Izvor: Glas javnosti, 18.Jun.2008, 08:37 (ažurirano 02.Apr.2020.)
Efektno i uzbudljivo
Gostovanje nacionalnog teatra iz Beograda je upriličeno povodom obeležavanja 100-godišnjice postojanja zgrade „Dramatena“ i 220-godišnjice postojanja pozorišta, a pohvale na račun gospođe Ognjenović i naših umetnika stigle su i od švedske kritike. Poznata švedska kritičarka Sare Granat, u uglednom kulturnom časopisu Svenska Dagbladet, ocenjuje da „Narodno pozorište iz Beograda, kroz svoje gostovanje u ‘Dramatenu’, srećom dokazuje da je car Edip takođe i čovek ovog vremena“.
>> Pročitaj celu vest na sajtu Glas javnosti << />
- Beogradsku predstavu mnogo više zanima nadmena i zaslepljena vlast nego ženidba sa sopstvenom majkom. Kao i u „Hamletu“, tako se i ovde intimna porodična drama vezuje sa problemima na državnom vrhu, u ovoj postavci sa naglaskom na ono što im je zajedničko. Veliki grčki hor, najčešće amputiran u savremenim obradama, u režiji Vide Ognjenović sastoji se od ministara, poslušnih podanika, medija i novinara. Opisi glasnika o krvavim događajima se ovde prenose uživo preko televizijskih ekrana... Polukružni scenski prostor postaje neograničen zahvaljujući televizijskim projekcijama najvažnijih događaja dana, a zatim se i fizički otvara za Edipov gibak korak niz strmoglave bele stepenice, koje su i njegov uzlaz i njegov pad - navodi Sara Granat.
Prema njenom mišljenju, usklađenost između klasičnog teksta, na srpskom i sa švedskim prevodom, sa mnogobrojnim muškarcima od vlasti u odelima i sa mobilnim telefonima, neusiljena je.
EDIP JE ROĐEN ZA VLAST
- Napravila sam malu adaptaciju da je Edip žrtva političke zavere, jednog državnog udara koji je smišljen veoma perfidno. Dakle, nije bilo dovoljno svrgnuti Edipa sa vlasti. To je moglo da se uradi, verovatno, i sa manje truda, nego je bilo potrebno poništiti Edipa kao ličnost, pre svega kao mudraca, kao legendu, kao ličnost, kao heroja mita koji je pobedio Sfingu. Edip je čovek koji je rođen za vlast, pametan, energičan, vredan. NJega zanima vlast, on ume da vlada, ali to sve ljudima strašno smeta, naročito onima oko njega, jer ih uveliko nadvisuje... - ocenjuje za naš list gospođa Vida Ognjenović.
- I u centru događaja nalazi se Edip, politički vunderkind, mladi spasilac grada, zahuktao da ponovi svoj herojski podvig. Igor Đorđević sugestivno iznosi težinu svih faza kroz koje Edip prolazi na svom putu do istine: agresivnost, poricanje, sumnju, strah, neizmerno očajanje.
Na kraju ostaje sam i odbačen: ministri okreću glavu od njega, beže. U Beogradu - Tebi pomirenje se čak i ne naslućuje. Još ne. Majka - supruga Jokasta, Aleksandra Nikolić, ubija se kada uvidi da je Edip ubio svoga oca, kralja Laja, njenog bivšeg muža. Slepi Tiresija Predraga Ejdusa, prorok sa čašom viskija u ruci, na sceni izvršava samoubistvo. Kao i „senilni“ pastir iz Kitariona Branka Jerinića, tako je i on istinu znao sve vreme, ali je izabrao ćutnju. Istina se loše čuje. Istina ubija - ističe Sara Granat.
Ona dodaje da je „Car Edip“ drama u kojoj se već sve desilo, a sa razvojem tragedije raste i uvid njenih protagonista u sveopšti značaj događaja kroz koje prolaze.
- Da jedna takva ljudska, intimna drama može biti neizmerno efektna i uzbudljiva na sceni ukazuje rediteljka, književnica, ambasadorka Ognjenović (kao i Sofokle, aktivna i na umetničkoj i na državnoj sceni) na način koji ima i snagu i težinu - zaključuje Sara Granat.
U predstavi igraju i Boris Pingović, Nenad Stojmenović, Nebojša Kundačina, Miloš Đorđević, Darko Tomović, Biljana Đurović...
.jpg)
