Izvor: Radio Televizija Vojvodine, 20.Jan.2021, 13:20

Dve memorijalne izložbe u KCNS u znak sećanja na žrtve Novosadske racije

U okviru programa Ledena tišina posvećenog obeležavanju godišnjice zloglasne Novosadske racije koja se dogodila januara 1942. godine, u klubu „Tribina mladih“ Kulturnog centra Novog Sada otvorena je izložba „Mesta masovnih egzekucija tokom Novosadske racije“. Izložba je realizovana kroz saradnju tri ustanove kulture – KCNS, Arhiva Vojvodine i Istorijskog arhiva grada Novog Sada. Stručno vođenje kroz izložbu upriličio je Petar Đurđev, direktor Istorijskog arhiva Novog Sada.
>> Pročitaj celu vest na sajtu Radio Televizija Vojvodine << />
Istog dana u Likovnom salonu KCNS otvorena je izložba „Sećanje na dr Miloša Bokšana“, istaknutog pravnika, potpredsednika i velikog dobrotvora Matice srpske, koji je takođe stradao tokom Novosadske racije. Izložbu je priredila Biljana Egerić.

"Racija nije bila prosta policijska potera, pretresanje mesta i traženje sumnjivih osoba, već masovno ubijanje nedužnih civila sa ciljem izmene etničke strukture i sprovođenja antisemitske politike. Grad je bio podeljen na dve stotine četrdeset patrola koje su privodile ljude prema unapred pripremljenim spiskovima nepodobnih. Novosadski Legitimacioni odbor je zasedao u današnjem Sokolskom domu a pred njega je izvedeno preko 20.000 građana", istakao je Đurđev.

Izložba se bavi masovnim stradanjima na šest lokacija u Novom Sadu: u Miletićevoj ulici, na Uspenskom groblju, igralištu NAK-a, u Rumenačkoj i ulici Vojvode Bojovića, na novosadskoj plaži Štrand i na Beogradskom keju.

23. januara 1942. posle osam sati ujutru mađarski vojnici i žandarmi počeli su da gone grupu Srba i Jevreja prema Miletićevoj ulici. Kada su stigli do ugla Miletićeve i Trga Koste Trifkovića, civili su naterani da legnu na sneg, licem prema dole, nakon čega su hladnokrvno ubijeni.

Istog dana dogodila su se i ubistva na Uspenskom groblju. Žrtve su stanovale u neposrednoj blizini groblja ili pak u obližnjim ulicama. Dovodili bi ih do samog ulaza na groblje gde su ih ubijali. Među žrtvama su bili ne samo odrasli muškarci i žene, već i deca.

Na igralištu Novosadskog atletskog kluba su mahom stradali Jevreji koji su stanovali u obližnjim ulicama ili su dovođeni i iz drugih delova grada. Žrtve su dovođene na igralište, a zatim su primorane da se skinu u donji veš uprkos izuzetno niskoj temperaturi. Okupatorski oficiri su u sadističkoj igri objavili da će život biti pošteđen onome ko najbrže bude trčao oko terena. Kada je trka počela, na žrtve je otvorena vatra iz pušaka i mitraljeza. Nakon što su sve žrtve izgubile živote, njihovi leševi su opljačkani.

Najupečatljivije stradanje odigralo se u u Rumenačkoj ulici, gde su stradala braća Jovandić dok je egzekuciju posmatrala njihova majka Jelka, primorana od strane okupatorskih vojnika.

Ubistva u ulici Vojvode Bojovića odigrala su se u krugu kasarne XVI bataljona pograničnih lovaca. Od strane pojedinih vojničkih patrola dovođeni su Srbi i Jevreji iz obližnjih ulica u dvorište kasarne i tu plotunom iz puške ubijani. Izvesno vreme su leševi ostali u kasarnskom krugu a zatim su kamionima preneseni i bačeni u Dunav.

U želji da što lakše prikrije tragove ubistva, okupator je organizovao sistematično ubijanje na novosadskom Štrandu, koji je u to vreme bio relativno udaljen od grada, tako da nije bilo previše svedoka, a Dunav je olakšavao pitanje uklanjanja leševa. Žrtve bi bile najpre skinute a zatim putem načinjenim od dasaka sprovedene do slobodne površine Dunava, tj. do otvora na ledu i tu ubijane metkom u potiljak ili u srce i gurane pod led.

Masovna stradanja na Keju odigrala su se 23. janura 1942. godine. Žandarmi i domobrani koji su doveli grupu građana do kraja Dunavske ulice naredili su im da legnu na kaldrmu, a zatim su ih ubili. Ne sačekavši ni da se leševi ohlade, pretražili su im odela, a zatim, praveći neumesne šale i skrnaveći ih, odvukli do obale Dunava i bacili u vodu. Kasnije su na Beogradski kej dovodili grupe, ali i pojedinačne žrtve do same obale i tu ih ubijali. Sve se to odigravalo pred očima grupe građana koji su se nalazili na suprotnoj strani Dunava.

Dokumentarna izložba posvećena dr Milošu Bokšanu postavljena u Likovnom salonu KCNS organizovana je uz pomoć Kulturnog centra Novog Sada, Matice srpske i Istorijskog arhiva Novog Sada, a stručno vođenje upriličila je autorka izložbe Biljana Egerić.

Miloš Bokšan bio je ugledni novosadski advokat, jedan od članova Osnivačkog odbora Advokatske komore u Novom Sadu, a pored toga i potpredsednik i veliki dobrotvor Matice srpske. Zaveštao je i poklonio Matici srpskoj veliki broj umetničkih dela, među kojima su mnoga dela od izuzetnog značaja za srpsku umetnost. Za vreme mađarske racije stradao je na pragu kuće u kojoj je živeo, otišavši tako u smrt zajedno sa svojim sestrama Katicom i Kosarom.

Stručno vođenje kroz izložbu možete pronaći na sledećem linku:

https://youtu.be/MOrdYCUCzZo

https://youtu.be/DlQSkmV2Kwg

Nastavak na Radio Televizija Vojvodine...