Izvor: Blic, 07.Dec.2010, 01:10 (ažurirano 02.Apr.2020.)
Komunikacija ključna u lečenju karcinoma
BEOGRAD - Dobra komunikacija između pacijenta i lekara ključna je u onkologiji. Komunikacija sa onkološkim bolesnikom ista je kao i sa drugim obolelima, ali ono što je čini specifičnom jeste to da je reč o bolesti koja ugrožava život, a istovremeno postoji mogućnost izlečenja. Neizvesnost nakon završenog lečenja često traje dugo, a dobru komunikaciju može da otežava i to što zdravstveni radnici takođe prolaze kroz stresne faze u toku lečenja pacijenta.
Dobar >> Pročitaj celu vest na sajtu Blic << odnos s lekarom pomaže pacijentu da lakše primi loše vesti, podnese emocionalni pritisak zbog bolesti koja ugrožava život, te da shvati i zapamti niz informacija o bolesti i lečenju. Pacijent treba da komunicira s mnogim zdravstvenim radnicima, da shvati statistiku koja se odnosi na prognozu i podnese neizvesnost. Dobra komunikacija pomaže u izgradnji poverenja u kliničare s kojima će se pacijent dugotrajno susretati. Osim toga, pacijent treba doneti odluku o lečenju. Uz dobru komunikaciju sa lekarom lakše se prihvataju i saveti o ponašanju koje poboljšava zdravstveno stanje.
- Savremeni pristupi u lečenju onkoloških pacijenata, pored medicinskog aspekta koji se odnosi na dijagnostiku i lečenje, obuhvata i takozvane psihosocijalne pristupe. Pacijent se sagledava kao celovita ličnost koja uprkos bolesti ima različite potrebe, navike i želje - objašnjava Tamara Klikovac, direktorka projekta Linije za psihološku podršku osobama koje boluju od malignih oboljenja i članovima njihovih porodica.
Rad sa osobama koje su obolele od kancera, a posebno suočavanje sa njihovim psihofizičkim patnjama i umiranjem u bolničkoj sredini nesumnjivo je težak posao. Mnogo manje se govori o psihološkim problemima medicinskog osoblja koje svakodnevno radi sa teško obolelim ljudima.
- Rad sa onkološkim pacijentima nije zaposlenje za svakoga. Važno je da se svako ko se odluči da radi sa onkološkim pacijentima iskreno preispita u vezi sa ličnom motivacijom za taj posao kao i da proveri svoje snage i kapacitete za rad. U suprotnom, rad sa takvim pacijentima koji su često u stanjima psihičke pometnje, simbolično rečeno, može da ima visoku psihološku cenu po medicinsko osoblje i pacijenta - ističe Klikovac.
Komunikacija na relaciji lekar - onkološki pacijent ili sestra - onkološki pacijent može da predstavlja emocionalni stres i da bude ispunjena obostranom anksioznošću, očajanjem, agresivnošću.
- Zdravstveni radnici koji rade sa ovakvim pacijentima i sami prolaze kroz različite faze prilagođavanja poslu. Različita osećanja nemoćnog besa, bespomoćnosti, korišćenje različitih mehanizama odbrane: negiranje, izbegavanje suočavanja sa problemima, projektovanje neprijateljskih osećanja prema pacijentima, zatim udar na profesionalni uspeh kada izlečenje pacijenta izostaje nisu retka pojava kod zaposlenih koji rade na onkologiji. Da bi se od toga zaštitili, zdravstveni radnici često beže od uspostavljanja emocionalno bližeg kontakta sa pacijentima. Trude se da ostave utisak hladnih, distanciranih profesionalaca. Međutim, ekstremno distanciranje uz neprimerena ponašanja, počev od neljubaznosti pa do arogancije, može da bude gubitak istinskog saosećanja i humanosti za obolele ljude - kaže Klikovac.
Rad na onkologiji emotivno težak
Medicinski radnici ponekad pregore usled stalnih napora koje ulažu da se prilagode teškim i zahtevnim situacijama.
- Rad na onkologiji je emotivno težak i zahtevan posao. Težina je u deljenju patnje s pacijentima. Rad sa ljudima koji pate iziskuje davanje sebe u smislu većeg angažovanja i može da šteti na različite načine - kaže Tamara Klikovac, direktor projekta za psihološku podršku osobama koje boluju od malignih oboljenja.
.jpg)
