Dženis Džoplin je za života objavila četiri albuma - jedan za svaku godinu njene kratke karijere. Umrla je 4. oktobra 1970. u svojoj 27. godini, ali je ostavila ogroman uticaj na pop i rok muziku, a mogla je da pjeva sve žanrove. Rođena je u Teksasu, a stvaranje nove muzičke scene pokrenula je iz San Franciska.
Odrasla je u gradu Port Artur i neposredno pred smrt Džoplinova je rekla da su je ismijavanjem izbacili iz "odjeljenja, grada i na kraju iz države".
Taj osjećaj odbačenosti naveo ju je da se okrene bluzu i umjetnicima poput Besi Smit i Ma Rejni, za koju je Dženis kasnije rekla da je inspiriše.
Sredinom šezdesetih u Ostinu je pokušala da bude solo umjetnica, provela je nezanimljivu godinu na fakultetu, gdje je radila u studentskim novinama kao hipi muzičarka amaterka.
U San Francisku je izgradila scenu koja će promijeniti njen život, kao i savremenu muziku uopšte.
1963. doselila se u četvrt Hejt-Ašberi, koji je bio povezivan sa psihodeličnim rokom, međutim Džoplinova je snimila bluz pjesme sa gitaristom Džormom Kaukonenom. Nažalost, postala je teška zavisnica od amfetamina, zbog čega je morala da se vrati u Teksas.
„Cijelog života htjela sam da budem buntovnik. Da upoznam velika imena, naduvam se, povalim sa nekim, dobro se provedem. To je sve što sam oduvek htjela. Ali znala sam da imam dobar glas i da bih mogla uvijek da se ogrebem za par piva zbog toga. A onda me je odjednom neko bacio u taj rokenrol bend. Bacili su na mene te muzičare, a zvuk je dolazio otpozadi. Baš me je punio. I tog trenutka sam shvatila da je to to. Da samo to želim da radim. Bilo mi je bolje nego sa bilo kojim muškarcem. Možda je u tome nevolja. Na sceni ja vodim ljubav sa 25.000 ljudi, a onda odem kući sama.”
U Kaliforniju je ponovo došla 1966. da bi nastupala sa bendom Big Brother and The Holding Company. Ubrzo je potpisala ugovor za ploču. Nakon godine prožete nezgodama u muzičkoj industriji, tokom koje je Džoplinova postala zavisnica od heroina, konačno je objavljen njen debi album u avgustu 1967.
Nakon toga je uslijedila svirka pred desetinama hiljada ljudi na pop festivalu u Montereju, koja će joj promijeniti karijeru. Dženis Džoplin i Big Brother su zapali medijima za oko.
Možda je bila proglašena „najružnijim stvorenjem u studenjaku” od muških akademaca 1963, ali 1968. „Vog” ju je nazvao „najuzbudljivijom vodećom ženom roka”.
Da je bila šik, nije. Ali i takva, sa bakinim naočarima, neukrotivom grivom, tetovažama i nakitom, pokrenula je stvaranje nove scene.
1969. je napustila bend i krenula u solo vode. U tom trenutku, drugi album benda „Cheap Thrills” je već bio na prvom mjestu top-lista i ostao tu dva i po mjeseca. Vodeći singl, „Peace of My Heart” stigao je do 12. pozicije na listi singlova. Bila je to obrada pjesme soul pjevačice Irme Frenklin iz 1967. ali je Džoplinova od nje stvorila veći hit zahvaljujući sirovom vokalu punom duše. Frenklinova je kasnije rekla da nije ni prepoznala Dženisinu verziju.
Prvi album Džoplinove kao solo umjetnice sa pratećim bendom Cosmic Blues Band, I Got Dem Ol' Cosmic Blues Again Mama! (1969), nije dostigao uspjeh njenih radova sa Big Brother, ali je dobio pozitivne kritike. Na evropskoj turneji nastupila je u Rojal Albert holu i izazvala nerede na koncertu u Frankfurtu kada su obožavaoci upali na binu.
Uprkos velikim naporima njenih prijatelja i muzičara da je spasu, bili su to dani ispunjeni drogom za Džoplinovu. Prema riječima Pegi Kaserti, prijateljice i povremene ljubavnice Džoplinove, pjevačica je 1969. uzimala svakoga dana dozu heroina u vrijednosti od 200 dolara.
Krajem 1969. nastupila je na Vudstoku, nakon čega je uslijedila turneja po Kanadi. Vratila se u studio u septembru 1970. da snimi „Pearl”, ispostaviće se, njen posthumno objavljen album. Posljednji snimci bili su a kapelo verzija „Mercedes Benz” i rođendanska poruka Džonu Lenonu.
Dženis je pronađena mrtva u hotelskoj sobi 4. oktobra 1970, dana u kom je trebalo da snimi vokal za numeru „Buried Alive”. Veče prije toga trebalo je da se vidi i sa Kasertijevom i sa vjerenikom Setom Morganom, ali se oni nisu pojavili.
Umrla je 16 dana poslije Džimija Hendriksa, takođe u 28. godini, koja je bila kobna i za Džima Morisona, Kurta Kobejna i Ejmi Vajnhaus.
Tragični završetak kratke karijere Dženis Džoplin, uz njen doprinos muzici, drže je čvrsto u mislima javnosti skoro 45 godina poslije smrti. Njeni vokali - od osjećajnog predenja do iskonske rike - izražavali su emocije, seksualnost i politiku kao odraz atmosfere jednog vremena. Čak i danas ona je mnogima uzela djelić srca.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici, kao i na X nalogu.