Godišnjice i marginalije: Pet godina bez Zelenog zvona, a opet zvoni

Za promene optimizam nije dovoljan, ali bez optimizma nema promena i nigde nećemo stići”, kaže Branislav Guta Grubački, osnivač Zelenog zvona, Novog optimizma i Nove solidarnosti

Prošlo je pola decenije od zatvaranja kultnog zrenjaninskog kluba Zeleno zvono, koji je vodio Branislav Grubački, upućenoj javnosti poznatiji kao Guta. Tokom ovih pet godina kroz pokret Novi optimizam Grubački i prijatelji su se potrudili da duh ZZ opstane, ali sad na širem prostoru od Zrenjanina.

Kao i pre. Kad može kroz muziku i pozorište, mada poslednjih pet godine više kroz – politiku, ali pre svega kroz aktivizam ljudi različitih zanimanja, a iste zanimacije koja se svodi na to kako i Zrenjanin i Srbiju učiniti boljim mestom za život savremenika, a posebno onih koji tek dolaze?

“Za promene optimizam nije dovoljan, ali bez optimizma nema promena i nigde nećemo stići”, ponavlja svoju omiljenu krilaticu Grubački za Novi magazin i objašnjava u stilu koji mnogi ovde i danas prepoznaju kao njegov zaštitni znak: “Biti optimista je privilegija!”

I zaista, zahvaljujući pre svega njegovom valjda urođenom optimizmu – za koji bi manje naklonjeni našli drugi izraz – ali i prijateljima poput nedavno preminulog direktora Dan Grafa i jednog od osnivača dnevnog lista Danas Dušana Mitrovića, Novi optimizam je uhvatio korene. Ma ne korene nego baš korenje. I petlja se u sve i svašta na prostorima Zrenjanina, iz kojeg je nevoljni izgnanik, Vojvodine, koja mu je postojbina i čitave Srbije, kojoj je bilo koji sveži dah neophodan.

I Zvono i NO su kao i njihov osnivač i glavni protagonista – neobični, a i idu iz krajnosti u krajnost, pošto je Grubački u svojoj već višedecenijskoj karijeri bio ne samo opozicionar, kako ga onaj svet odozgo – iz politike, ne religije posmatra – i vlast. Bukvalno, kao poslanik DOS-a u prvom sazivu posle 5. oktobra. I član Odbora za kulturu i informisanje. Danas tvrdi da, iako republički funkcioner, u Zrenjaninu nije uspeo da pređe s margine na glavni kolosek, premda je i sada kao i tada bio pravo “ogledalo” svog rodnog grada i svojih sugrađana.

Zbog toga se, iako ne više matični stanovnik, vazda petlja u zrenjaninska posla, a ima mnogo toga nedovršenog – od višedecenijskog problema s nedostatkom pijaće vode preko pokušaja da se novija istorija menja vraćanjem starog imena gradu, pa do najnovije industrijske igračke, kineskog Ling Longa, koji će još zadugo Zrenjanin pretvoriti u crnu ekološku rupu.

Ima posla i u Novom Sadu, pa je Novi optimizam jedan od pokretača protesta protiv tzv. Novog Sada na vodi kroz kontinuirane akcije simboličnog naziva koji svaki pravi/a Novosađanin/ka razumeju “Vidi, Gari, ne može!”

Bermudski trougao Grubačkog, počivšeg Zelenog zvona i Novog optimizma čini još Beograd, gde sada živi i radi, pružajući pipke tamo gde je najpotrebnije.

K. N. M.