Izvor: Politika, 05.Dec.2008, 00:37 (ažurirano 02.Apr.2020.)
U mehanu svraćao i Jovan Dučić
Priča se da je pisao o dečacima koji su sa manastirskog izvora vučijama donosili vodu i prodavali je, na čaše, žednim vernicima
Bijeljina – Donji, Gornji i Srednji Dragaljevac su naseobine udaljene dvadesetak minuta automobilom od Bijeljine. Tamo na obroncima Majevice. Na razmeđi pitomine šest podmajevičkih sela. U Gornjem Dragaljevcu danas je pet stotina duša. Među njima malo manje od polovine su učenici i studenti.
Selo se prvi put pominje >> Pročitaj celu vest na sajtu Politika << iz vremena kralja Dragutina koji je, kažu knjige, ali i priče koje su se prenosile sa kolena na koleno, podigao crkvu brvnaru.
– Četiri puta nicala je crkva na istom temelju. Tu crkvu brvnaru, istesanu još u četrnaestom veku, srušili su Turci, da bi potom seljani podigli novu – japijaru, kako se i Gornjem Dragaljvcu zvala drvena građa... Japijara se, malo potom, ruši da bi, na istim temeljima polovinom devetnaestog veka, bila podignuta manastirska crkva Svetih apostola Petra i Pavla. Izgradnja je okončana 1908. godine, priča sveštenik Lazar Stjepanović.
Prošlim vremenima, u Gornjem Dragaljevcu, opirala se i mehana kakve nije bilo nadaleko. Podignuta uz manastirski konak. Bila je odmorište, mesto dogovora, dobre kapljice, ali i konačište za namernike i njihove umorne konje. Vele da je mehanu, uz dozvolu manastirske uprave, podigao izvesni Đoko Mićić krajem tridesetih godina devetnaestog veka.
– Među brojnim gostima koji su pohodili Gornji Dragaljevac i mehanu, u njoj zanoćili i konačili, bio je i pesnik Jovan Dučić. Priča se da je pisao o manastirskom zdanju i velikom narodnom, gospojinskom zboru kod crkve. Pisao je i o dečacima koji su, odozdo sa manastirskog izvora, vučijama donosili vodu i prodavali je, na čaše, žednim vernicima, nastavlja sveštenik Stjepanović.
Uz manastirsku crkvu su i ruševine školske zgrade, koja je, kako piše u školskom letopisu, sagrađena još 1853. godine.
– Zbog stava Partije i onih koji su bili na vlasti posle Drugog svetskog rata, škola nije smela biti pored pravoslavne bogomolje. Zato je današnja kilometrima daleko od naše crkve. Ali i sa tim i bez toga vernika je svake godine, sve više, kaže sveštenik.
Uz svaku od kuća seljana iskopan je bunar. Jer voda je pod Majevicom bila i ostala najveći problem.
– Ni kraljevi, ni komunisti ni ovi što su došli posle njih, niko nam nije rešio problem vodosnabdevanja. Zbog toga su naši stari čitava bogatstva davali za dobar bunar. Moji preci su dve godine kopali bunar dubok više od pedeset metara. Ozidan je ciglom bunaricom koju je ded, šinskom konjskom zapregom dovozio čak iz Brčkog...I danas koristimo vodu iz tog bunara, kaže Radivoje Pantić.
Slaviša Sabljić
[objavljeno: 05/12/2008]
.jpg)
