Izvor: Deutsche Welle, 04.Jul.2015, 10:17 (ažurirano 02.Apr.2020.)
Homoseksualnost_i u Nemačkoj
Leto je vreme kada se u Nemačkoj održavaju gej parade. Ovog vikenda je u Kelnu, nedavno je bila u Berlinu, sledi u Minhenu, Frankfurtu, … To je sada normalna pojava, ali istorijski gledano, tek od skoro.
"Ja sam gej i dobro je što je tako!" Ova rečenica je, barem u Nemačkoj, u međuvremenu poznata skoro kao ona Kennedijeva "Ich bin ein Berliner". >> Pročitaj celu vest na sajtu Deutsche Welle << Klaus Voverajt je 2001. javno reako da je homoseskusalac i ubrzo nakon toga postao gradonačelnik svog rodnog grada. Da li je to dokaz da je Berlin otvoren, tolerantan grad, gde svako može da živi u svom fazonu? Možda.
Klaus Voverajt
U svakom slučaju, posle gej gradonačelnika Berlina, brzo je usledio gej ministar inostranih poslova Gido Vestervele - važna prekretnica na dugom putu emancipacije homoseksualnih ljudi u Nemačkoj. A put ka ovoj otovorensoti i toleranciji je mnogo duži i teži nego što se misli. Sve je počelo u 19. veku. To sada može da se vidi na izložbi pod naslovom „Homoseksualnost_i“ u Nemačkom Istorijskom muzeju i Gej Muzeju Berlina. To je prva velika izložba u Nemačkoj, koja je u potpunosti posvećena gej i lezbejskim pokretima za građanska prava.
Paragraf §175 – na snazi od 1872. do 1994.
Istorija homoseksualnosti u Nemačkoj počinje u Nemačkom carstvu, sa uvođenjem člana §175 koji je seksualni čin između muškaraca smatrao kažnjivim delom. Taj zakon poznat kao „zakon o sodomiji“, postojao je u različitim oblicima, od 1872. do 1994! Ironija istorije: "Upravo je kriminalizacija podstakla formiranje otpora", kaže kustos izložbe, Birgit Bosold. Formirala se neka vrsta pokreta za građanska prava u Berlinu, ljudi koji su otvoreno priznali svoju homoseksualnost i protestovali protiv paragrafa. Nemački psihijatri su krenuli da dokazuju da homoseksualci nisu preverzni kriminalci, već da je seksualna sklonost urođena. Seksolog Magnus Hiršfeld se smatra pionirom u borbi za prava homoseksualaca. On je 1897. godine osnovao "Naučni humanitarni komitet Berlina", putem kojeg se otvoreno borio protiv diskriminatornih zakona carstva.
Gido Vestervele
U nedavno objavljenoj knjizi "Drugi Berlin" autor Robert Biči piše da je čak i nemački izraz za homoseksualca "švul", nastao u Berlinu. Ta reč potiče od reči švil koja znači sparno i ima veze sa "toplom braćom". U nemačkom kolokvijalnom jeziku 19. veka tako su nazivani muškaraci koje seksualno privlače muškarci. Iako je to prvobitno bio pogrdan izraz, koji je koristila policija, kasnije su ga kao svoj prihvatili i homoseksualci.
I izraz "homoseksualnost" je nemački izum. Prvi put se pojavljuje 1868. u pamfletu protiv pruskog „zakona o sodomiji“. To je jedan od ključnih dokumenata na izložbi u nemačkom istorijskom muzeju. Jer, taj izraz sastavljen od latinskog i grčkog, preuzeli su mnogi jezici za označavanje istopolne erotske ljubavi.
Nakon što je početkom 20. veka, čak i sam car Vilhelm II bio umešan u jedan seksualni skandal, u kojem se ispostavilo da su neki od najbližih savetnika i prijatelja cara homoseksualci ili biseksualaci, grad je konačno kao počeo da važi za evropski centar za homoseksualne muškarce. Berlin 20-ih i 30-ih godina prošlog veka je legendaran. Uprkos postojanju paragrafa §175 u Berlinu je osnovana gej-lezbejska scena sa brojnim barovima, klubovima, pozorištima i časopisima u kojima su bili i oglasi za traženje partnera, a čija je ciljna grupa bila LGBT populacija, i to otvoreno. „Berlin je u tom trenutku svakako bio jedan od najliberalnijih gradova na svetu", kaže Birgit Bosold iz Gej muzeja.
Uništavanje liberalne kulture: nacizam i roze trougao
Nacisti su ovu kulturu tolerancije grubo okončali. Zakoni su pooštreni, gej muškarci često hapšeni i deportovani u koncentracione logore. Ukupno 50.000 ljudi je za vreme nacizma osuđeno na osnovu paragrafa §175. U okviru Izložbe u nemačkom Istorijskom muzeju, jedna prostorija je obojena roze - baš kao i trougo kojim su nacisti označavali gej muškarace u koncentracionim logorima. To je spomen soba za muškarce i žene koje su nacisti proganjali zbog njihove seksualnosti.
"Ova prostorija pokušava jasno da pokaže da nije bilo strašno samo to što su nacisti porganjali homoseksuaalce, već i to što se diskriminacija nastavila i nakon rata." Čak i 50-ih i 60-ih godina, gej muškarci su bili hapšeni na osnovu dojava njihovih suseda policiji. Tek su 70-te donele promene.
CSD u Berlinu, 1998
Berlin možda zaista ponovo ima međunarodnu reputaciju kao jedinstveni centar subkulture, ali: "Domovina gej revolucije zaostaje", kaže kustis izložbe. Zloglasna paragraf o homoseksualnosti je u Saveznoj Republici Nemačkoj ukinut tek 1994. godine. DDR je bio bar malo brži i 1968. godine ga je u velikoj meri ublažio i 1988. godine konačno ukinuo. Od 2001. godine u Nemačkoj postoji zakon o registrovanom partnerstvu. "Gej brak", sa pravom na usvajanje dece, nije dozovljen.
.jpg)
