Izvor: B92, 19.Nov.2010, 16:25 (ažurirano 02.Apr.2020.)
Nepriznate žene borci
Meksička revolucija, koja ove godine beleži stogodišnjicu, imala je pored poznatih heroja Panča Vilje i Emilijana Zapate i žene borce, od kojih su mnoge ostale nepoznate zbog toga što su krile svoj pol da bi izbegle podsmevanje.
Pored bolničarki i kuvarica, mnoge „Adelite" ili „Valentine" viđene su i na vozovima koji su prevozili borce Panča Vilje.
Adela Peres Velarde iz grada Sjudad Huareza, na granici s američkom državom Teksas, jedna je od žena >> Pročitaj celu vest na sajtu B92 << čije ime je ostalo zapamćeno. Služila je 15 godina u revolucionarnoj vojsci zbog čega je 1963. priznata kao veteran Meksičke revolucije i dobila je penziju, vidi se u Arhivama nacionalne odbrane.
„Druge žene su uzele oružje kao Valentina a neke su osnovale političke ili društvene organizacije kako bi se borile protiv diktature Porfirija Dijasa, koji je bio na vlasti od 1876. do 1911," rekao je direktor Arhiva, kapetan Antionio Agilar.
Još jedna od poznatih revolucionarki jeste Valentina Ramires Avitia. u čijem se dosijeu spominje se da se angažovala kao vojnik. Njena fotografija jedna je od poznatih slika iz doba Revolucije na kojoj se ona vidi u pantalonama, sa sombrerom, puškom na ramenu i pištoljem zabodenim u kaiš, opkoljena muškarcima koji je gledaju čudno ili podrugljivo.
Amalija Robles, poreklom iz države Gerero na jugu Meksika, jedna je od retkih žena kojoj je priznato učestvovanje u vojsci, a stigla je do ranga pukovnika. Bila je ćerka zemljoposednika a pridružila se vojnicima Emilija Zapate, među kojima su mnogi bili seljaci sa njenog porodičnog imanja.
Ošišala je kosu, obukla pantalone i promenila poslednje slovo u svog imena da bi postala "pukovnik Amalio" i tako učestvovala u više od 70 borbi od 23. septembra 1911. do 27 novembra 1924. Avgusta 1970. zvanično priznata kao veteran i nagrađena je medaljom za revoucionarne zasluge. Kasnije je administrativno priznala da je žena. Umrla je 1984. godine u 96. godini, a u rodnom mestu Tsočipala, a ima i svoj muzej.
Pored straha od ismejavanja, revolucionarke su imale i drugi razlog da se predstavljaju kao muškarci, a to je da su na taj način mogle da dobiju državnu penziju, što kao žene nisu mogle.
.jpg)
