Izvor: Kurir, 20.Avg.2013, 07:08 (ažurirano 02.Apr.2020.)
ZASTRAŠUJUĆE: Šume više ne mogu da primaju ugljen-dioksid
Katastrofa drveće u Evropi zasićeno ugljen-dioksidom, što znači da će ovog gasa u atmosferi biti sve više, a kiseonika sve manje
BRISEL - Ovo je veliki problem: šume više ne upijaju ugljen-dioksid!
Evropske šume su dostigle granicu zasićenja ugljenikom i više ne mogu da ga skladište, pokazalo je najnovije istraživanje naučnika. Još od 2005. godine količina CO2 koju apsorbuje drveće na Starom kontinentu je u padu, a u narednom periodu pašće na >> Pročitaj celu vest na sajtu Kurir << istorijski minimum. Pored zasićenja samog drveća, šume su sve manje jer ih ljudi sve više seku.
Uništavanje šuma
- Smanjuje se količina ugljen-dioksida koju drveće prima. Dalje, ljudi koriste sve više zemljišta, pa je veća i seča šume. Zatim, sve je više požara, što dodatno smanjuje površine pod šumama i povećava emisiju ugljen-dioksida u atmosferu - kaže Gert Jan Naburs sa Univerziteta Vageningen, jedan od autora istraživanja.
Za proces kruženja ugljenika u prirodi jedna od najbitnijih stavki je takozvani rezervoar, koji prekida lanac neprestanog kruženja ugljenika. Naime, u ovom „rezervoaru“ ugljenik se skladišti i sprečava se njegovo recikliranje. Posle industrijske revolucije ljudi su znatno smanjili ovaj „rezervoar“ paljenjem fosilnih goriva i sečom šuma. Urbanizacija i seča šuma smanjile su obim biosfere, koja je prirodnim procesima održavala nivo ugljen-dioksida u normali. Ovo je rezultiralo rekordnom koncentracijom ugljen-dioksida u atmosferi i pokretanjem sada gotovo nezaustavljivog procesa globalnog zagrevanja.
Staro drveće
- Zasićenje je dostiglo nivo na kojem prirodni rezervoari ugljenika nisu u mogućnosti da prime dodatni ugljenik iz atmosfere, onaj koji oslobađaju ljudske aktivnosti, pre svih industrija. Emisija ugljen-dioksida mnogo se povećala u poslednjoj deceniji, pre svega u rastućim ekonomijama kao što su Kina, Indija i Brazil - kaže Naburs.
Još jedan veliki problem za šume u Evropi jeste to što ih je mnogo zasađeno između dva svetska rata, te je reč o stablima koja su stara već više od 80 godina i ne upijaju ugljenik kao mlađa. Moguće rešenje ovog problema je krčenje starih šuma i sađenje mladih stabala, ali ovo bi bio težak udarac za životinjski svet, pošto su stare šume ključ biodiverziteta u Evropi.
.jpg)
