Izvor: Radio Televizija Vojvodine, 18.Nov.2019, 13:29   (ažurirano 02.Apr.2020.)

Staniću i Raduloviću orden Svetog despota Stefana Lazarevića

Za Đurđic, slavu Srpske Atine, u Svetogeorgijskom hramu u Novom Sadu, nakon Svete arhijerejske liturgije, Njegovo Preosveštenstvo, Episkop Novosadski i Bački dr Irinej, uručio je Orden Svetog despota Stefana Lazarevića Draganu Staniću (Ivanu Negrišorcu), predsedniku Matice srpske, i Selimiru Raduloviću, upravniku Biblioteke Matice srpske, kojim ih je odlikovao Sveti Sinod Srpske Pravoslavne crkve, u znak priznanja za neizmerni doprinos unapređenju kulture, očuvanju srpskog jezika, tradicije >> Pročitaj celu vest na sajtu Radio Televizija Vojvodine << i kulturne baštine našeg naroda uopšte.

Prof. dr Dragan Stanić (Ivan Negrišorac)

Rođen je 31. maja 1956. u Trsteniku (Srbija). Osnovnu školu završio je u Sirigu 1970, a gimnaziju u Novom Sadu 1974. Filozofski fakultet na Grupi za jugoslovenske književnosti i srpskohrvatski jezik završio je u Novom Sadu 1979. Temom Neoavangarda i srpsko pesništvo (1965–1988) magistrirao je 1991, a 2003. doktorirao na Filološkom fakultetu u Beogradu radom Lirika Jovana Dučića: semantička analiza. Govori engleski i ruski, a služi se nemačkim, francuskim, slovenačkim i makedonskim jezikom.

Bio je lektor na Mičigenskom univerzitetu u En Arboru (SAD, 1984–1985), dramaturg u Dramskom programu Radio Novog Sada (1986–1988), asistent na Filozofskom fakultetu u Nišu (1988–1995), asistent, docent i vanredni profesor na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu od 1997. do danas.

Bio je član uredništva i glavni i odgovorni urednik studentskog književnog lista To jest (1976–1979), član uredništva časopisa Pismo (1991–1993), Sveti Dunav (1995–1997) i glavni i odgovorni urednik Rada Matice srpske (1995–2004). Književne i naučne radove objavljuje u većini naših književnih časopisa, a sarađuje i sa inostranim (Letopis Matice srpske, Zbornik Matice srpske za književnost i jezik, Književna reč, Polja, Književne novine, Književnost, Delo, Ovdje, Gradina, Povelja, Quorum…)

Član saradnik Matice srpske od 1983, stalni član saradnik od 1991, sekretar Matice srpske (1995–2004), član Upravnog odbora Matice srpske od 2004, Upravnog odbora Biblioteke i Galerije Matice srpske od 1995. godine. Za predsednika Matice srpske izabran je 28. aprila 2012. godine.

Bio je član Upravnog odbora Vukove zadužbine, član Redakcije Leksikona pisaca Jugoslavije i saradnik Srpskog biografskog rečnika. Od 2005. je glavni i odgovorni urednik Letopisa Matice srpske, najstarijeg živog književnog časopisa. Predsednik je Uređivačkog odbora Srpske enciklopedije od 2008 (dve knjige prvog toma publikovane oktobra 2010. i 2011), najvećeg enciklopedijskog poduhvata u našoj zemlji. Sarađuje na projektu Poetička istraživanja srpske književnosti, Instituta za književnost i umetnost u Beogradu, kojim je rukovodio prof. dr Novica Petković, a potom prof. dr Jovan Delić. Radi na projektima proučavanja književnosti koji se izvode na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu.

Bio je član više žirija književnih nagrada, poput Zmajeve, Ninove, Andrićeve, "Laza Kostić", "Stefan Mitrov Ljubiša", "Todor Manojlović", "Matijević", "Izviiskra Njegoševa" i dr.

Piše poeziju, prozu, dramske i kritičke tekstove, bavi se proučavanjem srpske književnosti i kulture. Objavio je preko 250 kritičkih, teorijskih i književnoistorijskih tekstova u periodici i naučnim zbornicima. Radovima iz oblasti pruočavanja književnosti učestvovao je na preko 50 naučnih skupova u zemlji i inostranstvu.

Sa Slavkom Gordićem priredio je zbornike radova o poeziji Aleka Vukadinovića, Jovana Hristića, Dare Sekulić, Srbe Mitrovića, Duška Novakovića, Miroslava Maksimovića, Živorada Nedeljkovića, Nikole Vujčića, Zlate Kocić, Miroslava Cere Mihailovića, kao i zbornik o književnom delu Boška Petrovića. Sa Svetozarom Koljevićem i Jovanom Delićem priredio je zbornik radova o književnom delu Aleksandra Tišme. Sa Simom Ćirkovićem priredio je fototipsko izdanje Istorije raznih slovenskih naroda Jovana Rajića. Priređivač je izabranih pesama Jovana Dučića (tri izdanja) i romana Koreni Dobrice Ćosića.

