Izvor: Politika, 07.Jan.2009, 23:37 (ažurirano 02.Apr.2020.)
Sarajevo je danas jednonacionalan grad
Prošlo je 30. godina kako je Sveti sinod Srpske pravoslavne crkve tražio da nam se vrati zgrada Bogoslovije, koja je, kao visoka teološka škola, osnovana pre 126 godina u sarajevu, ali to do danas nije učinjeno, kaže za „Politiku” mitropolit dabrobosanski Nikolaj
Višegrad – Srpskoj pravoslavnoj crkvi u Bosni i Hercegovini, a posebno u Sarajevu, nije vraćena nacionalizovana imovina. Takav slučaj nije sa imovinom Rimokatoličke crkve i Islamske verske zajednice. >> Pročitaj celu vest na sajtu Politika << S tim u vezi mitropolit dabrobosanski Nikolaj kaže da se tek odnedavno počelo nešto raditi oko toga.
– Međureligijsko veće je donelo odluku da se oduzeta imovina vrati svima, među njima i crkvama i verskim zajednicama. Mi najpre tražimo da nam se vrati oteta zgrada Sarajevske bogoslovije, koja je, kao visoka teološka škola, u Sarajevu osnovana pre 126 godina. Ona je majka svih visokih škola u Bosni i Hercegovini, sviđalo se to nekome ili ne. Prošlo je 30. godina kako je Sveti sinod Srpske crkve, kao izvršni organ Svetog arhijerejskog sabora, tražio da nam se vrati zgrada Bogoslovije, ali to do danas nije učinjeno. Novu zgradu Bogoslovije u Sarajevu trebalo je podići pred sam Drugi svetski rat, zajedno sa školskom crkvom, na mestu gde se danas nalazi zgrada Parlamenta BiH i zgrada Zajedničkih institucija BiH, koja je nedavno obnovljena uz pomoć grčke vlade. Na tom zemljištu je bilo groblje, pravoslavno i deo rimokatoličkog koje je od njih otkupljeno. Groblja su pre rata izmeštena, a srušena je i jedna veća kuća, urađen je idejni projekat i sve je bilo spremno za početak gradnje. Sveti sinod je u pripremu i otkup zemljišta uložio oko milion predratnih dinara. Ali do gradnje nikada nije došlo zbog rata i pogroma srpskog stanovništva, kaže mitropolit dabrobosanski Nikolaj i dodaje da je u vezi zgrade Bogoslovije, Izvršno veće SRBiH 1990. godine donelo odluku da se ona vrati Srpskoj crkvi, ali to ni do danas nije realizovano.
On precizira da je pre poslednjeg rata, Ekonomski fakultet u Sarajevu, koji od šezdesetih godina do danas koristi zgradu Bogoslovije, dobio drugu zgradu i primio novac za preseljenje u nju.
– Selidba je otpočela, ali nije dovršena zbog početka rata. Mi neprestano radimo i tražimo da nam se zgrada Bogoslovije vrati, i to zajedno sa novim objektom koji je kao aneks dozidan uz Bogosloviju. O tome sa svim relevantnim činiocima vlasti razgovaramo i nadamo se da će se taj problem konačno pozitivno rešiti, ističe Nikolaj.
Osvrćući se na povratak u BiHNikolaj kaže da je jedna od rana prošloga rata to što su Sarajevo napustili mnogi njegovi stanovnici, a među njima i ogroman broj Srba. On podseća da je danas Sarajevo skoro jednonacionalni grad.
– Možda je Sarajevo samo jedan od najradikalnijih primera, jer kad se iz jednog grada iseli više od 150 000 pripadnika jednog naroda taj se grad teško može više nazivati multietničkim. Bez obzira na ovo, mnogim srpskim intelektualcima i političarima zameram što se lako odriču Sarajeva, govoreći da je to nečiji tuđi grad i da u njemu Srbi i ne žive. Sarajevo je odvajkada bilo i srpski grad i ono je jedan od dokaza da pravoslavni Srbi nisu nekakvi došljaci u ovu zemlju, nego da smo ovde svoji na svome. Pored mnogih zadužbina Nemanjića, Pavlovića, Kosača i drugih srpskih velmoža, dokaz ovome je i sarajevska Stara crkva koja je odolevala i zubu vremena i neprijateljski nastrojenim vlastima, kao spomenik našeg vekovnog postojanja u ovom gradu i u Bosni i u Hercegovini, ističe mitropolit Nikolaj, izražavajući želju da se pravoslavni srpski narod vrati u Sarajevo i druge krajeve u BiH odakle je silom izgnan, ali i da se svi izbegli vrate svojim domovima, bez obzira kojem narodu ili veri pripadali, ali za ostvarenje ove želje mnogi u ovoj zemlji moraju da se potrude.
U Božićnjoj poruci Nikolaj je naglasio da u svetu preovladava stanje sveopšteg čovekovog pada, što negativno utiče na naše porodice i društvo uopšte.
– Sve ovo remeti sistem vrednosti kod čoveka, pa imamo rezultat da je porodica, ta osnovna zajednica, izgubila svoj značaj u društvu. Našu decu pretvaramo u individue koje teško funkcionišu u zajednici: teško se odlučuju na brak, porodicu, a lako se razvode jer nisu spremni na kompromise. Mnogi ne razumeju da ljubav znači odricanje i žrtvovanje za drugoga, i to treba da je obostrano. Ljubav znači prihvatanje drugoga onakvog kakav on jeste, a ne da tog drugog oblikujemo po svojim merama i željama. Izlaz iz ove krize je u povratku stvarnim vrednostima koje nisu zaboravljene, ali su negde u zapećku, smatra Nikolaj.
Slavko Heleta
[objavljeno: 08/01/2009]
.jpg)
