Izvor: Blic, 22.Jul.2017, 07:31 (ažurirano 02.Apr.2020.)
Miroljub Vučković: Osmesi letnje noći - odnosi francuskog i srpskog intimizma
Tradicionalno obučena bretonska seljanka zapala je za oko dvojici velikih umetnika - Van Gogu i Gogenu, koji su je ovekovečili, moguće, da se pritom nisu dogovorali.
U istoriji slikarstva ne postoji podatak da su za ova dva genijalna umetnika održavane intimističke seanse slikanja u četiri oka, ne računajući pogled subjekta njihovog interesa. Ta dva porterta srela su se posle mnogo godina u pariskoj Oražeriji, nadomak Luvra, kao dva primera na izložbi remek-dela francuskog >> Pročitaj celu vest na sajtu Blic << slikarstva iz francuskih i sovjetskih muzeja. U nazivu izložbe stajalo je sovjetskih, a dela su kupovana u vreme Rusije, gde se i danas nalaze impozantne količine lepote kreirane na zapadu Evrope koju su, za isvesne količine novca, dobile novo stanište i udovoljavale pogledima ruske vlastele.
Namera organizatora ove izložbe u Oranžeriji bila je da dela budu postavljena ne uvek u ogledalu, kao što je bio slučaj sa dva portreta koje su potpisali Gogen i Van Gog, već da se otvori dijalog među prikazanaim delima, kao i dijalog o prožimanju kultura i pristupa lepom, takođe dijalog u načinima viđenja subjekata slikarskih inspiracija i objekata - slika kako ih vide posetioci izložbe.
Po sličnom modelu ili, sa sličnim namerama, u pariskom Centru "Žorž Pompidu" tokom niza godina organizovane su izložbe o prožimanju, preklapanjima, podudaranjima, supremacijama u oblasti umetnosti koje su krasile dva izabrana grada, od kojih je jedan uvek bio Pariz. Tako je Bobur, rafinerija nafte u srcu Pariza, koju je zamislio Renco Pjano da se ističe u urbanom krajoliku (skeptici bi rekli "da se izdvaja", "da dominira", rekli bi najradikalniji takmičari sportskog duha,..) prikazana remek-dela Pariza i Berlina, Pariza i Moskve, Pariza i Njujorka.. Izložbe ovakve prirode koje su posetiocima nudile potvrde o koegzistenciji, pozivima i odjecima, uzorcima i modelima, kao i o incidentnim slučajnostima, organizovane su tokom desetak godina. A onda, s obzirom na to da umetnost nije trka, ali da na nju, kao i na pogled na umetnost utiču novci i tendovi, boburska rafinerija ponudila je nove derivate, takođe reprezentativne i visokooktanske.
Šta se, u međuvremenu, dešavalo kod nas?
Ukoliko Parizu pretpostavimo Beograd, prestonicu, moramo da potvrdimo da beogradski Bobur i osnovni nacionalni muzej Luvr već dugo od pogleda skrivaju ono čime raspolažu, iz tehničkih razloga. Ukoliko se usredsredimo i pogled usmerimo na manje od sto kilometara na sever, nailazimo na veoma vibrantan visokokvalitetan likovni život. Novi Sad, sa Muzejom savemene umetnosti Vojvodine, Spomen-zbirkom Pavla Beljanskog, Galerijom Matice Srpske ponudio je niz svetskih događaja - “Serenisima”, samostalna izložba Marije Dragojlović u MSUV, gostujuća kolekcija Pavla Beljanskog u Galeriji Doma vojske u Beogradu, "Šidijanke" Save Šumanoviča i ponajviše "Slike prolaznog sveta, Odnosi francuskog i srpskog intimizma” koju je kreirala Dijana Metlić u Galeriji Matice Srpske, povodom obeležavanja 170 godina osnivanja i njenog plodotvornog delovanja i festivalskih aktivnosti vezanih za Mesec frankofonije.
Pogled Dijane Metlić privukla su remek-dela srpskog slikarstva prve polovine dvadesetog veka, slike koje su stvorili srpski slikari koji su obrazovanje stekli u Parizu, tamo studijski boravili, ali i slike umetnika koji nisu bili u Parizu, koji su bez pomoći interneta stvarali oslobođeni ili na način koji je bio kreiran i dominantan u Parizu. Veze između srpskog i francuskog slikarstva, na koje ukazuje Dijana Metlić, oslobođene su epigonstva, eklektičnosti, oponašanja, mimikriranja ili zaklanjanja iza širih leđa monumetalnijeg francuskog umetnka. Način na koji Dijana Metlić vidi i nama predstavlja slikarstvo je permanentan dijalog, ili dijalog u pokretu (za šta je, pored poštovanja prema francuskim i srpskim umetnicima, svakako bitan i prethodni rad Dijane Metlić, njeno opredeljenje za film, za filozofiju i estetiku filmova Stenlija Kjubrika). Veze Pariza i Beogarda potvrda su postojanja bežične telegrafije kojom su se umetnici onog vremena služili, ostajući u stalnom dijalogu. Fragmente ili najupečatljivije reference tih dijaloga umetnika sa dveju strana Evrope predočene su u monumetnalnoj, a intimnoj izložbi u Galeriji Matice Srpske u Novom Sadu.
Izložba Dijane Metlić "Slike prolaznog sveta: Odnosi francuskog i srpskog intimizma" u Galeriji Matice srpske predstavila je tok vremena, u toku vremena. Ova izložba ponosno potvrđuje suštinu postojanja ove institucije.
Pogledaj vesti o: Noć muzeja
.jpg)
