Izvor: 011vodič.com, 22.Maj.2015, 16:16 (ažurirano 02.Apr.2020.)
Evropski fašistički model rušenja država od Jugoslavije do Ukrajine
Rast nacizma u Evropi u proteklih par godina, pojačane aktivnosti fašističkih grupa, gajenje fašističke ideologije među državnim liderima i ponovljeni pokušaji revidiranja ishoda Drugog svetskog rata imaju duboko ukorenjene uzroke.
U srcu ovog fenomena nalazi se želja zapadnih graditelja “novog svetskog poretka” da iskoriste moderni nacizam kao instrument za evropske integracije, koje su manje ili više deo evroatlantskih integracija. U suštini, to dovodi do podele >> Pročitaj celu vest na sajtu 011vodič.com << javnog mišljenja u pojedinačnim državama i regionima na evroatlantiste i rusofobe uz provociranje protivnika na odgovor kako bi mu se pripisala destabilizacija situacije.
Ove metode su prvi put isprobane devedesetih godina u raspadnutoj Jugoslaviji. U to vreme, opklada je pala na nacionalističke i otvoreno fašističke grupe i organizacije u Hrvatskoj, zatim u Bosni i Hercegovini, a na kraju i među Albancima na Kosovu. Oni su dobili ulogu pokretača antisrpskog mišljenja. To je bio prvi nivo korišćenja nacizma za geopolitičke interese Zapada. Tranzicija na drugi nivo se dogodila nakon logičnog delovanja Beograda, koji je predstavljao centar srpskog “carstva”. To je omogućilo Zapadu da pokrene intervenciju na Balkanu, kako u Bosni i Hercegovini, tako i u Jugoslaviji 1999. godine.
Sličan scenario se sada odvija u Ukrajini. Naivno je pomisliti da zapadni lideri ne znaju za fašističku prirodu Pravog sektora i drugih sličnih grupa sa kojima ukrajinski režim deli moć. Međutim, potrebno je da Evropska unija zanemari opasnost tako da nacionalističke snage mogu da se mobilizuju protiv Ruske federacije pod evroatlantskim sloganima. Kao deo ovog pristupa, nacisti se postavljaju kao “branioci demokratije i evropskih vrednosti”, dok se njihovi protivnici na istoku Ukrajine posmatraju kao pobornici totalitarizma. Istovremeno, politička i humanitarna podrška stanovništvu Donbasa posmatra se kao “antiukrajinska” i kao kršenje suvereniteta Ukrajine.
Nešto slično se moglo uočiti i u drugom delovima nekadašnjeg Sovjetskog saveza. S početkom devedesetih godina, SAD i EU su zažmurile pred aktivnostima fašističkih pokreta i neonacističkih organizacija u baltičkim republikama, istovremeno reagujući oštro na pokušaje Rusije da privuče pažnju međunarodnih organizacija na ponovno rađanje nacizma u baltičkim državama i kršenje prava ruskog stanovništva.
U vreme kada ideja o evrointegracijama gubi na privlačnosti u očima Evropljana, uz sve jače unutrašnje konflikte u EU, normalno bi bilo očekivati da Vašington i Brisel prestanu da koriste nacizam kao propagandnu podršku za procese evrointegracija.
Istovremeno, rastuće nezadovoljstvo članica EU birokratijom Brisela polako primorava zapadne centre da napuštaju svoje položaje. Sve to olakšava činjenica da su neonacisti razvili sposobnost da se otrgnu kontroli svojih mentora.
Setićete se da su lideri i narod Sovjetskog saveza imali samo jednu želju – da unište Hitlerov režim… Crvena armija se zaista snažno borila da oslobodi istočnu Evropu od fašizma.
Bilo kakav nedostatak kontrole nad neonacističkim organizacijama u Ukrajini stvara rizik od uzrokovanja oružanih konflikata, ne samo na istoku, već i na zapadu države. Ukoliko se to desi, vlade država EU koje okružuju Ukrajinu neće više moći da stoje sa strane. Razumno bi bilo da su interesi njihovi državljana važniji nego igranje političkih igara sa novim nacistima radi trijumfa evroatlantizma.
#webtribune
The post Evropski fašistički model rušenja država od Jugoslavije do Ukrajine appeared first on Politika.
.jpg)
