Državu gradili i kulturom

GROMOGLASNO tri puta “zdravo”, prolomilo se obroncima Fruške gore, i označilo susret nekoliko stotina bivših akcijaša iz čitave Srbije. Na Letenki, nekadašnjem naselju Omladinske radne akcije “Partizanski put”, a danas Škole u prirodi, sve je vrvelo od nekadašnjih graditelja zemlje posle Drugog svetskog rata, i vratilo sliku od pre četiri decenije, kada se pravio put.

Pod naletom uspomena, na ono prošlo, po njima bolje vreme, sasvim drugačije, suprotno od ovoga, niko nije krio emocije. Mnogi obučeni u “brigadirke” okićene amblemima, svedocima minulih akcijaških dana, setnim glasom, obojenim žalom za prohujalim vremenima govore o “Kozari”, auto-putu “Bratstvo- jedinstvo”, pruzi “Šamac - Sarajevo”, “Partizanskom putu”, prvoj saveznoj radnoj akciji u Vojvodini...

Sada 60-godišnja Marijana Ješić, učiteljica iz Sremske Mitrovice, ponosno kaže da je učestvovala na osam radnih akcija, a još se živo seća prve, na Deliblatu 1981. godine. Tada se, kaže, “inficirala” akcijaškim životom, i do danas “ne popušta”.

Njen sugrađanin Dragan Vasić (62), trostruki udarnik, učesnik je četiri nekadašnje omladinske radne akcije. Otkrivajući deo onoga što je ostavio iza sebe, veli da je pored pruge Šamac - Sarajevo, gradio i “Partizanski put” na Fruškoj gori, upravo ovaj kojim je stigao na Letenku na susret bivših učesnika radnih akcija.

Poznati pesnik Pero Zubac, među akcijašima je čuven i kao prvi komandant Prve umetničke brigade na Tjentištu, sada već daleke 1969. godine. Pod njegovom komandom su bili glumci, slikari, pisci.

U spavaonu u paviljonu “dva dva” na Letenki, posle 40 godina, Branislava Tatić (56) iz Bačke Palanke je u subotu prvi put kročila. S dečjom radošću, potiskujući nabujale emocije, kaže da su joj u trenu navrle stare slike na trenutke kada je prvi put kao šesnaestogodišnjakinja uzela lopatu u ruke.

Baš kao i pre 40 godina, nekadašnji akcijaši su u restoranu na Letenki, sa tacnama u rukama, stajali u red za porciju pasulja. Pevalo se i sećalo kad je “bila jednom jedna zemlja”.

MAJKA I ĆERKA

OSMAKINjI iz Rumenke kod Novog Sada Eriki Šmit (15), koja je od najranijeg detinjstva slušala priče mame Ildike (43) koja je kao osmogodišnja devojčica prvi put učestvovala na radnoj akciji na Kozari, ostvarila se želja da i ona postane akcijaš. Učlanila se u Udruženje “Akcijaš”, a prošle godine u majskim poplavama je sa pedesetak brigadira pomagala stanovnicima Jamene. - Jako žalim što sada nije kao nekad i ne postoje radne akcije - iskrena je petnaestogodišnja Erika. - Volela bih da se za nas mlade sada organizuju takve akcije i da traju više meseci.