Izvor: SrbijaDanas.com, 12.Jan.2020, 15:55   (ažurirano 02.Apr.2020.)

OVO JE DECENIJAMA BILA DRŽAVNA TAJNA: Tito i Davorjanka iz Beograda izašli kao četnici, legitimacije im obezbedio Kosta Pećanac

Tito je dobio legitimaciju na ime inžinjera Petrovića a u legitimaciji  je pisalo da je komandir čete u Javorskom četničkom odredu.

Partizanski komandant Josip Broz Tito je u septembru 1941. godine napustio okupirani Beograd i prebacio se na oslobođenu teritoriju u Zapadnoj Srbiji sa lažnom legitimacijom koju mu je obezbedio četnički vojvoda Kosta Milovanović Pećanac.

Međutim, taj podatak, kao i mnogi drugi iz Titove biografije, kasnije je postao "žrtva" >> Pročitaj celu vest na sajtu SrbijaDanas.com << obračuna komunista sa pobeđenim četnicima i ostao je nepoznat javnosti. Jednostavno, kad su pisali istoriju svoje revolucije i osvajanja vlasti u Jugoslaviji, komunistima se učinilo da bi bilo nezgodno objaviti da je njihovog vrhovnog komandanta spasao četnik.

I to ne bilo koji, već čuveni četnički vojvoda i jedan od najbližih saradnika đenerala Draže Mihailovića.

Kad je završio jednu od brojnih knjiga o Josipu Brozu Titu, njegov biograf i saborac Vladimir Dedijer je jedan primerak rukopisa poslao Vojnoistorijskom institutu u Beogradu. Uz pismo u kojem je drugove iz instituta zamolio da, koristeći bogatu istorijsku građu kojom raspolažu, provere podatke koje on navodi.

Na Dedijerovu sreću, u vojnom institutu za njegov rukopis su zadužili službenika Antuna Miletića, kasnije poznatog istoričara, autora čuvene trilogije o stradanju srpskog naroda u Jasenovcu.

Pedantan kakav je bio Miletić je proveravao i najsitnije detalje, od imena ljudi, datuma i brojki, do opisa događaja. Kada je završio posao, svoje primedbe je klasifikovao u materijal „Nadopune i ispravke za knjigu Vladimira Dedijera Prilozi za biografiju Josipa Broza Tita“.

Za 301.stranu rukopisa, na kojoj Dedijer opisuje Titov odlazak iz okupiranog Beograda na slobodnu teritoriju, 16. septembra 1941.godine,  Antun Miletić je dopisao sledeću napomenu:

„Tito je napustio Beograd nakon četvoromesečnog boravka. U pratnji Jaše Rajtera, Davorjanke Paunović, Veselinke Malinske i pravoslavnog popa Milutinovića iz Ivanjice, snabdeveni četničkim legitimacijama izdatim od Koste Milovanovića Pećanca“.

Sveštenik Dragoljub Milutinović bio je komandant četničkog odreda u ivanjičkom kraju, koji se tada, kao i većina četničkih odreda u Srbiji, nalazio pod komandom Koste Pećanca. Početkom septembra 1941.godine došao je u Beograd da od Milana Nedića i Pećanca traži oružje i municiju za svoju jedinicu. U vilu na Dedinju, u kojoj su se tajno sastajali najviši funkcioneri KPJ, doveo ga je njegov poznanik Vladislav Ribnikar, jedan od najbližih Titovih saradnika.

Marshal Tito with his mistress Davorjanka Paunović, 1943. She was the Marshal's personal secretary and they planned to get married after the war, but she died of Tuberculosis in 1946. She was burried in the yard of Tito's official residence. He described her as his greatest love. pic.twitter.com/yW27hgNSZF

— Josip Broz Tito (@Broz1892) July 19, 2018

Upravo Milutinović je Titu, Aleksandru Rankovići, Ivi Loli Ribaru i ostalim komunističkim glavešinama doneo lažne četničke legitimacije, na kojima se nalazio pečat Javorskog četničkog odreda. Nije poznato da li je Pećanac znao za koga su lažne legitimacije koje je overene, ali prazne, dao Milutinoviću.

