Izvor: Politika, 14.Jan.2008, 13:00 (ažurirano 02.Apr.2020.)
Almuli: Neistina na milion adresa
Helsinški odbor za ljudska prava u Beogradu menja istoriju holokausta u Srbiji. Ovakva smela tvrdnja Jaše Almulija, barda srpskog i jugoslovenskog novinarstva i publicistike, nekadašnjeg predsednika Jevrejske opštine Beograd, saopštena u telefonskoj razmeni novogodišnjih čestitki na relaciji Beograd – London, zahtevala je i pojašnjenje. Almuli navodi deo Izveštaja Helsinškog odbora o Srbiji za 2006. godinu,. U odeljku posvećenom antisemitizmu kaže se: "U toku Drugog svetskog rata Jevreji >> Pročitaj celu vest na sajtu Politika << u Srbiji su u visokom procentu stradali u holokaustu, ne samo od nemačkih okupacionih vlasti, već i od vlade nacionalnog spasa Milana Nedića, ljotićevaca, Žandarmerije i Specijalne policije, čiji je efikasan rad doprineo da je već u avgustu 1942. godine Beograd, kao prva evropska prestonica, proglašen za grad očišćen od Jevreja (Judenrein)."
Nagrada za prijavu
"Ovo izjednačenje nemačkih okupatora i kvislinških organa u uništenju srpskih Jevreja ne odgovara istini", kaže Almuli. "Tom netačnošću Odbor rizikuje da obezvredi svoje konstatacije o neočekivanom antisemitizmu u Srbiji koji ranije čitav vek nije postojao."
Pozivajući se na istraživanja Saveza jevrejskih opština Jugoslavije, na svedočanstva preživelih srpskih Jevreja, kao i na dela priznatih jevrejskih istoričara u inostranstvu, Almuli upozorava da "svi oni govore da su jedino nemački okupatori odlučivali o uništavanju Jevreja u Srbiji i da su izvršioci bili nemački organi".
"Kvislinški režim i formacije nabrojane u izveštaju Helsinškog odbora imali su sporednu ulogu. Dostavljali su nemačke pozive Jevrejima, sproveli su nemačku meru izbacivanja iz državne službe, držali su mestimično stražu i za nemačku novčanu nagradu tražili skrivene Jevreje i predavali ih Nemcima", kaže Almuli.
Na osnovu razgovora sa preživelima on zna za više takvih slučajeva, a pominje profesora primenjene umetnosti Aleksandra Ajzinberga.
"U kameru mi je ispričao kako su se on i njegova majka jedne noći 1942. krili u kući supruge generala Bodija u Beogradu. Naišao je sused, srpski policajac, i pozvao je da se kartaju. Pohvalio se da je tog dana zaradio 25.000 dinara. Pronašao je tri skrivena jevrejska lica kod jednog srpskog bračnog para i za svakog od njih dobio po 5.000 dinara", navodi Almuli.
On podseća i na hrvatsku ratnu propagandu devedesetih godina koja je izjednačavala ulogu Nemaca i kvislinških organa u Srbiji, kao i uništenje Jevreja u ustaškoj NDH i okupiranoj Srbiji.
Tako je Atila Hoare, "Britanac u rodbinskim vezama sa Hrvatskom", 9. septembra 1993, u pismu "London Review of Books" napisao: "Isti broj Jevreja je ubijen u ratno vreme u Hrvatskoj i Srbiji – 24.000 i 23.000. I srpski kvislinški režim Milana Nedića je sa oduševljenjem učestvovao u holokaustu i izgradio svoje logore smrti, kao što je bio logor na Banjici, čije je osoblje bilo srpsko".
"Odgovorio sam u istom listu 8. oktobra", kaže Almuli, ukazavši na to da Hoarovo pismo sadrži dve neistine o broju žrtava u Hrvatskoj i Srbiji, kao i jednu poluistinu.
U logoru na Banjici su radili srpski policajci, ali je logor bio osnovan po nalogu Nemaca koji su imali kontrolu. U njemu su bili zatočeni u najvećem broju srpski rodoljubi. Kroz logor je prošlo samo 454 Jevreja, mahom onih koji su se krili i bili uhvaćeni, a zatim predavani Nemcima koji su ih streljali."
