Izvor: Politika, 04.Sep.2010, 23:07 (ažurirano 02.Apr.2020.)
Da li Nemačka nestaje
Žestoke rasprave povodom provokativne knjige Tila Saracina o tri velika „I“: imigrantima, integraciji i islamu
Nemačka Bundesbanka želi da ga otera iz uprave, Socijaldemokratska partija (SPD) hoće da uzme njegovu partijsku knjižicu, stvoren je veliki front političarakoji pokušavaju da oganizuju „ustanak” protiv ovog „provokatora”, cela Nemačka raspravlja o njegovoj knjizi ...
Glavni krivac za ovaj, nezapamćeni politički „ >> Pročitaj celu vest na sajtu Politika << zemljotres” u Nemačkoj, je Tilo Saracin (65), bivši političar u Berlinu, ugledni član SPD i nekoliko poslednjih godina član Upravnog odbora nemačke centralne banke. Čovek čije su političke, ekonomske, istorijske i socijalne analize i opaske i dosad podizale mnogo prašine sada je prevazišao sam sebe. Njegova knjiga pod naslovom „Nemačka nestaje” uz dodatak „kako smo stavili na kocku našu državu” postala je, preko noći, najveći hit u knjižarama. Prvi tiraž od 25 hiljada primeraka rasprodat je za svega nekoliko sati a međunemačke rasprave o Saracinovim omiljenim temama: integraciji, imigrantima, islamu, dostigle su usijanje.
Odavno u nemačkim medijima nije viđena takva kanonada udara na jednog čoveka kao što se to dogodilo Saracinu. Stekao se utisak da se političari gotovo utrkuju ko će više da ga „oplete”, u najoštrijim kritikama Saracin je proglašen za „propovednika mržnje i rasistu”. Čini se da je Tilo Saracin najviše iznervirao predsednika države Kristijana Vulfa koji je, između ostalog, najavio da će ga, po kratkom postupku, izbaciti iz uprave Bundesbanke. Tek posle upozorenja da njegovo ponašanje liči na onu narodnu „kadija te tuži kadije ti sudi” nemački šef države je povukao ručnu kočnicu ali sada traži pomoć vlade kako bi Saracin bio kažnjen zbog svog „poganog jezika”.
Čime je to Tilo Saracin toliko uzburkao strasti u Nemačkoj? Čovek koji već nekoliko godina povremeno prodrma javnost provokativnim izjavama – verovatno je najpoznatija ona da „došljaci zaglupljuju Nemačku” – potrudio se da svoja razmišljanja stavi na jedno mesto i tako je nastala knjiga od 464 strana pod naslovom „Nemačka nestaje”.
Neke od osnovnih teza iz knjige sugerišu da Nemačka, zbog niske stope nemačkog i visoke stope nataliteta islamskih došljaka, postaje manja i gluplja, da muslimanski migranti uglavnom žive od socijalne pomoći države koju ne prihvataju kao svoju, da samo „proizvode” devojčice umotane u marame, da islamska kultura i tradicija ne odgovaraju nemačkoj tradiciji, da islamska migracija stvara milje za bujanje kriminala koji može da preraste i u terorizam ...
Saracinova konačna prognoza je da će Nemačka 2120. godine imati svega 25 miliona stanovnika ali da će u njoj Nemaci biti manjina jer će udeo imigranata u ukupnom broju stanovnika porasti sa šest na čak 69 procenata.
Iako je u svojim analizama najčešće govori o islamu i islamskim imigrantima Tilo Saracin zapravo najviše cilja na Turke koji su ubedljivo najveća grupa došljaka u Nemačkoj. Zvanični podaci to i potvrđuju.
Turci su počeli da pristižu u Nemačku posle 1961. godine. Tada je, naime, sklopljen međudržavni ugovor između tadašnje Zapadne Nemačke i Turske o dolasku turskih radnika na rad u Nemačku. Pre toga Nemačka je slične sporazume potpisala i sa Italijom (1955), Španijom i Grčkom (1960) ali su, tokom godina i decenija, Turci postali ubedljivo nabrojniji deo gastarbajterske „armije”.
Zvanična statistika kaže daje u Nemačkoj, krajem 2009. godine živelo 1.658 083 turskih državljana a ovom broju treba dodati i oko 700 hiljada nemačkih državljana turskog porekla – onih koji su u međuvremenu, uzeli nemačko državljanstvo. Od 1. januara 2000. godine svako dete rođeno u porodici turskih državljana automatski dobija i nemačko državljstvo što takođe delimično manja sliku o brojnosti turske zajednice u Nemačkoj. Kao i činjenica da među Turcima ima i više od pola miliona Kurda koji su u Nemačku pristigli s turskim pasošem.
Bez obzira na sve statističke najasnoće činjenica je da su Turci najbrojnija došljačka snaga u Nemačkoj o čemu, na svoj način, govori i činjenica da je Berlin, zapravo, najveći turski grad u Evropi.
Upravo zbog ovih razloga i nemačka kancelarka Angela Merkel uključila se u kampanju protiv više nego provokativnih teza Tila Saracina. U intervjuu turskom dnevniku „Hurijet” Merkelova je odbacila sve Saracinove kritike na račun muslimanskih migranata kao „absurdne” najglašavajući da „vređaju osećanja velikih grupa u nemačkom društvu”.
U lavini osuda i kritika koja se sručila na Tila Saracina čuju se, međutim, i neki mirniji glasovi koji kažu da će, narednih godina, u Nemačkoj glavna politička i socijalna tema biti upravo položaj došljaka i njihova integrcija u nemačkoj društvo. A da je to zaista i velika i zapaljiva tema pokazuju reakcija onih kojima su Saracinove ocene, zapažanja i opaske sasvim prihvatljive. U Austriji su, na primer, Hajderovi politički naslednici, već lansirali parolu „Bolje Saracin nego mujezin”.
Ozbiljni analitičari u Nemačkoj savetuju političarima da, fudbalski rečeno, odmah spuste loptu – zaborave velike i zapaljive reči i konačno pokrenu sveobuhvatnu nacionalnu raspravu o tri velika „I“: imigrantima, integraciji i islamu. Upozoravaju da vremena za oklevanje više nema o čemu govore i najnovija ispitivanja javnog mnenja koja pokazuju zabrinjavajuću sliku nemačkoj raspoloženja prema došljacima. A istraživanja, između ostalog, kažu da svaki drugi Nemac podržava Saracinov zaključak da u Nemačkoj ima previše stranaca.
Žarko Rakić
objavljeno: 05/09/2010
Pogledaj vesti o: Seizmološki Zavod Srbije
.jpg)
