Izvor: B92, 11.Okt.2018, 11:26 (ažurirano 02.Apr.2020.)
Modernizovao Srbiju: Za vreme njegove vlade pokrenute ozbiljne reforme
Sin vođe Prvog srpskog ustanka Karađorđa, Aleksandar karađorđević, koji se smatra reformatorom i modernizatorom Srbije, rođen je na današnji dan 1806. godine. Vladao je od 1842. do 1858. a tokom ovih godina pokrenute su ozbiljne reforme u Srbiji i modernizacija zemlje. Na presto su ga doveli ustavobranitelji posle svrgavanja kneza Mihaila Obrenovića.
Istoričari beleže da su godine njegove vladavine bile veoma burne i neobične, te da je Srbija u to vreme imala brojne >> Pročitaj celu vest na sajtu B92 << neprijatelje, koji su želeli da se mešaju u politiku mlade kneževine.
Najmlađi sin Karađorđa i Jelene, Aleksandar, rođen je u Topoli 11. oktobra 1806. Školovao se u Hotinu, u Besarabiji (Rusija), pod pokroviteljstvom ruskog cara. Oženio se 1830. godine Persidom, ćerkom vojvode Jevrema Nenadovića i sa njom je imao 10 dece: ćerke Poleksiju, Kleopatru, Jelenu i Jelisavetu, i sinove Aleksija, Svetozara (obojica umrli kao deca), Đorđa, Andreja, Petra i Arsena.
Nakon što nije uspeo Prvi srpski ustanak, Aleksandar je zajedno sa svojim ocem Karađorđem Petrovićem napustio je Srbiju u koju se vratio 1839. godine kada je postao ađutant kneza Mihaila Obrenovića.
Zbog političkih borbi u Srbiji i nepoštovanja takozvanog Turskog Ustava iz 1838. godine, Miloš je abdicirao, a na narednoj skupštini koja je održana 14. septembra 1842 godine Aleksandar Karađorđević izabran je za kneza Srbije. On je onda krenuo da reformiše zemlju, uvodi nove ustanove kako bi ubrzao razvoj i modernizaciju srpske države.
Za vreme njegove vlade donet je kodeks građanskog prava, uvedena stajaća vojska, unapređene postojeće škole, ali i uvedene nove. Takođe su osnovani Narodni muzej i Narodna biblioteka.
Pošto su ga ustavobranitelji doveli na vlast svrgavanjem Mihaila Obrenovića, oni će biti i obeležje cele njegove vladavine, odnosno biće pod njihovim uticajem. Zbog toga se i ceo taj period njegove vlade naziva i režim ustavobranitelja.
Nije prošlo mnogo, knez je došao u sukob sa Državnim savetom, što je kulminiralo sazivanjem Svetoandrejske narodne skupšine, nakon čega je bio prinuđen da abdicira 1858. godine.
Nakon abdikacije knez se povukao na svoje imanje u blizini Temišvara, ali je njegov miran život poremetila optiužba da je učestvovao u atentatu na kneza Mihaila Obrenovca tako što je zaverenicima dao oružje i novac.
To ga je, beleže istoričari, veoma pogodilo, te su borbe između dve dinastije, od kojih se do tada držao po strani, samo još više rasplamsale.
Tada je počeo da se bori za to da na presto opet dođe jedan Karađorđević.
Umro je 22. aprila 1885. godine u Temišvaru, a sahranjen je u Beču. Grob mu je oskrnavljen 1911. godine i ukradena lobanja koja je ubrzo pronađena u žbunju. Njegovi i posmrtni ostaci, kao i ostaci njegove supruge Perside preneseni su u zadužbinu kralja Petra I na Oplencu.
Priredila: B. G. Grubić
.jpg)
