Izvor: SrbijaDanas.com, 10.Jun.2023, 15:24

NA DANAŠNJI DAN: Anonimni alkoholičari, Doroti, Karlo Anćeloti i još mnogo toga (10. JUN)

Dobro došli u "NA DANAŠNJI DAN", rubriku u kojoj ćemo svakog dana davati kratku retrospektivu najvažnijih istorijskih događaja koji su se desili, zamislite, na današnji dan.

Dogodilo se na današnji dan - 10. jun:

Fridrih I Barbarosa, ili Fridrih Crvenobradi, bio je nemački car iz dinastije Hohenstaufen. Rođen 1122, Fridrih je bio izuzetno ambiciozan vladar koji je težio da ujedini nemačke zemlje i ostvari veliku moć.

Kada je došao na kraljevski >> Pročitaj celu vest na sajtu SrbijaDanas.com << presto Burgundije i Nemačke 1152. godine, a potom i carski presto Italije i Svetog rimskog carstva, Fridrih Barbarosa je brzo počeo da sprovodi politiku centralizacije i jačanja carske vlasti. On je vodio brojne vojne kampanje kako bi proširio svoju teritoriju i ojačao svoj uticaj. Fridrih je takođe bio poznat po svom snažnom vođstvu i hrabrosti na bojnom polju.

Međutim, najpoznatiji trenutak u životu Fridriha Barbarose je njegova smrt. To se dogodilo upravo na današnji dan, 10. juna 1190. godine tokom Trećeg krstaškog pohoda. Fridrih je predvodio vojsku nemačkih vitezova u pohodu na Sveto zemljište. Na putu ka Palestini, tokom prelaska reke Salef u maloj Aziji, dogodila se tragedija.

Tokom prelaska reke Salef, Fridrih I Barbarosa je nesrećno stradao, ali ne na način na koji bi većina pomislila da je stradao jedan car i veliki vojskovođa. Prema izveštajima, on je bio odeven u teški oklop, što je u kombinaciji s mokrim i klizavim uslovima reke, predstavljalo veliki izazov. Pretpostavlja se da je Fridrih, iznenada potonuo pod teretom oklopa i da se utopio u reci.

Njegova smrt je izazvala veliku žalost i tugu među njegovim pristalicama. Nemačko carstvo je ostalo bez svog moćnog i harizmatičnog vođe. Iako je smrt Fridriha Barbarose uglavnom pripisana nesrećnom utapanju, tokom vekova su se pojavile razne teorije koje su iznosile mogućnost da je on bio ubijen ili da je bio žrtva neke zavere. Međutim, većina istoričara smatra da su ove teorije nedovoljno utemeljene i da je smrt Fridriha I Barbarose bila nesrećan slučaj.

Fridrihova smrt obeležila je kraj jedne ere i ostavila dubok trag u istoriji. Njegovim odlaskom, nemačko carstvo je prošlo kroz period nestabilnosti i političkih previranja. Ipak, nasleđe Fridriha I Barbarose ostaje živo kao simbol snage, hrabrosti i ambicije.

1692. godine, američka kolonija Masačusets bila je svedok jednog mračnog poglavlja u američkoj i svetskoj istoriji - suđenja za veštičarenje u Sejlemu. Ovo vreme je obeleženo opštom strahovitošću i histerijom, podstaknutim verovanjima u veštičarenje i natprirodno. U okviru ovih suđenja, Bridžit Bišop je postala prva žrtva koja je pogubljena zbog veštičarenja.

Suđenja za veštičarenje su se odvijala u periodu od marta 1692. do oktobra 1693. godine. Sejlem je bio poprište velike napetosti i sumnje među stanovništvom. Optužbe za veštičarenje su prožimale zajednicu, a mnogi su bili prestravljeni od mogućnosti da su među njima veštice. U takvoj atmosferi, pravda je često bila zasenjena i osobe su bile suočene sa ozbiljnim optužbama i nepravednim suđenjima.

