Izvor: SrbijaDanas.com, 20.Feb.2024, 21:04

KOME SU SMETALI SRPSKI VLADARI I ZAŠTO SU UBIJANI? Našu političku kulturu kudili oni koji su od atentata imali koristi a nisu ni pokušali da ih spreče

Iako politička ubistva nisu srpska posebnost, ipak su na neki način njena zla kob.

Ako malčice razgrnemo srpsku istoriju suočićemo se sa činjenicama da su se Nemanjići međusobno gložili – tokom 13. veka vladari su stupali na presto svrgavajući uz pomoć vlastele svoje očeve i dočekivali da im najstariji sin priredi isto.

Slične stvari su nastavljene sa obnovom srpske države, pa su se još oko kneževskog i kraljevskog trona Srbije, ali i Crne Gore, >> Pročitaj celu vest na sajtu SrbijaDanas.com << otimale dinastije. Sukob Obrenovića i Karađorđevića najmlađi je dinastijski spor u evropskoj istoriji. Trajao je 86 godina, koštao života jednog vožda, jednog kneza i jednog kralja, podstakao desetinu buna i još više atentata.

Međutim,  ubistva u politici nisu srpska posebnost. Lakše je danas prebrojati vladare Drugog bugarskog carstva (savremenici Nemanjića) koji su umrli prirodnom smrću od onih koje su, listom, ubili njihovi naslednici. O dinastiji Plantageneta u Engleskoj da i ne govorimo, kao i o načinima na koje su vladari stradali. Tokom jedanaest vekova postojanja vizantijskog carstva na Bosforu, samo su tri vladara poginula na bojnom polju – ostali su ubijani. .

Odakle onda ta i tolika mržnja prema srpskim oficirima zbog prevrata 1903. koji su svog kralja izdali taman toliko koliko i Portugalci, koji su nekoliko godina kasnije masakrirali svog kralja i prestolonaslednika usred Lisabona i potom proglasili republiku? I otkud potreba brojnim istoričarima da taj čin direktno povežu sa „srpskom krivicom“ za građanski rat prilikom raspada Jugoslavije.

Koji je razlog sledu događaja zbog ubistva koje je na sarajevskim ulicama izvršio mladić ni dvadeset godina star, kada je stradao nadvojvoda za koga oni koji će za nekoliko sedmica stupiti u svetski rat nikada nisu čuli?

UOSTALOM i XX vek, bez obzira na sve veću složenost i „dubinu“ države, nije ostao imun na političke atentate. Spomenimo samo neke kao braću Kenedi, Patrisa Lomumbu, Martina Lutera Kinga, Mahmuta Gandija, Indiru i Radžifa Gandija, Ulofa Palmea, Benazir Buto...

Imaju li svi narodi pravo da prožive istoriju, da pogreše, da lutaju...? Ubiju tirane svoje i strane – baš kako ih uče revolucije u Americi i Francuskoj? Konačno, da li je istorija „završena“ za sve osim za Srbe, kada se u Srbiji početkom 21. veka dogodi političko ubistvo (Zoran Đinđić), a srpsku političku kulturu odmah počnu da kude čak i oni koji su od tog atentata imali koristi, a nisu ni pokušali da ga spreče?

Današnja politika dvostrukih aršina prema Srbiji očito nije nikakav eskluzivitet i njene korene treba tražiti vekovima unazad.

Srbija Danas/Novosti/V. N.

Nastavak na SrbijaDanas.com...