Izvor: Politika, 23.Dec.2009, 23:05 (ažurirano 02.Apr.2020.)
Festival zvani Kolundžija
Tokom četiri večeri violinista Jovan Kolundžija u sali Kolarčeve zadužbine izveo je 13 Mocartovih sonata i dva ciklusa varijacija. Klavirske saradnice bile su Nada Kolundžija, Judžin Čoi, Koreja, Natalija Lavrik Mladenović i Marijana Humetska
Kao pravi podvižnik, violinista Jovan Kolundžija svake godine dodeljuje sebi nove zadatke koje niko drugi ne preuzima (o njima i ne razmišlja na taj način) i u svakom mesecu decembru načini sopstveni festival od četiri koncerta.
>> Pročitaj celu vest na sajtu Politika << />
Iskušenje integralnih izvođenja nosi visoku umetničku rezonancu, doprinosi sagledavanju celih opusa pojedinih kompozitora. Prošle godine to su bile Betovenove sonate, ove godine Mocartove. Kada se izvode celi opusi, važna je i kombinacija dela na programu, kao i njihov redosled, tako da je svaki od ovih nastupa imao svoje „mirnije vode”, ali i kulminaciju koja je svojim briljantnim završetkom dovodila publiku do ovacija.
Publika koju je ovaj majstor na violini izgradio u periodu više od 40 godina umetničke delatnosti zaslužuje poseban osvrt, jer među njom ima mnogo mladih, veliki broj onih koji nisu muzičari i nisu iz struke, a koji vole muziku, posebno violinu, i posebno baš Kolundžiju. I to je ona vrednost koja ostaje posle podviga zvanog izvođenje integralnog opusa jednog autora. Učinilo nam se ove godine da je ta publika posebno odreagovala na Mocartovu muziku, kojoj se svako predaje zbog rasterećenja i čistog uživanja, a ona od slušalaca ne zahteva posebnu pripremu niti znanje o muzici, već samo sposobnost opuštanja. Čak i ako je ne poseduje, Mocartova muzika je prva na listi muzikoterapijskih svojstava – da liši čak i bola!
U tom smislu beležimo neočekivano brojnu posetu publike poslednje večeri, kada je Beograd bio potpuno zavejan snegom, kao retko kada tokom poslednjih godina, kada su brojne ulice bile neočišćene, klizave, a gradski saobraćaj se odvijao usporeno i sa prekidima. I u takvim uslovima Kolundžijini obožavaoci su se odazvali i napravili atmosferu događaja.
Violinizam Jovana Kolundžije odvija se u dvema prepletenim kategorijama – intelektualnog pristupa muzici i muzikalnosti koja naročito dolazi do izražaja zahvaljujući mekoći njegovog prefinjenog instrumenta, violine „gvarneri” iz 1754. godine.
Njegov odnos prema interpretaciji podrazumeva poniranje u stilski karakter vremena u kome je delo nastalo, bez osavremenjivanja, bez preteranosti bilo koje vrste. Usredsređeno, muzikalno, u nekadašnjim tempima koja ne poznaju preterivanja u brzini.
Ostvarujući karaktere koji su smireni i koncentrisani samo na muziku, Jovan Kolundžija vaja kontraste među stavovima, unoseći u njih ležernost Mocartove epohe koja se na autentičan način razotkriva pred slušaocima.
Svaka od četiri pijanistkinje na različite načine dala je doprinos pojedinim koncertima, sve četiri na veoma visokom umetničkom nivou.
Branka Radović
[objavljeno: 24/12/2009]
.jpg)