Suđenja su se odvijala pod strogim uslovima. Optuženi su bili podvrgnuti ispitivanju i saslušavanju pred sudom. Često su se koristile kontroverzne metode, kako bi se, pod psihofizičkim mučenjem, priznanja izvukla iz osumnjičenih. Nakon priznanja, presuda je uglavnom bila smrtna kazna.

Bridžit Bišop je bila vlasnica lokalne gostionice i često je izazivala negativnu pažnju zbog svog nekonvencionalnog ponašanja i reputacije. Optužena je za veštičarenje i nakon suđenja proglašena krivom. 10. juna 1692. godine, Bridžit Bišop je pogubljena vešanjem, postavši prva žrtva ovog užasnog talasa suđenja.

Sejlem je ostao upamćen kao simbol isterivanja veštica i tragičnih nepravdi. Nakon završetka suđenja, kolonija se suočila sa posledicama ovog mračnog perioda, a mnogi su se borili sa osećajem krivice zbog pogubljenja nevinih ljudi. Suđenja za veštičarenje u Sejlemu ostaju duboko urezana u istorijsku svest i podsećaju nas na opasnosti predrasuda i masovne histerije.

Signal SOS je međunarodni pozivni znak za hitnu pomoć i potragu. Njegovo prvo korišćenje zabeleženo je u tragičnom događaju koji se desio 10. septembra 1909. godine. Tog dana, linijski brod "Slavonija" kompanije Cunard, koji je bio jedan od najvećih i najmodernijih brodova tog vremena, doživeo je brdolom blizu Azorskih ostrva.

Brod "Slavonija" krenuo je na svoje putovanje iz Bostona prema Marseju, noseći veliki broj putnika i tereta. Međutim, usled lošeg vremena i navigacionih problema, brod je udario u stene na obali ostrva Flores. Nakon udara, brod se brzo počeo tonuti, a posada i putnici su se našli u opasnosti.

Kapetan broda, Vilijam Martin, odmah je reagovao i naredio upotrebu novog bežičnog telegrafa na brodu kako bi poslao hitan signal za pomoć. Ovaj novi telegraf je bio opremljen Morzeovim kodom, a SOS (· · · - - - · · ·) je odabran kao internacionalni signal za poziv u pomoć. Iako je SOS bio novi signal, vrlo brzo je postao prepoznatljiv i prešao granice morske komunikacije.

Zahvaljujući brzoj reakciji kapetana Martina i posade, signal SOS je poslat i primljen od strane drugih brodova u blizini. Uskoro su stigli na mesto nesreće i spasili preživele. Iako je brod "Slavonija" bio izgubljen, tragedija je pokazala važnost ovog novog hitnog signala i efikasnost bežične komunikacije u spašavanju života na moru.

Prvo korišćenje signala SOS na brodu "Slavonija" ostalo je zapamćeno kao prekretnica u pomorskoj komunikaciji. Danas se signal SOS prepoznaje širom sveta kao hitni poziv za pomoć i simbol upotrebe tehnologije u spašavanju života na moru.

Crna ruka, osnovana pod nazivom Ujedinjenje ili Smrt, bila je tajna organizacija koja je delovala u Kraljevini Srbiji u periodu od 1911. do 1917. godine. Njihov cilj bio je oslobađanje Južnih Slovena od Austrougarske vlasti i ujedinjenje sa Kraljevinom Srbijom.

Organizacija Crna ruka osnovana je u Beogradu, a za datum osnivanja u nekim spisima se uzima baš današnji datum 1919. godine, dok se u drugima za trenutak osnivanja uzima 9. maj 1911. godine. Bilo kako bilo, njen osnivač bio je Dragutin Dimitrijević, poznat i kao Apis. Crna ruka okupljala je grupu nacionalističkih oficira, intelektualaca i studenata koji su se zalagali za slobodu i nezavisnost srpskog naroda.

