JEDINA NADA KOJU JE SRBIJA IMALA: Šezdeset godina od rođenja Zorana Đinđića (FOTO) (VIDEO)

Prvi demokratski premijer prve demokratske Vlade Srbije Zoran Đinđić rođen je na današnji dan 1952. godine u Bosanskom Šamcu. Srpski političar, državnik i doktor filozofije imao bi 60 godina da nije ubijen u atentatu 12. marta 2003. godine u Beogradu.

"SVAKO KO SE RODIO, ON JE VEĆ POBEDNIK"

Iz Bosanskog Šamca (Bosna i Hercegovina) Zoranova porodica, zbog premeštaja oca Dragomira kao oficira JNA, dolazi u Beograd, gde on završava Devetu gimnaziju.

Na beogradskom Univerzitetu studira filozofiju, a paralelno pohađa i predavanja iz istorije umetnosti, sociologije i ekonomije. Još tokom studentskih dana interesuje se za politiku, a za sebe govori da je "levi anarhista".

S grupom istomišljenika Đinđić ubrzo preuzima rukovodstvo Saveza studenata na Filozofskom fakultetu. Početkom januara 1974. godine, savezi studenata iz Beograda, Zagreba i Ljubljane, organizuju studentski skup u Ljubljani. Slovenačka policija brutalno sprečava održavanje studentskog skupa, a svi organizatori, uključujući i Đinđića, uhapšeni su. Oni formiraju štrajkački odbor, zbog čega su svakodnevno napadani u štampi. Novembra 1974. godine u Ljubljani se održava suđenje, na kome su šestorica studenata, među kojima i Zoran Đinđić, osuđeni na po godinu dana zatvora.

Đinđić ubrzo odlazi u Nemačku. Tamo nastavlja studije filozofije kod profesora Jirgena Habermasa u Frankfurtu. Godine 1979. godine kod ovog profesora doktorira na univerzitetu u Konstancu na tezi "Problemi utemeljenja kritičke teorije društva".

Za vreme boravka u Frankfurtu, Đinđić često posećuje knjižaru "Karl Marks", u kojoj radi Joška Fišer. Dvadesetak godina kasnije, od poznanstva će nastati čvrsto prijateljstvo. To prijateljstvo koštaće Đinđića publiciteta u srpskoj javnosti 1999. godine, kada počne NATO intervencija u Srbiji.

Godine 1989, Đinđić se vraća u Jugoslaviju da bi preuzeo profesorsko mesto na Univerzitetu u Novom Sadu.

"DESET NAJBOLJIH GODINA ŽIVOTA SAM ŽRTVOVAO DA BI JEDNO ZLO SKLONILI"

Osim profesure, Đinđić postaje sve aktivniji u političkom životu. Godina je 1990, a on postaje predsednik Izvršnog odbora Demokratske stranke i ulazi u Narodnu skupštinu Republike Srbije. Predsednik DS postaje 1994. Zimu krajem 1996. i početkom 1997. godine provodi na ulicama Beograda, predvodeći demonstracije zbog izbora koje je tadašnja republička vlada pokrala. Protesti su uspeli, pa Đinđić 21. februara 1997. godine postaje predsednik Skupštine grada Beograda.

Sa Srpskim pokretom obnove Vuka Draškovića i Građanskim savezom Srbije Vesne Pešić stvara koaliciju "Zajedno", ali se ona raspada samo četiri meseca nakon pobede. Đinđića smenjuju sa mesta predsednika Skupštine Beograda glasovima Socijalističke partije Srbije, Srpske radikalne stranke i Srpskog pokreta obnove.

Izraelskom listu "Harec" 1999. godine daje intervju u kome analizira postojeće stanje i kaže da napad kopnenim trupama i formalno osvajanje Srbije nemaju logike, jer bi to vodilo do konflikta između NATO-a sa jedne i Rusije i Kine sa druge strane. U nastavku procenjuje da je najlogičnije za NATO da nastavi sa vazdušnim ratom i da Milošević neće moći da vodi rat duže od 10 dana ili dve do tri sedmice. Nakon povratka u zemlju u julu 1999. godine, Đinđić je optužen za ugrožavanje državne bezbednosti. Suđenje po ovoj optužbi zatvoreno je za javnost.

Zoran Đinđić igra važnu ulogu u predsedničkim izborima Savezne Republike Jugoslavije septembra 2000. i demonstracijama 5. oktobra koji su dovele do zbacivanja Miloševićeve vlasti. Demokratsku opoziciju Srbije, koju je činilo 18 stranaka, vodi do pobede na parlamentarnim izborima u Srbiji decembra 2000. Postaje premijer Srbije 25. januara 2001.

"AKO NEKO MISLI DA ĆE ZAUSTAVITI SPROVOĐENJE ZAKONA TIME ŠTO ĆE MENE UKLONITI, ONDA SE GRDNO VARA, JER JA NISAM SISTEM"

Dvanaestog marta 2003. godine, sa prozora kancelarije 55 na drugom spratu zgrade Zavoda za foto-grametriju u Ulici admirala Geprata 44, Zvezdan Jovanović ispaljuje snajperski hitac. Ubija srpskog premijera, a kako će kasniji događaji pokazati, ozbiljno ranjava i sve šanse da Srbija pruži "krupniji" korak ka normalnom i boljem životu.

Zoran je bio oženjen Ružicom i imao je dvoje dece. Kćerka Jovana je rođena 1990. godine, a sin Luka je rođen 1993. godine. Njegovu svečanu povorku i sahranu 15. marta 2003. pratili su mnogi stanovnici Srbije, kao i strane delegacije.

"NEMA VIŠE SPAVANJA. VREME JE ZA AKCIJU. SPAVAĆETE KADA ODETE U PENZIJU"

(Milica Stojanović)