Izvor: Politika, 09.Apr.2012, 23:08 (ažurirano 02.Apr.2020.)
Revizija istorijske neistine
Povodom sudskog postupka za rehabilitaciju generala Draže Mihailovića, ovdašnji nostalgičari za vremenom Brozove diktature histerišu protiv same ideje da opravdanost jednog ubistva može biti dovedena u pitanje.
Argumenti su: 1. Draža Mihailović je bio zločinac; 2. Draža Mihailović je sarađivao sa nemačkim okupatorom; 3. rehabilitacija Draže Mihailovića poslala bi „lošu sliku u region”, ali „i šire”; 4. preispitivanje komunističkih zločina predstavlja pokušaj >> Pročitaj celu vest na sajtu Politika << „revidiranja istorije”.
E, pa, da proanalizujemo:
1. Do zločina, koje neki pripadnici četničkih formacija zaista jesu počinili, ne samo da nije došlo po naređenju Draže Mihailovića nego je Mihailović počinioce zločina koji su mu bili dostupni adekvatno kažnjavao. Ti zločini, ni po obimu, ni po sistematičnosti, nisu približni zločinima koje su, ne samo kao pojedinačni incident nego organizovano, počinili partizani, na čiju tradiciju se Mihailovićevi mrzitelji pozivaju.
Kome nije jasno o čemu govorim, neka se informiše, na primer, o ubistvima u Beogradu 1944. godine.
Primedbu da i partizani jesu činili zločine, ali ti zločini nisu bili etnički motivisani, koju je iznela jedna protivnica rehabilitacije, dobronamerno je moguće tumačiti protivničinom neobaveštenošću.
U Hercegovini i delovima Bosne, na primer, zločine nad muslimanima činili su i pripadnici partizanskih jedinica.
Iako je odgovoran za brojne zločine koje jeste naredio, za te zločine, budući da se nisu dešavali uz njegovo znanje i po njegovoj direktivi, Josip Broz, istina je, nije odgovoran. Ali, isto tako, za zločine koje nije naredio i nad kojim nije imao kontrolu, nije odgovoran ni Draža Mihailović
2. Trupe Draže Mihailovića jesu sa Nemcima sarađivale, ali su to povremeno činili i pripadnici drugih antifašističkih snaga.
Neupućeni neka se informišu, na primer, o pregovorima Vladimira Velebita i Koče Popovića sa Nemcima, o britanskoj i francuskoj izdaji Čehoslovačke, o nemačko-sovjetskom paktu o nenapadanju…
3. Budući da su regularne snage kraljevske vojske u otadžbini bile priznate kao legalan i legitiman saveznik u antifašističkoj koaliciji, da je general posthumno odlikovan američkim ordenom, a da je francuski antifašistički lider Šarl de Gol do kraja života odbijao da se susretne sa Josipom Brozom zbog vandalske egzekucije – postavlja se pitanje ko su ti ljudi, u „regionu”, a posebno šire, kojima se rehabilitacijom jednog antifašiste šalje „loša slika”.
4. Ko preispitivanje titoističkih laži naziva revidiranjem istorije, neka bude pošten pa javno kaže da se zalaže za ukidanje višepartijskog sistema i parlamentarne demokratije, i za povratak na jednopartijsku diktaturu, jer samo tako istorija koju proglašava istinitom neće biti revidirana.
E da, umerenija struja zastupnika titoističke istine pita se zar od rasprave o ovoj temi nema ništa značajnije i preče.
Kao prvo, rasprava o ovoj temi ne ometa bavljenje drugim pitanjima. Kao drugo, masovnu raspravu o ovoj temi ne pokreću oni koji se zalažu za zakonito preispitivanje nezakonitih odluka, nego upravo oni koji bi bezakonje da učine neprikosnovenim i večnim.
Da je pitanje rehabilitacije generala Draže Mihailovića, kao što bi bilo normalno, prepušteno sudu, i ovaj tekst bi bio nepotreban.
Pošto u ovoj zemlji, a „i šire”, nijedna stvar ne može da se odvija na normalan način, i pošto je količina gluposti koja se pojavljuje u javnom prostoru nepodnošljiva, neophodno je na glupost nanovo ukazivati.
Borba sa nepobedivom glupošću, istina, nije ni zabavna ni prijatna, ali predstavlja moralni čin.
Vladimir Kecmanović
objavljeno: 10.04.2012
.jpg)
