Interesantno je to vojvođansko selo Klek. Nalazi se nadomak Zrenjanina i broji preko 2.700 stanovnika. Selo je imalo burnu istoriju, a njegovi današnji stanovnici potomci su kolonista iz istočne Hercegovine, iz 1945. godine.
Vjerovatno se radi o najsportskijem selu u Srbiji. Klek je iznjedrio braću Grbiće, temperamentnog Vladimira i lucidnog Nikolu, velikane ne samo srpske i jugoslovenske, već i svjetske odbojke. Pored niza medalja, njih dvojica su dotakli zvijezde u Sidneju, na Olimpijskim igrama, kada su osvojili zlatnu medalju. I njihov otac Miloš takođe je bio odbojkaš. Sa svojim klubom iz Kleka bio je prvak Jugoslavije, a s reprezentacijom Jugoslavije, čiji je kapiten bio, na Evropskom prvenstvu 1975. u Beogradu stigao je do bronzanog odličja. Iz Kleka je još jedan sportski velikan. Riječ je, naravno, o Dejanu Bodirogi, vjerovatno najboljem evropskom košarkašu koji nikada nije nastupio u NBA ligi. Pa ipak, bio je bitan dio tima SR Jugoslavije, koji je na Svjetskom prvenstvu u SAD 2002. godine savladao NBA drim tim i kasnije se okitio zlatnom medaljom. Bodiroga u svojim vitrinama ima još jedno svjetsko zlato, tri evropska zlata i srebro s Olimpijade u Atlanti. (Interesantno da su i Aleksandar i pok. Dražen Petrović, Dejanovi rođaci, takođe vrhunski košarkaši.)
Ovih dana još jedno vojvođansko selo dospjelo je u žižu sportske javnosti. Radi se o selu Begeč, udaljenom dvadesetak kilometara od Novog Sada. Po predanju, ovo selo, koje sada broji više od 3.000 duša, naselili su seljaci bježeći od zuluma proklete Jerine, iz vremena gradnje Smedereva. Otuda navodno i naziv Begeč. Radi se dakle o starosjedilačkom selu, vidjećemo to i po lalinskim prezimenima, nadaleko je poznato po begečkoj šargarepi (mrkvi), ali i po još nečemu. Iz Begeča je legendarni fudbaler i fudbalski trener Vujadin Boškov. Boškov je bio član reprezentacije Jugoslavije koja se s Olimpijade u Helsinkiju (1952.) vratila s osvojenom srebrnom medaljom. Kao trener, zvjezdane trenutke je ostvario u italijanskoj Sampdoriji. Pored njega, Begeč je iznjedrio i fudbalera Crvene zvezde Milana Pavkova. Sve doskora ovaj dvadesetčetvorogodišnji mladić nije dobijao pravu priliku u Zvezdi i uglavnom je bio osporavan, ali onda, na utakmici proti vicešampiona Evrope, jednostavno je eksplodirao, bljesnuo i sa dva predivna pogotka potopio Liverpul.
Od tada mediji u Srbiji i regionu prepuni su naslova o Milanu Pavkovu i istorijskoj pobjedi Crvene zvezde nad prebogatim Englezima. Zvezda je naročito u prvom poluvremenu nadigrala Liverpul i pokazala da se fudbal igra srcem i glavom, a ne samo novcem. Ipak, ne bih se složio da je pobjeda istorijska, ma kako ona bila veličanstvena, zato što, narodski rečeno, Zvezda nije tikva bez korijena, već klub koji je 1991. bio prvak Evrope i svijeta. A "Marakana" pamti mnoge velike pobjede nad evropskim veličinama. Naravno, ta vremena sada izgledaju nestvarno, bajkovita i mitska, zbog čega se danas možda i pretjeruje u slavlju pobjede nad Liverpulom. Ovaj rezultat svakako je ogroman podstrek za Zvezdu u nastavku takmičenja, jer sad se javlja prilika da se ostvari i nešto više od obične epizode u ovoj "grupi smrti", kako su je nazvali zbog izuzetnog kvaliteta klubova koji je sačinjavaju. Zato ipak treba ostati na zemlji, lavovski se boriti i čekati svoju šansu u preostalim utakmicama u Napulju i Beogradu, pa šta bude.
Ipak, primijetio sam i ove godine suđenje. Prema klubovima iz "malih" zemalja, ono nije sasvim korektno niti će ikada biti. Sada taj momenat djeluje nebitno, ali sudija je pri rezultatu 2:0 za Zvezdu propustio da dosudi čist penal protiv Liverpula i time, vjerovatno, već početkom drugog poluvremena stavi tačku na veličanstvenu noć na "Marakani" ("Rajku Mitiću"). Ovako, borba je trajala do posljednjeg minuta, Zvezda je tokom drugog dijela igre sve više padala i branila se, zbog neiskustva i nedostatka snage.
Zvezdi u preostalim mečevima poželimo uspjeh i sreću, ali - da taj bljesak ne bude samo bljesak, već rađanje novog sunca, šta bi valjalo činiti? Mislim da je došlo vrijeme da se konačno formira regionalna liga, u kojoj bi se u kolo uhvatili svi bitniji klubovi nekadašnje Jugoslavije. Upravo bi Fudbalski/nogometni savez Bosne i Hercegovine trebalo stalno da potencira jednu ovakvu ideju, jer se klubovi iz Bosne i Hercegovine nalaze u nezavidnim položajima, a, recimo i to, svoja učešća u evropskim takmičenjima po pravilu završavaju u prvim pretkolima i to porazima od gotovo nepoznatih klubova. (Ne mogu da se sjetim ni koji bh. klubovi su učestvovali u ovogodišnjim kvalifikacijama.) Ne bih nikoga da ponižavam, ali stadione u Sarajevu, Banjaluci, Mostaru i Tuzli ne mogu napuniti ni Krupa, niti Radnik, Olimpik, Vitez... već upravo Crvena zvezda, Hajduk, Parizan, Dinamo! Takva liga bi bila interesantna i sponzorima, pogotovo ako bi prvaku bilo direktno obezbijeđeno mjesto u Ligi šampiona, donosila bi i novac i nužno bi izrodila kvalitet. Mnoga djeca sigurno imaju talenat i sanjaju svoju priliku poput one koju je iskoristio Milan Pavkov, Zvezdin junak iz Begeča. Na nama je da im pružimo šansu.
(Autor je satiričar)
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici, kao i na X nalogu.