Objavio je knjige pesama: Trula jabuka (1981, Nagrada "Goran" za mlade pesnike); Rakljar. Želudac (1983); Zemljopis (1986); Toplo, hladno (1990); Abrakadabra (1990, Nagrada Društva književnika Vojvodine za knjigu godine); Hop (1993); Veznici (1995, Nagrada "Đura Jakšić"); Prilozi (2002); Potajnik (2007, Zmajeva nagrada Matice srpske); Svetilnik (2010, Nagrade "Rade Drainac", "Branko Ćopić" i Žička hrisovulja). Publikovao je roman Anđeli umiru (1998), kao i drame: Fredi umire (1987); Kuc-kuc (1989); Istraga je u toku, zar ne? (2000); Vidiš li svice na nebu? (2006, Nagrada "Unirex" za dramu).

Objavio kritičke monografije: Legitimacija za beskućnike. Srpska neoavangardna poezija: poetički identitet i razlike (1996) i Lirska aura Jovana Dučića (2009).

Tekstovi su mu prevođeni na engleski, francuski, nemački, mađarski, rumunski, makedonski, slovenački, češki, grčki, albanski, kineski.

Selimir Radulović (Cetinje, 1953)

Objavio je devet pesničkih knjiga: Poslednji, dani (1986), San o praznini (1993), U sjenku ulazim, oče (1995), O tajni rizničara svih suza (2005), Snovi svetog putnika (2009), Pod kišom suza s Patmosa (2012), O pastiru i kamenu sa sedam očiju (2015), Senka osmog eona (2016, 2018), Dvanaest (2018), knjige izabranih pesama: Po licu noći (1996, 1997), Knjiga očeva (2004), Gde Bogu se nadah (2006), Izveštaj iz zemlje živih (2009), Svetlo iz očeve kolibe (2011) i knjige izabranih i novih pesama: S visa sunčanog, strašnog (1999), Kao mirni i svetli vesnik (2008), Pesma s ostrva siročadi (2010), Dah male molitve (2017).

U izdanju Srpske književne zadruge i Pravoslavne reči objavljena su mu Izabrana dela (I–V).

Povodom njegovog pesničkog dela objavljena su dva zbornika radova: Pesnik nokturna (1995) i Svetlo iz očeve kolibe (2015).

Autor je pet antologija/hrestomatija, knjige književno-kritičkih tekstova Povoj i članci (1987) i knjige ogleda Svetlo iz očeve kolibe (2015).

O njegovom delu objavljene su dve knjige – Slobodan Žunjić / Lako jezgro pesništva i Saša Radojčić / Za svet- lom iz očeve kolibe.

Izdavačka kuća Čigoja objavila je, u kolekciji Odgovori, knjigu razgovora Miloša Jevtića sa Selimirom Radulovićem Očevo lice knjige (2017).

Knjige izabranih pesama objavljene su mu na makedonskom (Svetlina od očevata koliba), ruskom i nemačkom jeziku (Der Hauch des kleinen Gebets).

Za svoj književni rad dobio je Novembarsku povelju Novog Sada, Iskru kulture, Pečat varoši sremsko-karlovačke, Kočićevo pero, Nagradu Proljetnog sajma u Banjaluci, Na- gradu Teodor Pavlović, Vukovu nagradu, Nagradu Mio- drag Đukić, Nagradu Simo Matavulj, Povelju Morave, Na- gradu Knjiga godine Društva književnika Vojvodine, Nagradu Despotica Angelina Branković, Nagradu Kondir kosovke devojke, Teslinu golubicu, Medalju Konstantina Filosofa, Slovenske unije iz Češke, Nagradu za životno delo Zavoda za kulturu Vojvodine, Nagradu Đura Jakšić, Zmajevu nagradu, Nagradu Laza Kostić, Zlatnu medalju za zasluge Predsednika Republike.

Bio je sekretar Pokrajinskog fonda kulture (1990– 1992), direktor Kulturnog centra Novog Sada (1992–1997), predsednik Društva književnika Vojvodine (1997–2000), glavni i odgovorni urednik izdavačke kuće Orfeus (2001– 2012), direktor Sterijinog pozorja (2012–2014). Sada je upravnik Biblioteke Matice srpske.

Potpredsednik je Udruženja književnika Srbije, član Upravnog odbora Matice srpske i predsednik Upravnog odbora Srpskog narodnog pozorišta.

Živi u Novom Sadu.

Nastavak na Radio Televizija Vojvodine...