Datum osnivanja i nije toliko ključan, budući da je ova organizacija, tada još uvek neformalno, bila odgovorna za mnoge važne događaje na srpskom tlu i pre svog osnivanja. Jedan od tih događaja bio je upravo čuveni majski prevrat, kada su ubijeni kralj Aleksandar Obrenović i njegova supruga kraljica Draga.

Crna ruka je bila umešana u nekoliko značajnih događaja nakon svog formalnog osnivanja. Jedan od najpoznatijih bio je atentat na austrougarskog prestolonaslednika Franca Ferdinanda u Sarajevu 28. juna 1914. godine. Ovaj atentat bio je okidač za izbijanje Prvog svetskog rata.

Nakon atentata, Crna ruka je postala predmet istrage i progoni su započeti protiv njenih članova. Mnogi članovi organizacije su uhapšeni, a neki su osuđeni i pogubljeni. Ova represija protiv Crne ruke imala je dubok uticaj na političku scenu u Kraljevini Srbiji.

Iako je Crna ruka prestala sa aktivnim delovanjem nakon Prvog svetskog rata, njeno nasleđe ostalo je prisutno. Organizacija je igrala značajnu ulogu u nacionalističkom pokretu i borbi za slobodu, ali je takođe bila povezana sa nasiljem i terorizmom.

Danas, Crna ruka se smatra važnim delom istorije Srbije i Balkana, kao simbol borbe za slobodu i nacionalno ujedinjenje. Iako je njen značaj bio kontroverzan, organizacija Crna ruka ostaje deo kolektivnog sećanja i istorijske naracije ovog regiona.

Džudi Garland, čije pravo ime je bilo Fransis Etel Gam, rođena je 10. juna 1922. godine u Grand Rapidsu, u Minesoti. Bila je američka glumica, pevačica i ikona zabavne industrije. Njena karijera je počela veoma rano, budući da je sa samo dve godine nastupila na pozornici zajedno sa svojim rođacima.

Međutim, pravi preokret u životu Džudi Garland desio se kada je 1939. godine dobila ulogu Doroti u kultnom filmu "Čarobnjak iz Oza". Njen interpretativni talenat, izvanredan glas i šarm osvojili su publiku širom sveta. Ipak, iza scene, Garland je bila suočena sa raznim izazovima. Bila je pod konstantnim pritiskom studija i režisera, koji su je forsirali da održava svoju vitku figuru i izgleda besprekorno. Takođe, bila je podvrgnuta zloupotrebama supstanci koje su joj davali, kako bi veštački održala nivo energije tokom snimanja.

Nakon "Čarobnjaka iz Oza", Garland je nastavila da gradi svoju karijeru u Holivudu. Ostvarila je značajne uloge u filmovima poput "Srešćemo se u Sent Luisu" (1944) i "Zvezda je rođena" (1954), za koji je osvojila Zlatni globus za najbolju glumicu. Međutim, njen privatni život je bio obeležen nizom teškoća, uključujući nekoliko propalih brakova i zdravstvene probleme.

Džudi Garland je postala simbol talenta i tragične sudbine. Njena borba sa mentalnim zdravljem i zavisnošću od droga je postala javna tema, a to je dovelo do prekida ili otkazivanja nekoliko njenih nastupa. Ipak, Garland je ostala voljena i poštovana umetnica koja je ostavila neizbrisiv trag u svetu zabave.

Nažalost, Džudi je preminula 22. juna 1969. godine u Londonu, u svojoj 47. godini. Njena smrt je bila povezana sa slučajnom predoziranjem lekovima. Iako je život Džudi Garland bio ispunjen izazovima, njen talenat, harizma i nezaboravni nastupi ostaju deo filmske istorije i inspiracija mnogim umetnicima širom sveta, ali i upozorenje svima da definitivno postoji druga strana medalje.

