Izvor: Studnel.com, 05.Jul.2015, 17:37 (ažurirano 02.Apr.2020.)
Jakov Ignjatović − nemirni duh boema
Jakov se rodio 26. novembra 1822. u Sentandreji, duhovnom i ekonomskom središtu Srba u Mađarskoj, gde je završio osnovnu školu. Gimnaziju je učio u Vracu, Ostrogonu i Pešti. U poslednjem gradu je studirao prava, ali je zbog sukoba sa profesorima napustio univerzitet i dobrovoljno otišao u husare, to jest postao je pripadnik lake konjice. Prava je kasnije završio u Kečkemetu kao vojnik, i jedno vreme je radio kao advokat. Nakon Mađarske revolucije emigrira u Beograd, jer >> Pročitaj celu vest na sajtu Studnel.com << se, za razliku od svojih sunarodnika, stavio na mađarsku stranu. Tu je radio kao novinar do 1850, a zatim je putovao po svetu.
Nakon tri godine vraća se u Srbiju i uzima učešće u javnom životu vojvođanskih Srba. Radio je kao urednik Letopisa Matice srpske u periodu od 1854. do 1856, a zatim kao narodni sekretar u Karlovcima i veliki beležnik u Novom Sadu. Kao pisac razvija se za vreme svog rada u Matici, gde piše dobre književne članke i kulturno-istorijske priloge o svom rodnom mestu. Napisao je više istorijskih romana i pripovedaka kao što su: Đurađ Branković, Kraljevska snaha i nedovršeni Deli-Bakić, a od pripovedaka: Krv za rod i Manzor i Džemila. Međutim, nije se pronašao u istorijskom romanu, jer mu je više odgovaralo da piše o sadašnjosti, pa se okreće socijalnim temama.
Foto: www.wikipedia.org
On je tvorac realističkog društvenog romana kada se realizam tek rađao u svetu, a kod nas nije ni postojao. Takvi su njegovi romani: Čudan svet, Vasa Rešpekt, Večiti mladoženja, Stari i novi majstori i poslednji i najobimniji Patnica. U svojim delima Ignjatović slika savremeni život srpskog društva u Vojvodini, mada pored realističkog prikazivanja u njima ima i humorističkih i avanutrističkih elementa, naročito u Trideset godina iz života Milana Narandžića i Trpen spasen.
Krasio ga je nemiran, dinamičan duh boema. Zbog svog temperamenta i tvrdoglavosti, ali i zbog zalaganja za skladne srpsko-mađarske odnose, bio je usamljen u sredini u kojoj je živeo. Imao je učešća i u političkom životu Mađara i Srba i ostaje dosledan prijatelj Mađara i pobornik srpsko-mađarskog sporazuma. Zbog toga je napadan kao mađaron i bio prinuđen da živi odvojeno od srpskog društva. Kritičari su njegova dela dočekali na nož zbog pisanja bez ikakvog plana, često razvučenim ili telegrafskim stilom, kao i zbog dosta gramatičkih i pravopisnih grešaka, jer jezik nikada nije naučio kako valja.
Izvori: znanje.org, opusteno.rs, riznicasrpska.net.
jakov ignjatovicveciti mladozenjaprozni pisacna danasnji dan
.jpg)
