Prvi festival posvećen Vasiliju Mokranjcu

Festival otvaraju predstavnici generacija mladih domćih umetnika, 22. novembra u 18h u Galeriji SANU, koncertom Vasilije Mokranjac u izvođenju mladih pijanista. Najbolji mladi neafirmisani pijanisti izabrani su na audiciji, u saradnji sa muzičkim akademijama i školama širom Srbije. U cilju promocije, popularizacije i afirmacije stvaralaštva Vasilija Mokranjca i domaće umetničke muzike, Fondacija je pod pokroviteljstvom SOKOJ-a za tri najuspešnija izvođenja klavirskih dela Vasilija Mokranjca obezbedila i novčane nagrade (ukupan iznos od 100.000 dinara).

Druge festivalske večeri, 23. novembra u 19h u Kulturnom centru Beograda (galerija Artget), publici će se u okviru Оkruglog stola na temu stvaralaštva Vasilija Mokranjca obratiti najeminetniji stručnjaci iz sveta umetničke muzike u Srbiji. Akademici SANU Dejan Desipć, Dimitrije Stefanović, Ivan Jevtić, Svetislav Božić, zajedno uz Nadeždu Mosusovu, Svetlanu Maksimović, Melitu Milin, Katarinu Tomašević, Ivanu Medić i Sandru Belić govoriće o velikanu srpske umetničke muzike iz različitih uglova – kompozitorskog, izvođačkog, pedagoškog, istraživačkog i ličnog.

Zatvaranje Festivala pod nazivom Vasilije Mokranjac – Gala koncert održaće se 24. novembra u 19h u Svečanoj sali skupštine grada Beograda. Na završnom koncertu Festivala nastupiće najistaknutiji interpretatori umetničke muzike iz Srbije i inostranstva – pijanisti Biljana Gorunović, Rita Kinka, Ivana Medić, Jelena Đajić-Levajac, Vedrana Subotić, Vladimir Gligorić, Ratimir Martinović, violinista i koncertmajstor Beogradske filharmonije Miroslav Pavlović i violončelistkinja Sandra Belić.
Ulaz na sve programe Festivala je besplatan.

Fondacija "Vasilije Mokranjac" je nastala na inicijativu ćerke kompozitora, Aleksandre Mokranjac, i pijaniste i univerzitetskog profesora Mr Ratimira Martinovića, dok su poduhvat pozdravile sve relevatne kulturne institucije i stručna javnost. 
Fondacija za cilj ima prikupljanje, očuvanje i promociju muzičkog opusa i umetničke ličnosti Vasilija Mokranjca.

Upravni odbor Fondacije čine najistaknutije domaće ličnosti iz sveta umetničke muzike, među kojima su akademici SANU Dejan Despić, Ivan Jevtić i Svetislav Božić, dirigent Mladen Jagušt, kompozitorke Tatjana Milošević i Aleksandra Vrebalov, violončelistkinje Sandra Belić i Ksenija Janković.
Iako je reč o najvećem srpskom i balkanskom simfonijskom i klavirskom kompozitoru, jednom od najomiljenijih kompozitora beogradske i jugoslovenske publike, dela ovog autora prisutna su na koncertnim podijumima iznimno i izlovano, uz očit problem zaštite njegove muzičke baštine. Stoga su planovi Fondacije ambiciozni – usmereni na ponovnu domaću i međunarodnu afirmaciju ostvarenja ovog muzičkog velikana, te u najkraćim crtama podrazumevaju digitalizaciju i štampanje nota klavirskog, kamernog i simfonijskog opusa, snimanje kompakt-diskova, podsticanje izvođenja kroz promociju u Srbiji i inostranstvu, kao i pokretanje Festivala i ponovno uspostavljanje nagrade sa imenom „Vasilije Mokranjac”.

Vasilije Mokranjac (1923-1984) među najznačajnijim je srpskim kompozitorima XX veka i jedan od nekolicine znamenitih srpskih kompozitora koji su ostavili neizbrisiv trag u srpskoj umetnosti i kulturi. Formlano muzičko obrazovanje stiče na Muzičkoj akademiji u Beogradu, gde diplomira klavir u kalsi profesora Emila Hajeka (1948) i kompoziciju u klasi profesora Stanojla Rajičića (1951).

Profesionalni vek otpočinje kao profesor srednjih beogradskih muzičkih škola „Josif Marinković” i „Mokranjac”,a od 1956. godine profesor je kompozicije i orkestracije na Muzičkoj akademiji u Beogradu. U periodu od 1962. do 1965. bio je na čelu Udruženja kompozitora Srbije. Za dopisnog člana Srpske akademije nauka i umetnosti izabran je 1967, a njen redovni član postaje 1976. godine. 
Stvaralaštvo Vasilija Mokranjca pripada samom vrhu celokupne srpske umetničke muzike i ubraja dela klavirske, kamerne i simfonijske muzike, kao i značajan broj dela filmske i primenjene muzike. Opus ovog muzičkog velikana ne izdvaja se tek brojem napisanih dela, već pre svega – najvišim umetničkim dometima, doslednošće dosegnutog unutrašnjeg sveta izraženog visokim, doslednim profesionalnim nivom. 
Tokom bogate kompozitorske karijere dodeljen mu je veliki broj prestižnih nacionalnih nagrada, među kojima su i nagrada Sterijinog pozorja za scensku muziku (za Hristićev „Orest” 1961), Oktobarska nagrada grada Beograda (1967. za II simfoniju), nagrada Jugoslovenske radiodifuzije (1968. za III simfoniju), nagrada udruženja kompozitora Srbije „Petar Konjović” (1973. za IV simfoniju) i Sedmojulska nagrada za životno delo (1976).