10. juna 1935. godine, u gradu Akronu, u saveznoj državi Ohajo, dr Robert H. Smit, poznat kao Dr. Bob, i Bil Vilson iz Njujorka osnovali su organizaciju Anonimnih Alkoholičara (AA). Ova organizacija je nastala kao rezultat njihovog zajedničkog iskustva u borbi protiv alkoholizma i njihove želje da pomognu drugim osobama koje se bore s istim problemom.

Dr. Bob i Bil Vilson su se upoznali u akronskoj bolnici gde je Dr. Bob bio pacijent. Oni su delili svoje priče, iskustva i podršku kako bi ojačali jedan drugog u borbi protiv alkoholizma. Shvatili su da zajedništvo, podrška i deljenje iskustava mogu biti ključni faktori u prevazilaženju zavisnosti.

Osnivanje AA je obeleženo trenutkom kada je dr Robert H. Smit popio svoju poslednju kap alkohola. Taj datum, 10. jun 1935. godine, postao je poznat kao "datum poslednjeg pića" i smatra se važnim događajem u istoriji AA.

AA je organizacija koja se temelji na principima 12 koraka koji pomažu ljudima da priznaju svoju nemoć nad alkoholom, preuzmu odgovornost za svoje postupke, preispitaju svoj život, pronađu snagu u duhovnosti i pruže podršku jedni drugima u procesu ozdravljenja. AA je postao globalna organizacija s hiljadama grupa širom sveta i pomogao je mnogim ljudima da prevaziđu svoje zavisnosti i vode ispunjeniji i zdraviji život.

Iako su postojale kontroverze i kritike vezane za AA, kao što su pitanja o efikasnosti programa ili nedostatak naučne osnove, organizacija je ostala izuzetno uticajna i pomogla je mnogim ljudima u njihovoj borbi protiv alkoholizma.

Danas, Anonimni Alkoholičari nastavljaju da pružaju podršku, nadu i inspiraciju ljudima širom sveta koji se suočavaju s problemom alkoholizma. Njihova filozofija o međusobnoj podršci, zajedništvu i duhovnosti ostaje snažna i relevantna u savremenom svetu.

Rođen 10. juna 1959. godine u italijanskom gradu Ređolu, Anćeloti je svojim znanjem, iskustvom i strateškim pristupom igri postao jedan od najtraženijih trenera u svetu fudbala. Njegova trenerska karijera započela je 1995. godine kada je preuzeo mesto trenera italijanskog kluba Ređiana. Nakon toga, vodio je brojne renomirane klubove kao što su Milan, Čelsi, Pariz Sen Žermen, Real Madrid, Bajern Minhen i Everton.

Anćeloti je poznat po svom taktičkom pristupu igri, sposobnosti da motiviše igrače i izvlači maksimum iz njihovih potencijala. Upravo je ta kombinacija veština omogućila mu da osvoji mnoge titule tokom svoje karijere. Sa Milanom je dva puta osvojio Ligu šampiona (2003. i 2007), kao i sa Real Madridom takođe dva puta podigao ovaj prestižni trofej (2014. i 2022). Sa oba kluba je, takođe, osvajao i svetsko klupsko prvenstvo sa Milanom u sezoni 2007/2008. i sa Realom dva puta u sezonama 2014/2015. i 2022/2023.

Pored ovih dostignuća, sa oba kluba osvajao je i trofeje nacionalnih liga i kupova, a tokom svoje trenerske karijere u ova dva kluba, Anćeloti će dva puta biti proglašen za trenera godine.

Osim uspeha sa ova dva kluba, valja navesti uspehe sa Pariz Sen Žermenom, Bajernom i Čelsijem. Sa sva tri kluba, Anćeloti je osvajao domaće prvenstvo i kupove, što ga čini jedinim trenerom u istoriji, koji je objedinio sve trofeje liga petice. Nikome pre, a ni posle njega, nije ovo pošlo za rukom.

Njegova mirnoća, strpljenje i sposobnost da održava harmoniju u timu često su ga isticali kao jednog od najboljih trenera u komunikaciji s igračima. On je poznat po tome da gradi snažne odnose s fudbalerima, što rezultira njihovom većom motivacijom i angažmanom na terenu.

