Izvor: Politika, 10.Avg.2007, 12:00 (ažurirano 02.Apr.2020.)
Vračarci najstariji i najpismeniji u Srbiji
Nepismeno 18.500 Beograđana, prosečna starost stanovnika prestonice 40,4 godine. – U klupama dve i po hiljade prvaka manje, mladi bračni parovi odlaze u manja mesta
Beograđani u proseku imaju 40 godina. Od poslednjeg popisa ostarili su za dve i po godine. Najvremešniji su Vračarci. Oni prosečno "broje" 66,5 godina, a najmlađi su žitelji Lazarevca. Njihove krštenice su stare 38,5 godina, navodi se u najnovijoj studiji Zavoda za informatiku i statistiku Beograda, koja >> Pročitaj celu vest na sajtu Politika << je objavljena prošlog meseca. Analize pokazuju i da je u školama sve manje učenika. Prošle školske godine je bilo 14.013 đaka prvaka, dok je pre 15 godina u klupama sedelo 16.545 mališana. Najviše dece očigledno imaju Zemunci i stanovnici Voždovca. U tim opštinama lane je u prvi razred osmoletke upisano 1.396, odnosno, 1.337 mališana. Najmanje "prvačića" bilo je u Sopotu – 168, Savskom vencu – 261, Starom gradu – 440 i Vračaru – 493. Istovremeno je osmaka svuda bilo znatno više. Upravo je osmoletku završilo gotovo 16.000 beogradskih učenika. U Zemunu je, recimo, bilo njih 1.448, a na Voždovcu – 1.489. Više osmaka nego prvaka bilo je i u najužem gradskom jezgru: na Savskom vencu – 345, Starom gradu – 644, na Vračaru – 545, a u prigradskoj opštini Sopot, koja takođe kuburi sa podmlatkom, osnovnu školu je ovoga juna završilo dvesta dvadeset dvoje dece. Tako se već iz ovih podataka vidi kako Beograd stari.
Osamnaest i po hiljada Beograđana, starijih od 15 godina, nepismeno je, a njih oko 37.700 nije završilo osnovnu školu. Zato se za Beograd može reći da je najpismeniji grad u Srbiji (po broju nepismenih na prvom mestu u Srbiji je opština Bojnik – 15 odsto stanovnika, a slede Trgovište, Blace i Crna Trava). U prestonici su najpismeniji Vračarci sa jedan odsto nepismenih.
Privatne škole "otimaju" đake
Od 1992. do 2002. godine poboljšao se obrazovni profil žitelja glavnog grada. Gotovo sva deca osnovnoškolskog uzrasta su pohađala osmoletke, dok su mnogi stariji građani umrli, a oni su u proseku manje obrazovani u poređenju sa mlađom generacijom. U centralnim gradskim opštinama gotovo 87 odsto stanovništva ima završenu osnovnu školu, a veliki broj njih i diplome viših škola i fakulteta. Onih koji nisu završili ni osmoletku u centralnom gradskom jezgru veoma je malo – do tri odsto, u zavisnosti od opštine. Među nepismenim Beograđanima 70 odsto je onih starijih od 65 godina.
Stručnjaci Zavoda za informatiku i statistiku u Beogradu su u ovoj analizi, pod nazivom "Obrazovanje u Beogradu", ukazali na činjenicu da su obrazovanje i siromaštvo tesno povezani i da se ne mogu uspešno sprovoditi ekonomske i socijalne reforme bez promena obrazovnog sistema. I prilikom izrade "strategije za smanjenje siromaštva" mora se imati u vidu obrazovna struktura stanovništva, u čemu mogu da pomognu i sledeći podaci:
U 284 osnovne škole u prestonici ima oko 125.000 dece i osam hiljada zaposlenih, pretežno nastavnika. A 1990. osnovaca je bilo nešto više od 162.000. Reč je o očiglednom padu nataliteta, povećanju broja umrlorođenih beba, sve većeg broja onih koji odlaze u inostranstvo zbog siromaštva, nezaposlenosti, nerešenih stambenih problema. Sve više je i mladih bračnih parova koji napuštaju grad i tražeći posao odlaze u manja mesta gde je život jeftiniji. Procenjuje se da bi đaka bilo još manje, i to znatno, da istovremeno nije bilo i priliva stanovništva. Ratni vihori i raspad nekadašnje Jugoslavije doneli su u Srbiju, pa tako i u glavni grad, izbeglice i interno raseljene. Njihova deca su popunila klupe ovdašnjih škola.
U odeljenju 20 đaka
U studiji se navodi i da državnim osnovnim školama decu "otimaju" privatne kojih za sada u Beogradu ima tri. Svaka od njih godišnje primi po sto učenika od prvog do petog razreda. Ove škole su sve privlačnije roditeljima koji imaju novaca i žele da njihova deca pohađaju mentorsku nastavu, rade u manjim grupama, uče u takozvanim dvojezičnim odeljenjima... Tu u proseku odeljenje broji između 15 i 20 đaka. Doduše, zbog "bele kuge" i u državnim osnovnim školama odeljenja sve češće imaju 18 ili 20 učenika, pa učitelji i profesori mogu da im se više posvete, da sa njima rade individualno ili u manjim grupama, da ih češće ispituju i tako im pruže veću šansu za popravljanje ocena.
Osim redovnih državnih i privatnih osnovnih škola, u glavnom gradu postoje i četiri škole za osnovno obrazovanje odraslih i 15 specijalnih škola za decu sa posebnim potrebama. Za učenike sa smetnjama u razvoju postoje i specijalna odeljenja pri redovnim osnovnim školama. Tako u našem glavnom gradu u 17 redovnih osnovnih škola postoje i odeljenja za đake sa posebnim potrebama. U mnogim mestima nemaju gde da se obrazuju i osposobljavaju učenici sa posebnim potrebama i zato su mnoga takva deca primorana da budu odvojena od roditelja i da se školuju u glavnom gradu.
Najveći broj devojčica i dečaka sa posebnim potrebama – njih 85 odsto, ne idu, niti su išla u školu. A da bi obrazovni sistem bio dobar, potrebno je da što više dece sa posebnim potrebama pohađa nastavu kako bi se osposobili za život i rad. Time se smanjuju socijalna davanja i ti ljudi postaju korisni članovi zajednice. Time i država ekonomski jača. U svetu je sada u trendu takozvano inkluzivno obrazovanje, što znači da što veći broj dece sa poremećajem u razvoju uči u istoj školi, pa i učionici sa ostalim (zdravim) vršnjacima, napominje su u analizi Zavoda za informatiku i statistiku Beograda.
Aleksandra Brkić
[objavljeno: 10.08.2007.]
.jpg)
