Dvije američke istoričarke umjetnosti, Elizabet Knot sa Njujork univertiteta i njena koleginica Anastazija Anrhajm sa Univeziteta Pensilvanije, izvele su pravi podvig jer su desetine hiljada fragmenata cigala sklopile da bi rekonstruisale jedna vrata Vavilona, posvećena boginji Ištar.
Žitelji Vavilona su u prvom milenijumu prije naše ere izgubili rat sa Asircima koji su im razorili prijestonicu, a njihov vladar Nebukadnezar II ( 604-562) je odlučio da obnovi svoju prijestonicu.
Grad je, inače, bio podignut pre 1500 godina i bio je jedan od starijih i najvažnijih gradova Mesopotamije.
Njihovi mudraci su odlučili da rasčiste teren i ponovo izgrade put od zidina grada do hrama vrhovnog boga Marduka i da duž puta budu zidine obložene gleđosanim ciglama na kojima su u plitkom reljefu, u veoma živim boljama, bile prikazane figure zvijeri.
Od tog svečanog puta su tokom vijekova ostale samo gomile šuta koje su poslužile Elizabet i Anastaziji da rekonstruišu njegove zidine, na kojima su bili prikazani lavovi, bikovi i mitske životinje mušuš, koje su imale tijelo i rep zmije, prednje noge poput lavljih i stražnje kao orlovi.
Na kraju svečanog puta bila je kapija posvećena boginji Ištar.
Cigle sa jednom stranom prekrivenom gleđi raznosili su žitelji okolnih mjesta, jer su bile veoma pravilnog oblika i veoma dobro ispečene.
Kapija je otkrivena prije više od 100 godina i njemački arheolog Robert Koldvej je počeo da prikuplja cigle sa kojih nije bila sastrugana gleđ.
On je već prikupio na desetine hiljada gleđosanih cigala i fragmenata zida kada su radovi prekinuti jer je izbio Prvi svjetski rat.
Sve to što je prikupljeno u Vavilonu je poslato za Njemačku, a tamo su u Muzeju Pergamona stručnjaci počeli da sklapaju kapiju 1928. godine.
U berlinskom Pergamon muzeju nekoliko figura iz svečane procesije je sklopljeno, ali neke nisu bile gleđosane jer je taj postupak bio veoma komplikovan i spor.
Dvije američke istoričarke umjetnosti prvo su se posvetile rekonstrukciji izrade gleđi i cigalja od gline kao što su radili prvi graditelji zida koji je štitio put do kapije Ištar.
One se nadaju da će rekonstruisati cijelu procesiju životinja u kojoj je bilo 120 lavova i još uvijek nepoznat broj bikova i mušusa.
Da bi se sklopila jedna figura lava potrebno je 70 kalupa za cigle koje, kada se sklope, prikazuju lava u plitkom reljefu sa razjapljenim čeljustima.
Pozadina ove procesije životinja je plave boje, koja je u antičko doba bila izuzetno skupa.
Ova rekonstrukcija kapije Ištar sada je izložena u Institutu starog svijeta u Njujorku i moći će da se razgleda do 24 maja 2020. godine.
Tekst o rekonstrukciji ovog značajnog eksponata napisao je arheolog Džeret Lobel, glavni urednik časopisa "Arheologija".
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici, kao i na X nalogu.
