Uzevši u obzir  potrebe današnje digitalne komunikacije i prenos informacija, sve većom potrebom za deljenjem sadržaja na različite platforme, umetnička arhivska i muzeološka praksa istupaju iz uobičajenih principa izlagačkih aktivnosti.  Iako nije retkost da se galerije i muzeji sve češće okreću ovakvom principu rada, fotogrametrija i 3D skeniranje umetničkog fonda su još uvek u fazi ispitivanja i u specifičnoj zoni standardizacije kao metododologija rada. Ovakvim nepotpunim standardnim okvirima pristup, sa jedne strane, predstavlja svojevrsni istraživački rad, a sa druge, široku mogućnost sa različitim ishodima. Izložba će na taj način predstaviti proces digitalizacije od početnog dela snimanja skulpture do konačnog rendera u formi interaktivnih 3D modela i video radova istih.