavljen bivši policajac Mirsad Tokača. MEĐUTIM, već na prvom koraku otkriven je pravi smisao njihovog delovanja i učinjeno je nešto do tada u svetu nezamislivo, nehumano i osvetoljubivo. To je popisivanje srpskih žrtava, odnosno žrtava nacije sa kojom su popisivači bili u oružanom sukobu. Uobičajeno je da svaka sukobljena strana, država ili nacija, popisuje vlastite žrtve, i to je jedini prihvatljiv i međunarodno verifikovan podatak. Toliko nečastan popis kao ovaj u BiH u svetu nije zabeležen. Nisu Amerikanci popisivali japanske žrtve iako su ih okupirali, ni Rusi nemačke.Muslimanske snage pod komandom Nasera Orića u Kravici Foto Dokumentacija "Borba" Kako bi tako nešto podneo jevrejski narod i da li bi se Nemci prihvatili i usudili da popišu jevrejske žrtve u Berlinu? Muslimani BiH, kao da su van normalnog sveta, to su godinama činili i tako napravili "Bosansku knjigu mrtvih". Pre nego što pogledamo njihove rezultate, moramo podsetiti da se istim poslovima još od početka rata u BiH bavio i beogradski Centar za istraživanje zločina nad srpskim narodom, a od 2008. godine Institut za istraživanje srpskih stradanja u HH veku. Međutim, predmet njihovog istraživanja su bile isključivo žrtve vlastitog naroda. To su danas jedini pouzdani podaci o žrtvama srpske nacionalnosti u Bosni i Hercegovini. Prema pomenutoj "Bosanskoj knjizi mrtvih" u BiH je registrovano ukupno 95.940 žrtava. Po istoj publikaciji, u BiH je stradalo svega 24.953 Srba. Time su srpski gubici koji iznose ukupno 31.010 osoba umanjeni za više od 20 procenata ili za 6.057 pokojnika. Srpski ljudski gubici čine 32,3 procenta od ukupnog broja stradalih u BiH. TE RAZLIKE su posebno izražene u slučaju Sarajeva. U tom gradu su u razdoblju 1992-1995. godina evidentirana 7.432 ubijena čoveka srpske nacionalnosti. U muslimanskoj evidenciji upisano je samo 3.573 srpskih pokojnika. Po njima, stradale su svega 443 žene srpske nacionalnosti, a taj grad je najveća grobnica Srpkinja. I broj od 1.244 stradale Srpkinje gotovo trostruko je veći od muslimanske evidencije i nigde u BiH nije registrovan toliki broj žena u odnosu na ukupan broj stradalih. Za kraj nam ostaje da pomenemo možda i najvažniju, monstruozno prikrivenu obmanu koja, po osnivačima ovog Centra i muslimanskom rukovodstvu, može i treba da otkloni optužbe o njihovim zločinima nad srpskim stanovništvom u BiH. To su mesta stradanja srpskih žrtava. Po Mirsadu Tokači i njegovoj "Bosanskoj knjizi mrtvih", dve trećine Srba je stradalo u opštinama koje se nalaze u Republici Srpskoj i, normalno, sami su Srbi za to krivi. U više od 2.000 naselja nema više Srba iako su evidentirani prilikom popisa stanovništva uoči početka rata 1991. godine. Po toj logici, može nas očekivati i tužba za genocid počinjen nad vlastitim narodom.
Pogledaj vesti o: Ratko Mladić

Nastavak na Večernje novosti...