Almuli se poziva i na delo "Zločini fašističkih okupatora i njihovih saradnika protiv Jevreja u Jugoslaviji", Saveza jevrejskih opština Jugoslavije.
"U Srbiji je pod nemačkom okupacijom ubijeno 14.000 Jevreja. Oko 5.000 je streljala nemačka armija u leto i jesen 1941. godine kao srpske taoce u odmazdama zbog akcija partizana, a 7.500, mahom žena i dece, ugušeno je u proleće 1942. godine u kamionu dušegupki dopremljenom iz Berlina, čija je nemačka SS posada izvršila ubijanje", navodi Almuli.
Jevrejski istoričar Kristofer Brovning je svoje nalaze objavio u naučnoj publikaciji izraelskog memorijalnog muzeja Jad Vašem (sveska XV). U tom radu on piše: "U Srbiji su živote oduzimali uglavnom pripadnici nemačke armije, a ne SS jedinice (...) Streljanje je vršeno pod izgovorom odmazde za gubitke nanete od strane partizana (...) Oni koji su preživeli taj pokolj izvršen u jesen (1941), većinom žene i deca, smešteni su u koncentracioni logor (...) na drugoj obali Save prekoputa Beograda, i bez obzira na starost i pol, bili su ubijeni u kamionu sa gasnom komorom u proleće 1942. godine".
A Raul Hilber, profesor i istoričar jevrejskog porekla iz SAD, u klasičnom delu "Uništenje evropskih Jevreja" navodi: "U decembru 1941.(...) vojne jedinice su prebacile porodice streljanih talaca u Zemun gde je komandant Policije bezbednosti i SD, dr Šefer, čekao na svoje žrtve (...) Pokretna gasna komora je 1942. stigla iz Berlina (...), a žene i deca su ubacivani u taj kamion (...) Ova operacija je završena 10. maja 1942. Zadovoljni Šefer je izvestio da više nema jevrejskog problema u Srbiji".
Ko je poslao kamion?
I Paul Fridlender, američki Jevrejin i profesor istorije, u najnovijem delu "Godine uništavanja" iz 2007, o logoru Sajmište piše: "Ostalo je nejasno ko je u nemačkoj upravi u Beogradu zatražio od RSHA da pošalje kamion u Beograd. Da li je to bio šef Civilne uprave Harald Turner ili Emanuel Šefer, šef Policije bezbednosti u Beogradu (...)? Kamion je stigao u Beograd krajem februara 1942, a početkom marta počelo je ubijanje. Do 9. maja jevrejske žene i deca sa Sajmišta, bolesnici i osoblje Jevrejske bolnice u Beogradu i jevrejski zatočenici iz obližnjeg logora su svi bili ugušeni".
Na pitanje da li postoji opasnost da neko njegove tvrdnje proglasi za odbranu Milana Nedića i njegovog kvislinškog režima, naš sagovornik kaže:
"Ja ne branim ni Nedića niti njegov režim", odsečan je Almuli, "već oklevetanu Srbiju i borim se uvek protiv revizije istorije holokausta. Zato i postavljam pitanje: Zar gospođice i gospođe iz Helsinškog odbora u Beogradu nisu sve ovo znale ili nisu mogle da pročitaju? Neke velike zapadne sile, u odsustvu bilo kakve međunarodnopravne osnove, tvrde da Srbija nema moralno pravo na Kosovo, jer je ubijala na njemu mnoge Albance za vreme bombardovanja 1999. godine. Da li je sada ovo moralno diskvalifikovanje Srbije trebalo potkrepiti lažju da je Srbija isto koliko i Nemci kriva za ubistvo srpskih Jevreja?!", kaže Almuli.
Helsinški odbor je netačnost o učešću Srbije u genocidu nad Jevrejima poslao na elektronske adrese milion ustanova i organizacija u 150 zemalja, među kojima su ministarstva spoljnih poslova, biblioteke, univerziteti i naučni instituti i mediji svih vrsta.
[objavljeno: ]
.jpg)