Pored uspeha na terenu, Anćeloti je takođe cenjen i po svojoj ličnosti van terena. On je poznat po svojoj skromnosti, profesionalizmu i poštovanju prema drugim trenerima i igračima. Njegova reputacija kao fer i sportskog trenera doprinosi njegovom autoritetu i uticaju u fudbalskom svetu. Ostaje nam samo da mu poželimo srećan rođendan, dobro zdravlje i uspešan nastavak trenerske karijere.

"Tvin Piks" je serija koja je pomerala granice i donosila osvežavajući novi pristup televizijskom narativu. Prvi put emitovana 1990. godine, serija je pratila događaje koji su se odvijali u fiktivnom gradiću Tvin Piks, smeštenom u planinama Vašingtona. Glavni junak serije je agent FBI-ja Dejl Kuper (koga je tumačio Kajl Maklohlan), koji dolazi u Tvin Piks da istraži ubistvo popularne srednjoškolske učenice Lare Palmer.

Ono što je seriju "Tvin Piks" izdvojilo od drugih serija tog vremena jeste njena složena misterija, koja je bila isprepletena s elementima nadrealizma i okultizma. Dejvid Linč je majstorski kombinovao elemente trilera, horora i drame, stvarajući atmosferu koja je bila istovremeno misteriozna, zastrašujuća i emotivna. Ova jedinstvena mešavina žanrova osvojila je publiku širom sveta.

Kroz svoje likove, "Tvin Piks" je istraživao tamne tajne i duboke slojeve ljudske prirode. Svaki stanovnik Tvin Piksa nosio je svoje tajne i skrivene motive, čineći priču još zanimljivijom. Serija je takođe poznata po svojoj karakterističnoj atmosferi, uključujući prepoznatljivu muziku autora Anđela Badalamentija i pejzažne kadrove koji su stvarali osećaj nadrealnosti.

Na današnji dan, 10. juna 1991. godine, poslednja epizoda "Tvin Piksa" je emitovana na ABC televiziji. Epizoda je nosila naslov "Beyond Life and Death" (Izvan života i smrti) i donela je mnoge preokrete i šokantne trenutke. Završetak serije je ostavio gledaoce sa mnoštvom pitanja i špekulacija, ali je istovremeno postao legendaran u svetu televizije.

Iako je originalna serija "Tvin Piks" završena nakon samo dve sezone, njen uticaj je nastavio da se oseća i danas. Obožavaoci širom sveta su se zaljubili u ovaj bizarni svet i njegove nezaboravne likove. Serija je dobila kultni status i inspirisala je mnoge druge autore, otvarajući put za novu eru kvalitetne televizijske produkcije.

"Tvin Piks" je ostao jedan od najvažnijih i najprepoznatljivijih ostvarenja Davida Lyncha. Njegova vizionarska režija, intrigantna priča i karakteristična atmosfera su ostavili trajni utisak na televizijsku industriju. Iako je završena pre više od tri decenije, "Tvin Piks" i dalje intrigira i fascinira publiku, a njegovo nasleđe ostaje neizbrisivo.

Na današnji dan, 10. juna 2003. godine, NASA je lansirala svemirski rover pod nazivom Spirit, čime je započela misija istraživanja Marsa poznata kao "Mars Exploration Rover". Ova misija predstavljala je važan korak u istraživanju Crvene planete i pružila je dragocene informacije o geologiji, klimi i mogućnosti života na Marsu.

Rover Spirit bio je deo veće misije koja je uključivala još jedan rover po imenu Oportjuniti. Oba rovera su dizajnirana da istraže površinu Marsa, prikupljaju uzorke tla i stena, analiziraju hemijski sastav, meraju klimatske uslove i tragaju za dokazima o prisustvu vode, koja bi mogla ukazivati na mogućnost postojanja života.

