RADUJTE SE…
Trinaestog aprila 2003. godine, u Bačkoj Palanci gde je proveo poslednje zemaljske dane, upokojio se u Gospodu Otac Tadej. Uoči upokojenja je rekao: ”Radujte se! Tek sada sam sa vama!”
Otac Tadej rođen je 19.10.1914. godine u Petrovcu na Mlavi. Prvobitno po rođenju je bio slep i pošto su roditelji mislili da neće ni preživeti pozvali su sveštenika da ga krsti. Posle krštenja Toma je progledalo i roditelji su bili srećni što će preživeti. Majka mu je preminula još kada je bio mali. Zbog toga je odrastao uz maćehe. Više puta bi ga u kući tako istukli da je uzimao komad hleba i bežao od kuće.
Kao mlad bio je jako slab i nije mogao da se bavi zemljoradnjom. Zato su ga, nakon što je završio osnovnu školu u rodnoj Vitovnici, roditelji dali na krojački zanat u zanatsko-trgovačku školu u Petrovcu (kao jeromonah je završio i ikonografsku školu). Po završenom zanatu on se zapošljava u Beogradu i tu ostaje 6 godina. Tu se i razboljeva i doktori mu prognoziraju još 5 godina života.
Zbog toga je žudeći za Bogom otišao kod ruskih monaha u manastir Miljkovo kod Svilajnca. Tu je upoznao arhimandrita Amvrosija koji je dosta uticao na njega. Zamonašen je 10. marta 1935. godine u manastiru Gornjak, a potom je 14. (1.) jula iste godine rukopoložen u čin jerođakona, kao sabrat manastira Gornjak. Upućen je odmah posle monašenja 1935. godine u ikonografsku školu u manastiru Rakovica. U čin jeromonaha rukupoložen je 3. februara 1938. godine u manastiru Rakovica. Rukopoložio ga je episkop harkovski Mitrofan. U čin igumana proizveden je 1949. godine Sabornoj crkvi u Beogradu. Proizvodstvo je obavio vikar Njegove Svetosti Patrijarha episkop Visarion, bivši episkop banatski. Oktobra 1938. godine, jeromonah Tadej je premešten u Pećku Patrijaršiju. Po izbijanju Drugog svetskog rata, starac Tadej je izbegao iz Peći i ponovo došao u manastir Rakovicu. Aprila 1947. godine starac Tadej se vraća u braničevsku eparhiju i postaje sabrat manastira Gornjak. Po želji patrijarha Gavrila Tadej se ponovo vraća u Pećku Patrijaršiju 1949. godine i postaje njen namesnik. Godine 1955. iz zdravstvenih razloga, po drugi put se vraća u braničevsku eparhiju. U ovoj eparhiji je bio privremeni paroh pečansko-klenovački i šapinske eparhije, a zatim od 1957. godine starcu Tadeju podeljen je kanonski otpust za manastir Hilandar.
Posle nepuna četiri meseca, starac Tadej je pre svega voljom Božijom posle javljanja Presvete Bogorodice i reči da mu valja da uteši mnoge u Srbiji, a onda i voljom grčkih vlasti, vraćen iz Hilandara, sa Svete Gore u Srbiju. Tu je, privremeno, bio paroh bistrički, zatim starešina manastira Tuman. Sa ove dužnosti, po molbi 1962. godine premešten je za starešinu manastira Vitovnica. Na ovoj dužnosti je proveo deset godina, da bi najzad, kao paroh vlaškodolski, bio penzionisan, a zatim postavljen za starešinu manastira Pokajnica kod Velike Plane, pa za duhovnika manastira Tuman, a odatle po drugi put, za starešinu manastira Vitovnica. U čin arhimandrita proizveden je 1989. godine u manastiru Gornjak pred moštima kneza Lazara.
Radujte se! Tek sada sam sa vama!