Izvor: Politika, 28.Dec.2014, 16:02 (ažurirano 02.Apr.2020.)
Zagrepčanin, Beograđanka i Dalmatinac u gimnaziji SPC
Srpska pravoslavna opšta gimnazija „Kantakuzina Katarina Branković” slavi ove školske godine deset godina postojanja
Zagreb – Ognjen je predsednik odeljenske zajednice u kojoj sede Dalmatinac, Beograđanka, četiri Zagrepčanina, učenici iz Podgorice, Knina, Ljiga. Za sebe kaže da je srpsko-srpski mešanac i time stavlja do znanja šta misli o pitanju ko je u njihovom odeljenju Srbin, a ko Hrvat, ko pravoslavac, a ko katolik.
Ognjen i njegovi drugovi >> Pročitaj celu vest na sajtu Politika << đaci su prvog razreda Srpske pravoslavne opšte gimnazije „Kantakuzina Katarina Branković” u Zagrebu. I dosta im je versko-nacionalnih prebrojavanja. Iako baš takve prozivke neretko trpe na putu do škole od pojedinih đaka obližnjih srednjih škola, koji izgleda misle da će pripadnost svom narodu jače dokazati netrpeljivošću prema „onim drugima”.
Obrazovna ustanova u vlasništvu Srpske pravoslavne crkve, Mitropolije zagrebačko-ljubljanske, slavi ove školske godine deset godina postojanja. Sa odrednicama srpska i pravoslavna u naslovu, to, međutim, nije nikakva bogoslovska škola, već gimnazija opšteg tipa koja radi po državnom nastavnom planu i programu.
Direktor Slobodan Lalić
I to „opća” stoji u nazivu škole, ali često izmakne pažnji. Gimnazija, da budemo precizni, radi po modelu škola nacionalnih manjina, što podrazumeva da uz predmete koje uče i svi ostali gimnazijalci u Hrvatskoj ima u nastavnom planu i srpsku istoriju i književnost, a nastava je na srpskom jeziku i ćiriličnom pismu.
Vršilac dužnosti direktora škole Slobodan Lalić kaže da se za veru i naciju pri upisu, a ni kasnije tokom školovanja, ne pita. Mada to nije ni nešto što se krije. Većina učenika su Srbi, a raste broj đaka drugih nacionalnosti. Među njima je i sin jednog zagrebačkog lekara, Albanka katoličke veroispovesti, Mađar, Moldavac...
Uz reprezentativnu zgradu i dobre rezultate sa državne mature, uprava škole hvali se i ovim podacima. Školovanje je, inače, besplatno, plaća ga srpska crkva koja obezbeđuje stipendije, udžbenike i smeštaj u đačkim domovima za one koji dolaze sa strane. Jedna od njih je i Petra, učenica prvog razreda, Beograđanka koja pred poslednje školsko zvono u prvom polugodištu sumira utiske.
– U Zagrebu je nikad bolje, bolje nego kod kuće, ali mi je gradivo katastrofalno teško – iskreno priznaje Petra.
Škola koja je, simbolično, smeštena u Ulici Sveti Duh, na brdu sa kojeg se pruža lep pogled na centar grada, sagrađena je 2011. godine na imanju koje je crkvi svojevremeno darovao trgovac Đuro Avirović.
Moderna zgrada gimnazije u Ulici Svetog duha u Zagrebu
U tom delu Zagreba su, kako priča Slobodan Lalić, do sedamdesetih godina prošlog veka bili voćnjaci. Mitropolit zagrebačko-ljubljanski Porfirije kaže da se sadašnje zdanje može meriti sa najelitnijim gimnazijama u Evropi. Prostire se na 6.000 kvadratnih metara, a crkvena opština Zagreb uložila je u njega više od sedam miliona evra.
Pomogla je i gradska uprava. Gimnazija ima tri sprata, veliku sportsku halu koju u popodnevnim časovima iznajmljuje podmladak Košarkaškog kluba Cedevita, tima koji je postao ravan Ciboni, svečanu salu sa preko sto mesta, opremljene kabinete za stručne predmete, biblioteku sa više od 4.100 naslova, kantinu, kapelu Svete Petke, i prostranu, svu u prozorima zbornicu sa pogledom na šumu koja je takođe u vlasništvu SPC.
Đaci jednom nedeljno pohađaju veronauku, a Lalić napominje da do sada nije bilo prigovora savesti. Osim novinarske, dramske, istorijske, škola ima i biblijsku sekciju, a svakog četvrtka u školskoj kapeli Svete Petke služi se liturgija.
Za svoje boravište odabrao je i novi zagrebački mitropolit koji je stan u strogom centru hrvatske prestonice ostavio na korišćenje sveštenicima, a za sebe odredio prostorije u zgradi gimnazije. Šali se da nije mogao da odoli da ne izabere za svoju adresu Sveti Duh.
Osim što planira da u velikim kancelarijama i svečanim salama priređuje prijeme i radne sastanke, mitropolit Porfirije otkriva da je u planu i pravljenje dva teniska terena tik uz gimnaziju.
Zemljište se već raščišćava, a da li će želja đaka da ih svečano otvori proslavljeni Novak Đoković biti ispunjena, još nije izvesno. Sala u prizemlju škole koristi se za priredbe, koncerte, ali i bioskopske projekcije.
– Želeli bismo da tu prikazujemo srpske filmove, organizujemo koncerte, predstave, da gimnazija postane mesto okupljanja i kulturnih dešavanja, mesto susreta – kaže mitropolit Porfirije.
U ovoj sali je, na primer, prikazan film „Montevideo, bog te video” i kao i na svakoj pravoj premijeri, đacima su se posle projekcije poklonili glumci filma sa rediteljem Draganom Bjelogrlićem na čelu. Kasnije istog dana „Montevideo” je imao premijeru i u centru grada, ali je prava zagrebačka premijera bila, ustvari, u zgradi gimnazije, gde je film mlada publika gledala pre podne.
Prva generacija đaka škole koja nosi ime ćerke despota Đurđa Brankovića, udate za celjskog grofa Ulriha Drugog, koji je imao velike posede u Štajerskoj i Hrvatskoj, imala je deset učenika. Od tada, ukupno 68 učenika završilo je ovu školu, u kojoj trenutno uči 71 gimnazijalac.
– Zadovoljni smo našim rezultatima. Pre dve-tri godine bili smo peti u Hrvatskoj i drugi od privatnih gimnazija po rezultatima sa državne mature. Roditelje privlači i to što su đaci unutar škole prilično bezbedni, nema opasnosti da do našeg školskog dvorišta stigne droga, a nismo imali do sada ni incidenata među đacima – kaže Slobodan Lalić.
Prva generacija učenika gimnazije „Kantakuzina Katarina Branković” završava fakultete. Osim Hrvatske, studiraju i u Srbiji, ali i u Ruskoj federaciji i Turskoj.
Jelena Čalija, Aleksandar Apostolovski
objavljeno: 28/12/2014
.jpg)
