Izvor: BKTV News, 14.Avg.2013, 19:41 (ažurirano 02.Apr.2020.)
E, to bi bio uspeh: Suzbijanje partokratije
Moć partijske knjižice u Srbiji danas ima 1,2 miliona članova raznih partija. Da podsetimo, nekadašnji Savez komunista Srbije 1990. godine imao je manje od milion članova. Šta se to dogodilo da Srbija postane visoko politički i stranački angažovana država sa slabašnom demokratijom i unutarpartijskim životom u vodećim stranakama? Politički monolitizam SKJ prerastao je u politički monopol moćnih partija. Zašto se građani učlanjuju u partije? Evidentno, ne zbog demokratije >> Pročitaj celu vest na sajtu BKTV News << i političkih ideja, već zbog „prečice“ do zaposlenja ili napredovanja u javnom sektoru. Moć partija na vlasti je danas veća nego što je to imao Savez komunista, jer se unutar jedne partije na vlasti vodila frakcijska borba i bilo je političke konkurencije. Danas partije liče jedna na drugu po liderskom principu, masovnosti, ali i osipanju u trenutku kada politička stranka izgubi vlast.
Ako se vratimo unazad, najuticajnije partije od 1990. do 2000. godine bile su SPS sa oko 500.000 članova, SPO i SRS kao najjače opozicione partije. Nakon, 2000. godine politički je po članstvu u usponu DS, SRS, kasnije i DSS, a od 2008. godine ponovo SPS. Današnja slika moći je dominacija SNS sa oko 320.000 članova gde se svakog meseca primi oko 15.000 novih članova. U tabor SNS od početka godine ušlo je čak 50.000 novih aktivista, dok je DS izgubila oko 2.000 članova. SPS ima preko 100.000 članova. Razlog za učlanjenje ljudi u partije je pragmatski. Kako doći do posla i novih šansi u životu? Partije koje drže novac i moć nad javnim preduzećima su SPS, PUPS, SNS i do skora URS.
Opoziciona parlamentarna stranka LDP ima 90.000 članova. Kada su partije u usponu dolazi do masovnijih učlanjenja. Na taj način same stranke imaju osećaj važnosti i moći. Pad s vlasti, politički raskoli kao što je slučaj sa DS, utiče na osipanje članstva i smanjenje biračkog tela zbog razočaranosti građana, a neretko i zbog gubitka posla dobijenog preko partijske knjižice.
Apsurdna je situacija da građani imaju više od tri partijske knjižice. Neki poseduju i po pet, šest partijskih knjižica, u zavisnosti od broja promena radnih mesta. Stranke su postale neformalne berze rada dok je stepen partijske demokratije, javnosti, debate političkih ideja i programa sve manji. Svi gledaju prema „menadžmentu“ stranke i tako se stvara mehanizam poslušništva, korupcije, jednom rečju partokratije. Građani Srbije vole partijske knjižice, jer se tako osećaju „sigurnijim” i često mogu da ih upotrebe da bi zaštitili neke svoje interese ili ugrožena prava. Najteže je onima koji nisu u partijama. Posle obavljene građanske dužnosti na izbornom mestu ne uživaju ni jednu privilegiju. Što je više ljudi u partijama niži je stepen demokratije u društvu, jer se partijski ljudi definišu kao vojnici partija, odnosno kao partijska izborna mašinerija.
Tomislav Kresović
Tweet
.jpg)
