Izvor: Vesti-online.com, 29.Jan.2015, 07:01   (ažurirano 02.Apr.2020.)

Istorija u krematorijumu

Da se kojim slučajem neki vanzemaljac spustio na Zemlju, teško bi mogao da ukapira današnje međunarodne odnose, a još manje da poveže ne tako daleku prošlost sa sadašnjim glavnim igračima na međunarodnoj sceni. Uloge dobrih i loših momaka su uveliko izmešane, da ne kažemo zamenjene.

Još kada bi tom gostu preko filmova pomogli da se upozna sa nekim doskora opšte prihvaćenim standardima na planeti Zemlji - tek >> Pročitaj celu vest na sajtu Vesti-online.com << bi onda bio zbunjen.

Recimo, mogao bi da poveruje da su Nemci izazivači i gubitnici najvećeg pokolja u ljudskoj istoriji, a Rusi pobednici.

Preko pokretnih slika mogao bi da poveruje kako su na Istočnom frontu vođeni najžešći ratni okršaji u Drugom svetskom ratu. Kako se nacistička armada lomila baš u ruskoj stepi i na ruskoj zimi i kako je prelomni trenutak koji je vodio saveznike u pobedu, a nacizam u poraz, bila krvava i legendarna bitka za Staljingrad.

Tako bi, recimo, mogao da protumači česte filmske opaske kada nemački oficir vojniku Trećeg rajha preti Istočnim frontom. Disciplinovanog nemačkog soldata pošalji u Normandiju, u afričku pustinju, na Balkan, samo ne na "ludačkog" crvenoarmejca, pa još upakovanog na minus 20.

Ali ništa od toga.

Sedam decenija od vojnog trijumfa slobodnog sveta nad fašizmom i nacističkom nemani, ključni za tu istorijsku pobedu dobijaju etikete da su nacisti, a njihove izabrane lidere porede sa vođom Trećeg rajha! Istina, u tome prednjače naslednici nekadašnjih saveznika, oni iz SAD i Velike Britanije, pa su tako bivša državna sekretarka i možda buduća predsednica SAD Hilari Klinton i prestolonaslednik engleske krune princ Čarls ruskog predsednika Putina častili poistovećivanjem sa Hitlerom, a sve zbog pripajanja Krima.

Poslednji u nizu skaradnog prilagođavanja istorijskih podataka dnevno-političkim potrebama bila je i odluka poljskih vlasti da na komemorativni skup povodom sedam decenija od oslobođenja logora Aušvic ne pozovu predsednika Ruske Federacije. Današnja Rusija je pravna naslednica Sovjetskog Saveza čija je Crvena armija 27. januara 1945. godine oslobodila malobrojne preživele iz zloglasnog nacističkog logora na jugu Poljske.

Da bi izbegli da pravdaju ono što se pravdati ne može, zvaničnici u Varšavi su se koristili "cakom" da oni nikog od državnika nisu zvali, već da je to prepušteno tamošnjem muzeju. Da se nisu mnogo ni trudili da se brane od optužbi preživelih logoraša da nepriznavanjem oslobodilačke uloge ruskog vojnika narušavaju pijetet prema više od jednog miliona ubijenih logoraša, uglavnom Jevreja, govori i skaradni pristup poljskog šefa diplomatije koji nije ni trepnuo dok je tvrdio da su logor oslobodili - Ukrajinci.

Argument mu je bio da su operaciju oslobođenja sprovodili vojnici Ukrajinskog fronta. Kao istoričar morao je da zna da su se u Crvenoj armiji po geografskim pojmovima nazivale formacije, baš kao što je to bilo i u slučaju partizanskog pokreta bivše Jugoslavije.

Svi znamo za Prvu krajišku ili Dalmatinsku brigadu. Nacionalni prefiks u nazivu komunisti su svesno izbegavali, želeći da u višenacionalnim državama kakve su bile i Sovjetski Savez i Jugoslavija međunacionalne razlike i trvljenja svedu na najmanju moguću meru, te da samo slobodarski duh i želja da se država i narod oslobode okupacije bude zajednička zvezda vodilja. Da su se nazivi brigada i divizija davali prema nacionalnom sastavu, nesumnjivo bi na Istočnom frontu dominari pridevi "ruski", a na Balkanu "srpski".

Obe nacije, i ruska i srpska, danas nisu na glasu u propagandnim zapadnim medijima, pa smo sada svedoci kako se posle nakaradnog tumačenja uzroka i povoda za izbijanje Velikog rata, gde se Principu dodeljuje uloga teroriste, sprovodi nova strategija prekrajanja istorijskih činjenica, upodobljeno trenutnim ulogama novih stvarnih ili izmišljenih protivnika zapadnog sveta.

Nastavak na Vesti-online.com...