Davorjanka Paunović je bila Titova sekretarica i ljubavnica, dok su Jaša Rajter i Veselinka Malinska, koji su glumili drugi bračni par, poslužili samo kao kamuflaža za bezbednije putovanje.

Putovali su vozom preko Stalaća, Kraljeva i Čačka. U užičkoj Požegi su zanoćili u hotelu „Tomašević“. Tito i žene su otišli na spavanje a Rajter, koji je bio folksdojčer i imao nemačku propusnicu, ostao je u kafani da sačeka nemačku patrolu, koja je svako veče kontrolisala goste kafane. Rajter je Švabama objasnio da putuje sa trgovcima a zatim im naručio piće. Posle nekoliko špricera Nemci su odustali od namere da se popnu u sobu i kontrolišu dokumente Tita i njegovih saputnica.

Uloga Koste Pećanca u prebacivanju Tita i njegovih saradnika na slobodnu teritoriju još je zanimljivija ako se u vidu ima činjenica da je četnički vojvoda bio zakleti protivnik partizana i njihovog avanturističkog dizanja ustanka, što je dovelo do velikih odmazi i streljanja na hiljade civila u Srbiji.

Naime, nakon što je u proleće i leto 1941. godine organizovao narod na jugu Srbije i formirao Jablanički i Medveđanski četnički odred, Pećanac je došao u Šumadiju, na planinu Bukulju, gdje je 27. avgusta, samo 15 dana pre nego što će Titu obezbediti falsifikovane dokumente, izdao proglas u kojem poziva sve partizane da prekinu ustanak i vrate se svojim kućama ili će on krenuti da ih uništi.

Ali, ni to nije sve. Malo je nedostajalo da upravo Pećanac bude vođa Jugoslovenske vojske u otadžbini, umjesto Draže Mihailovića. U razgovoru koji su imali na Ravnoj Gori Pećanac je međusobnu saradnju uslovio time da on bude komandant pokreta otpora a Mihailović načelnik njegovog štaba.

Mihailović to nije prihvatio. Predložio je da on dobije ulogu vrhovnog komandanta a da Pećanac bude neka vrsta počasnog komandanta četničkog vrhovnog štaba. Pećanac je odbio. Razišli su se u netrpeljivosti, koja će kasnije prerasti u mržnju.

Ubrzo Pećanac započinje nemilosrdnu oružanu borbu protiv Titovih partizana.

Kosta Pecanac，塞爾維亞納粹戰犯 pic.twitter.com/ZAcfuTIV61

— NCIS (@Carl68039103) July 25, 2019

Nakon velike njemačke ofanzive u jesen 1941. godine i povlačenja partizanskih jedinica iz Zapadne Srbije u Rašku oblast i BiH, Pećanac je razbio partizanske odrede u Istočnoj Srbiji a zatim raspustio svoje jedinice i, zajedno sa 100 odabranih četnika, utaborio se u Soko Banji.

Ubijen je krajem maja ili početkom juna 1942.godine u selu Blendija, na putu između Sokobanje i Knjaževca. Najčešća verzija koja se pominje jeste da je ubijen po naređenju Draže Mihailovića, koji je likvidaciju naredio zbog Pećančeve saradnje sa NJemcima i zbog toga što je dobio informaciju da Pećanac planira da ga za novac izda NJemcima i zauzme njegovo mesto.

Međutim, četnički vojvoda Momčilo Đujić je izjavio da mu je Dražin pratilac Lazar Vukmirac ispričao da je vođa srpskih četnika izjavio da je Pećančevo ubistvo „još jedna srpska sramota“.

Nakon Pećančeve pogibije, veći deo njegovih snaga pristupio je pokretu Draže Mihailovića, a manji broj se priključio Narodnooslobodilačkoj vojsci.

Nastavak na SrbijaDanas.com...