Spirit rover je bio opremljen sa raznim instrumentima, uključujući kamere, spektrometre, termalne senzore i mehaničke alate za uzimanje uzoraka. Svojim kretanjem po površini Marsa, Spirit je istraživao različite lokacije i pružao dragocene informacije o geološkim karakteristikama planete.

Međutim, misija Spirit rovera nije bila bez izazova. U januaru 2004. godine, rover je doživeo tehnički kvar kada je jedan od njegovih točkova prestao da se okreće. Ipak, tim naučnika i inženjera uspeo je pronaći rešenje i omogućiti roveru da nastavi svoje istraživanje.

Spirit rover je radio na površini Marsa duže od šest godina, pre nego što je u martu 2010. godine zvanično proglašen mrtvim. Tokom svog vremena na Marsu, Spirit je prešao preko 7,7 kilometara i poslao na Zemlju preko 124 hiljade slika i veliku količinu naučnih podataka.

Misija "Mars Exploration Rover", sa Spirit i Oportjuniti roverima, imala je izuzetan uticaj na naše razumevanje Marsa. Ovi roveri su nam omogućili da steknemo detaljniji uvid u geološku istoriju planete, otkrijemo dokaze o prisustvu vode i stvorimo osnovu za buduće misije koje će nastaviti da otkrivaju tajne Crvene planete.

Rej Čarls, legendarni američki muzičar, preminuo je na današnji dan, 10. juna 2004. godine, ostavljajući za sobom neizbrisiv uticaj na svet muzike. Rođen 23. septembra 1930. godine u američkoj državi Džordžija, Rej Čarls Robinson izgradio je izvanrednu karijeru i postao jedan od najuticajnijih umetnika u istoriji.

Rej Čarls je bio poznat po svojoj sposobnosti da spoji različite muzičke žanrove kao što su bluz, soul, gospel, R&B i pop, stvarajući prepoznatljiv i originalan zvuk. Njegov izuzetan vokalni talenat, virtuoznost na klavijaturama i emotivno izražavanje su ga učinili jedinstvenim umetnikom.

Njegov prepoznatljivi hit "Georgia On My Mind" iz 1960. godine postao je jedna od najpoznatijih pesama u američkoj muzičkoj istoriji. Tokom svoje karijere, Rej Čarls je snimio brojne druge hitove poput "Hit the Road Jack", "I Can't Stop Loving You" i "What'd I Say". Njegove pesme su osvajale vrhove muzičkih lista i donosile mu brojne nagrade i priznanja.

Pored svoje izvanredne muzičke karijere, Rej Čarls je takođe bio poznat po svojoj društvenoj angažovanosti. Kao aktivista za ljudska prava, borio se protiv rasne segregacije i bio je važan glas u pokretu za građanska prava. Njegova muzika je prenosila poruke ljubavi, tolerancije i jednakosti, inspirišući generacije širom sveta.

Rej Čarls je ostvario značajan uticaj na muzičku industriju i bio je inspiracija za mnoge umetnike koji su došli nakon njega. Njegova originalnost, strast prema muzici i autentičnost su obeležili njegovu karijeru koja je trajala više od šest decenija.

2004. godine, u režiji Tejlora Hekforda, izlazi film jednostavnog naziva "Rej", o privatnom životu Reja Čarlsa. Naslovnu ulogu maestralno je izneo Dćejmi Foks, a film je bio fantastično prihvaćen kako od publike, tako i od kritičara, gde će film pokupiti brojne nagrade, među kojima možda najvećim sjajem sija upravo Foksov Oskar za najboljeg glumca u glavnoj ulozi.

Iako nas je Rej Čarls napustio fizički, njegova muzika i nasleđe žive i nastavljaju da inspirišu ljude širom sveta. Njegova umetnost će zauvek ostati deo muzičke istorije i podsećati nas na snagu muzike da pokrene emocije i promeni svet.

Nastavak na SrbijaDanas.com...